Wet van Meten en Persen

In Spanje komt nieuwe wetgeving aan die ‘illegale’ verhuur van woningen aan toeristen gaat verhinderen. Ik zet dat woord met opzet tussen aanhalingstekens omdat verhuur van woningen momenteel in alle gevallen is toegestaan.

Men vermoedt dat circa 150.000 Spanjaarden hun woningen in de zomerperiode verhuren. In de huidige praktijk blijkt dat veel van die verhuurwoningen zwart worden verhuurd. Eigenaren van die woningen betalen geen belasting over deze neveninkomsten. Bovendien behoeven zij zich niet te houden aan minimumvoorwaarden, bijvoorbeeld voor wat betreft veiligheid. Het gaat nu nog om een wetsvoorstel maar de verwachting is dat het ontwerp in de komende maanden zal worden goedgekeurd.

In de toekomst zullen bovendien alleen woningen mogen worden verhuurd die zich bevinden op grond die volgens het gemeentelijke bestemmingsplan voor verhuur is bestemd. Een woongebied wordt daartoe niet gerekend.

In Valencia -onze regio- zijn naar schatting 76.000 woningen die per dag worden verhuurd aan toeristen en waarvan de overheid niet op de hoogte is. Volgens de woordvoerder van hoteliers aan de Costa Blanca is er sprake van een enorme fraude die moet worden aangepakt. De Spaanse regering wil deze verhuurpraktijken beeïndigen omdat er inderdaad sprake is van oneerlijke concurrentie ten opzichte van verhuurders die hun activiteiten en hun inkomsten wèl opgeven en afdragen aan de fiscus. De Spaanse hotellobby dringt er bij de overheid al jaren op aan dat er iets aan deze scheefgroei moet worden gedaan.

De verwachting is dat de Spaanse regering de uitvoering van deze (aanstaande) nieuwe wet zal overlaten aan regionale besturen. Die wet zal niet alleen Spaanse huiseigenaren treffen; het betreft ook buitenlandse huizenkopers wier aantal hier weer aantrekt. In een plaatselijke krant las ik dat het aantal Scandinaviërs dat in 2012 een huis kocht aan de Costa Blanca met 311% toenam ten opzichte van het jaar ervoor. Ik geef die Vikingen geen ongelijk! Als je kunt kiezen tussen gemiddeld 160 uur zon per wintermaand versus minder dan één uur licht per dag dan is dat goed voor te stellen.

Ook in onze Spaanse woonwijk wordt met regelmaat verhuurd. Die verhuur nam in de afgelopen zomers toe. Vele Nederlanders, Belgen, Britten en andere West- en Noord-Europeanen kochten hier in de jaren ’90 en in het begin van 2000 villa’s, rijtjeshuizen en appartementen. Sommige van hen kochten één woning voor eigen gebruik en een tweede (of zelfs derde...) voor de verhuur. De bomen groeiden toen nog tot in de hemel.

Wijzelf verhuren niet, onze casa is uitsluitend voor privébewoning. De heffing van belastingen verloopt in Spanje anders dan in Nederland. De Spaanse Belastingdienst is lang niet zo (pro-)actief als de Nederlandse. Maar in tijden van crisis leert men snel. De Nederlandse Belastingdienst hielp de Spaanse collega’s een handje en ziedaar: een uitgebreide en aangescherpte belastingwetgeving.

Een vergelijkbare situatie deed zich voor in Bali. Daar besloot de lokale overheid onlangs dat elke buitenlandse villa-eigenaar die wenst te verhuren voortaan een vergunning, de zogenoemde ‘pondok wisata’ moet aanvragen. De kosten van die vergunning hangen af van de afmetingen van het perceel waarop de villa staat. Daarna volgt een milieuvergunning. Als huis- en zwerfvuilambassadrice ben ik het daarmee eens maar dan moeten de Balinezen eerst leren hoe ze verantwoord met hun eigen afval moeten omgaan! (Afval is een groot probleem op het Godeneiland.) Belasting over huurinkomsten werd al geheven, overigens zonder dat het enig recht aan de verhuurder verleent. De Nederlandse Belastingdienst heeft daar geen vinger in de rijstepap; er is geen belastingverdrag tussen beide landen. Er kwam nóg een aap uit de mouw: de betreffende vergunning moet tevens worden aangevraagd door diegene die zijn of haar villa niet wenst te verhuren?! Overigens dient elke huiseigenaar vooraf te betalen. Terima kasih banyak. Menig Balinees weet hoe je geld uit een Westerse zak moet kloppen.