Goede week

Terwijl men in Nederland de koudste Paasdagen sinds 1964 beleeft, is het hier goed weer. Deze periode in het jaar is een van de belangrijkste voor katholiek Spanje. De dagen rondom Pasen worden hier Semana Santa genoemd. In Nederland noemt men het de Goede Week. De katholieke lekenbroederschappen (cofríadas) hebben het er elk jaar maar druk mee. Op elke dag van deze goede week worden namelijk in vele Spaanse dorpen en steden processies door de straten gehouden. Eerder maakten mijn liefje en ik de Semana Santa mee in Carthagena (2002), Madrid (2005) en Algeciras (Andalusië, 2009). Het werd dus tijd voor een religieuze beleving dichter bij huis.

Op Goede Vrijdag, waarop het lijden en de kruisiging van Christus wordt herdacht, gingen wij, vergezeld van vriendin Bernadette, naar Torrevieja om de Stilteprocessie mee te maken. 
Wij zijn weliswaar geen praktizerende katholieken maar wij vinden wèl dat dit aspect van het Spaanse volksgeloof en het culturele leven deel uitmaakt van Bernadette’s éducation permanente. Daar zij als logée bij ons ook al niet had kunnen vasten, had zij als nette vrouw met een katholieke opvoeding behoefte aan enige vorm van boetedoening.

Die boetedoening kwam eerder dan gedacht… Voordat we naar de processie zouden gaan, die volgens schema op 19:30 uur zou beginnen, zouden we een restaurant bezoeken. In Torrevieja ken ik eerlijk gezegd geen geschikt restaurant voor een serieus avondmaal; een goede tapasbar vinden is geen probleem. We hadden allemaal trek in een visje. Aan de mooie boulevard van Torrevieja streken we neer in een Spaans restaurant dat volgens mijn liefje een aardige kaart had. Zo gezegd, zo gedaan. De rosé werd voorgeproefd en niet goed bevonden. Dat had ons moeten waarschuwen. We bestelden een rode wijn -crianza 2008- uit de Rioja-streek. Niks mis mee; Bernadette vond ‘m zelfs heerlijk. Plus tweemaal zeetong (lenguado) en eenmaal heek (merluza). Wat er vervolgens op tafel verscheen, was a-bo-mi-na-bel! Ik heb nog nooit zo’n vieze vis gezien en gegeten. Bij navraag bleken het vissen te zijn uit de diepvries. Ondanks dat ze waren gegrild, bleven ze kleddernat en zonder enige smaak. De borden bleven dan ook nagenoeg onaangeraakt. Wij verlieten diep teleurgesteld (en hongerig) het restaurant om daar nooit terug te keren. Elluk nadeel hep se voordeel: we vastten alsnog!

Om half acht zaten wij op gemeentelijke klapstoelen langs het parcours, op een kruispunt van wegen. Aanvankelijk kwamen er nog auto’s uit zijstraten de hoofdweg op draaien. Langzaam vulden de klapstoelen zich en sloten de rijen. Hier en daar ontstond ergernis als mensen zich tussen de aaneengesloten stoelen en kinderwagens wilden wurmen om de straat over te steken. Een oudere Spaanse politie-agent-met-natuurlijk-overwicht trad sussend op. Mobiele kramen verkochten snoep aan jong en oud. Het was stemmig op straat.

Drie kwartier later was het zover: de eerste puntmutsen kwamen in zicht. Toen ik ze voor de eerste keer in mijn leven zag (Carthagena), schrok ik omdat ze mij deden denken aan de Amerikaanse Klu-Klux-Klan. 

Ik vind hun uitrusting nog steeds ‘spooky’ alhoewel ik inmiddels weet dat er geen rechts-radicalen onder schuilen. 

Kinderen in onze omgeving openden hun plastic zakken om het snoepgoed, dat de heren, dames en kinderen onder hun ceremoniële kleding meedragen, dankbaar in ontvangst te nemen. Ook Bernadette werd niet overgeslagen. 

Grote heiligenbeelden werden op schouders, op hoofden (en soms ver daarboven!) van sterke mannen en vrouwen gedragen. Devote vrouwen getooid met zwarte mantilla’s liepen in de processie mee.

De Semana Santa is niet alleen een religieuze aangelegenheid, we vierden tevens de eerste volle maan van de lente. Toen we gisteravond huiswaarts keerden, was het nog 19 graden Celsius. Met een tapasbordje op schoot namen we de dag door; die kreeg driemaal een dikke voldoende. Kortom: een Goede Dag, in een tevens Goede Week.

Vanuit een zeer zonnige Costa Blanca wensen we je een vrolijk Pasen!