Dakkapelletje?

Vanmorgen kwam een vrachtwagen vol Balinezen, alang-alang (rieten dakbedekking) en bamboe de oprijlaan op. Enige tijd geleden constateerden we enkele zwakke plekjes in het rieten dak van zowel het woonhuis, de carport, de bale bengong en het gastenhuis. Dat soort periodiek onderhoud wilden we onze voormalige huurders niet aandoen dus we wachtten totdat we zelf weer in de villa waren. Van de bouwer kregen we te horen dat ‘zijn’ dakbedekking zes à zeven jaar meegaat maar dat betwijfelen wij. Nu zijn er verschillende soorten alang-alang en ook de dikte van de bedekking varieert. Mijn liefje en ik besloten het onderhoud nu te laten uitvoeren, voordat het regenseizoen losbarst.

De mannen lopen op hun blote voeten als klipgeiten over de schuine daken. We vroegen ons wel af of het schadelijk is voor de rest van het dak... Eerst werd er via de binnenkant van het dak een gat gehakt ter grootte van een flinke dakkapel en daarna werden de rieten matten naar boven gegooid en op de juiste plek aangebracht. We vroegen de mannen ook het riet langs de nok extra te bekleden en vervolgens een nieuwe laag bamboe erop te leggen. Dat gebeurt in een ruitpatroon. Dat van ons zat er sinds de bouw op, in tegenstelling tot vele andere villa’s. Kennelijk vonden anderen het niet wenselijk; wij wel. Nadat het dak van onze buurman enkele jaren geleden was bedekt en een fikse storm losbrak, stond zijn riet als een hanenkam van een punker rechtop. Het dak is dan extra kwetsbaar voor lekkage.

In de loop van de tijd braken de latjes echter en zakten ze naar onderen. Dat zag er niet fraai uit. Inmiddels zie ik veel meer villa’s die de bamboelaag erop laten zitten of aanbrengen. De dakbedekkers gaan circa vier dagen over het werk doen, ijs en weder dienende. De dames in de huishouding blijven vegen, er komen regelmatig strootjes naar beneden maar ook stof en ander spul. Zo vond ik een vogelei en een -nest in de tuin.

De beide dames bevallen ons zeer goed. Ayu, de oudste (30 jaar), is de senior van de twee. Zij is ook degene die kookt. Ze is afkomstig van een heel professioneel geleide verhuurvilla en dat is te merken. Na haar bevalling moest ze echter weer op zoek naar een baan elders. In Bali bestaat zoiets als zwangerschapsverlof en baangarantie niet. Ze spreekt goed Engels en laat het eitje niet van haar nasi goreng eten. Ze bereidde tot nu toe verse tomatensoep, krokante John Dori-vis, nasi goreng met zelfgemaakte satésaus van vers gebrande pinda’s (Ber!), kippesoep, maïssoep, zelfgemaakte lenterolletjes, rundvlees met ketjapsaus en urib. Stuk voor stuk heerlijke gerechten. Ze bepaalt zelf wat en hoe en dat bevalt ons uitstekend. Nome, de jongste (24 jaar), is een goede werkster die constant bezig is met schoonmaken. Ze hebben beide hun eigen schema en we laten hen hun eigen gang gaan.

Aan mijn liefje heb ik geen kind: zij loopt de hele dag glunderend door de tuin. Ze werkt hard mee met onze nieuwe tuinman. Ze snoeit waar nodig (overal). Balinezen hebben de naam niet te kunnen of willen snoeien. Laten wij weer een uitzondering op de regel in dienst hebben?! Jalan Nelly dijde zowel in de hoogte als in de breedte flink uit dus moest radicaal worden ingegrepen. Het is nog steeds een mooi laantje. We vermoeden dat de vorige tuinman al wekenlang in de nieuw aangelegde tuin van de verhuurders aan de slag ging of andere klussen voor hen deed en onze tuin liet voor wat het was. Het gras staat hoog tussen de bomen en planten, overal woekert onkruid, er zit onvoldoende lucht in de tuin al is die nog relatief groen.

Ook het zwembad bleek al weken niet goed onderhouden. Op grote delen van de binnenkant van het zwembad zaten plakaten alg. Ketut, de vorige, was geen zwembadman. Hij vond de scheikunde en al die regels maar lastig. Ook de waterproefjes verliepen soms moeizaam: was het water nu wel of niet in balans? Wij wanhoopten nooit; mijn liefje is immers gewezen zwembadmeesteres.

De snorkelset die ik in de (zoekgeraakte en weer boven water gekomen) koffer stopte, kwam nu al goed van pas. Met een borstel haalde ik die zo goed en zo kwaad als het kon, weg. Het zou gemakkelijker zijn geweest meet een loodriem om mijn lichaam. Stapje voor stapje wordt het weer ‘onze’ villa, naar ‘onze’ normen. Het is fijn om terug op het honk te zijn.