Assepoetser

Over 10 dagen keert Ketut huiswaarts. Zijn tijd als medewerker aan boord van het 5-sterrencruiseschip Regent Seven Seas Navigator zit er dan op. Het waren voor hem en zijn echtgenote acht lange, moeilijke maanden. Hij zal vanuit Canada via de kortste route (Taiwan) in circa 24 uur naar huis vliegen. Dat zal de eerste vliegreis van zijn leven worden. Doordat hij slechts één contract uitdient, moet hij dat vliegticket zelf betalen van zijn Amerikaanse werkgever. Ik begrijp het maar keur het toch af: daar gaat weer een zuurverdiend maandsalaris!

Het hoge werkeloosheidspercentage op Bali speelt een belangrijke rol bij de beslissing om te gaan varen. Balinezen spreekt 'het grote geld' aan dat werken aan boord van een toeristenboot met zich meebrengt; dat is niet verwonderlijk. Maar Ketut had een baan en bovendien een vrouw en 2 kinderen. Toch ging hij, met name omdat zijn oudste broer die baan een goed idee vond. Die broer heeft de diepste zakken van de familie...

Ketut verdiende aan boord circa $800 per maand en dat is naar verhouding een grote som geld. Hij zou dus wat aan dit avontuur moeten kunnen overhouden... Op Bali wordt veel gegokt, al is dat illegaal. Ik ken lokalen die gokverslaafd zijn en hun familie veel leed bezorgen. Geen landcertificaat of brommerbewijs is veilig in hun handen: zo’n eigendomspapier is een stevig onderpand voor de bank. Het geld dat ze in ruil krijgen, wordt vervolgens ingezet bij het gokken. Als ze verliezen, heeft dat vaak rampzalige gevolgen: landverlies, uithuiszetting, zware afbetalingsbelasting van onschuldige familieleden. Ketut zelf gokte tot nu toe niet, in tegenstelling tot enkele van zijn familieleden. Ook hij zag de ellende van zeer dichtbij. Hij is een gewaarschuwd man. Ik hoorde zelfs verhalen van personeelsleden die hun complete maandsalaris aan boord van een cruiseschip onder elkaar vergokten en weer net zo blut thuiskwamen als toen ze aan boord gingen.

Elsa loopt sinds enkele weken weer glimlachend rond en ook Yudha spreekt regelmatig over zijn vader die volgende maand thuiskomt. Peuters begrijpen nog niet veel van tijdsduur maar mijn zelfvervaardigde aftelschema deed zijn werk: de dagen van drie maanden werden afgekruist (door Elsa) en Yudha plakte stickers op zijn dagen in het kinderspeelparadijs aan de Balizee.
De kleine jongen miste zijn vader weliswaar maar vergat hem niet. Daarvoor zorgde ook de lijst die ik vulde met een foto van zijn zwaaiende vader, waarmee hij soms in slaap viel... Zoonlief stak hele verhalen tegen zijn ingelijste vader af. We soppen de foto wekelijks af want hem aanraken en kussen doet hij ook. Vanaf morgen gaan we samen een mooi welkomsknip- en plakwerkje voor bapak fröbelen.

We gaan Ketut met ons allen in een grote bus van vliegveld Denpasar ophalen. Persoonlijk ben ik oprecht blij dat Ketut @ Sea zijn zeebenen inruilt voor werken aan de wal. Tuinman Nummer 4, tevens Ketut geheten, is en blijft Hoofd Tuinbeheer. Beide heren zijn goede chauffeurs en die taak gaan ze delen. De verloren zoon (alias kleine Ketut) gaat zich met onderhoudsprojecten bezighouden. Er is immers constant veel te doen in en rondom een tropische villa.

Onlangs ontdekten we hier een coating voor natuursteen. In het huis en op de terrassen ligt een crèmekleurige natuursteen die hier 'paras putih' wordt genoemd. Het is een fraaie maar -bij nader inzien- enigszins poreuze steensoort van Balinese origine die extra bescherming tegen regen goed kan gebruiken. We schaften een pot aan en behandelden enkele buitentegels met het transparante goedje. Niet met het gewenste resultaat; de witte tegel verkleurde teveel naar mijn zin. Die coating blijkt beter geschikt voor 'paras hitam' (zwart natuursteen) die op enkele andere plaatsen in ons huis ligt. We zochten verder en vonden een andere transparante coating die ik uitprobeerde. Die bleek een schot in de roos.

Zwoegend op mijn blote knieën en in lompen gehuld, waande ik mij net Assepoester. Inclusief boze stiefmoeder! Die keek namelijk vanuit de hoogte op mijn werk toe, gezeten in een comfortabele stoel met een Bintang in de hand... Ik, Assepoetser-Parassepoetser, hield mijn flipflops stevig aan mijn voeten. Je weet tenslotte maar nooit wie het verdwaalde muiltje komt terugbrengen?! Ketut is degene die het vele poetswerk zal afmaken. Het wachten is op hem en hem alleen.