1934

Gisteren werd op Bali Nieuwjaar gevierd. Volgens de Hindoe-jaartelling brak het jaar 1934 daarmee aan. Als westerlinge ben ik opgelucht dat wij al in 2012 leven, dat die vermaledijde jaren 30 van de vorige eeuw ver achter ons liggen. Als dat niet zo zou zijn, dan zouden we immers op korte termijn nog heel wat ellende voor de kiezen krijgen, niet alleen in Europa maar ook in Azië. Annexaties, pogroms, Hitler en companen, concentratiekampen, Holocaust, hongerwinter(s), de aanleg van de Birmaspoorlijn, de zogenoemde 'Jappenkampen', politionele acties en ander ongekend mensenleed op wereldschaal. Dat is geen opbeurend vooruitzicht.

Nyepi is op Bali een dag waarop de autochtone bevolking van het eiland op de Dag van de Stilte, Nieuwjaarsdag, geen vinger mag verroeren. Men mag niet koken, niet op pad gaan, geen licht aandoen, geen muziek luisteren, geen sex hebben, niet werken en nog zo wat van die dagelijkse dingen. Diezelfde regels passen de Hindoe-autoriteiten toe op gasten van het eiland van de goden. Vliegtuigen landen op die dag niet op luchthaven Denpasar, keukenbrigades van hotels koken niet voor gasten, restaurants zijn gesloten.

Wij hebben momenteel zowel links als rechts van ons gasten in verhuurvilla’s. Wij maakten Nyepi eerder mee dus wij weten wat ons te doen staat en wat wij kunnen verwachten. Als er teveel licht brandt, komt de Nyepi-brigade van het dorp 's avonds over het strand naar de desbetreffende villa om te vertellen dat grote lampen moeten worden gedoofd. Dit jaar kregen wij geen bezoek, bij ons brandden slechts enkele waxinelichtjes. Die paar kaarsjes die binnen op tafel stonden, brachten overigens veel licht. Schaduwen dansten tot op het terras. Het leken net spoken. Bij beide buren brandden de terras- en tuinlampen dus die kregen bezoek van mannen met grote schijnwerpers. Na een minuut of 10 doofden alle lichten. En dan maar hopen dat zo’n villa kaarsen heeft... Je kunt toch moeilijk uren voor de open koelkastdeur gaan zitten. Adu!

Onze dames in de huishouding kookten eergisteren twee maaltijden voor ons; eentje voor diezelfde avond en een feestmaal voor de dag erna met gele rijst, rendang, nasi goreng, tempeh kering kacang en acar. We kunnen voor onszelf koken maar ze vinden het leuk om ons te plezieren. Zelfs opgewarmd, was het een heerlijke maaltijd.

Ook de internetverbinding bleek aan Nyepi te doen. Op een deel van het netwerk ontstond een electriciteitsstoring. Menselijk handelen of toeval? Hoe het ook zij, kennelijk was er iemand beschikbaar op de technische helpdesk. Na enkele uren werd de verbinding hersteld. Ook ander Balinees personeel ging aan het werk: de nachtwakers. Net als vorig jaar deed Made, die uit 'ons' gelovige Hindoedorp komt, de lamp in zijn schuurtje aan toen het begon te schemeren. Terwijl wij bij kaarslicht zaten, was zijn werkruimte helverlicht... Leg dat dan maar eens uit aan een geblindeerde Westerse vakantieganger!

Volgens Hollandse weerman Wim op Bali zou het regenseizoen na Nyepi ècht voorbij zijn. Gisteren kwamen nog enkele stortregens uit de lucht vallen. De goten en de balanstank van het zwembad liepen bijna over dus er moest -stiekem- worden ingegrepen. Ik zorgde ervoor dat mijn hoofd niet boven de machinekamer uitstak. Vanmorgen viel het eerste buitje. Ik houd mijn vingers gekruist. Vooral voor hem. Imagoschade is in Bali een onoverkomelijke kwestie, Pak Uim. (Naar verluidt, deed hij eenzelfde voorspelling voor februari...) Maar als hij gelijk krijgt, noem ik hem voortaan 'Het Orakel van Temukus'!

Het is Elsa’s verjaardag vandaag. We gaan haar feestje hier voor de derde keer met het personeel vieren. Ze moet -ook dit jaar- haar eigen taart bakken maar wij hangen de slingers. Het kadootje -namens iedereen- ligt klaar. We zeiden dat ze vanaf nu toch ècht haar leeftijd moet upgraden, ze kan niet altijd 24 jaar blijven?! Oude(re) Balinezen weten hun geboortedatum doorgaans niet. Dat geldt steeds minder voor de kinderen van nu. Elsa weet de geboortedatum van Yudha en Damai exact. Deze moderne Balinese viert hun verjaardagen zelfs.