Twee weken geleden
las ik in een weekendbijlage van de krant over het oesterfestival van Albany
dat op 1 maart zou plaatsvinden, met Poh Ling Yeow als eregast. Ik begon te
tellen... met een beetje goede wil zouden we rond die tijd in Albany kunnen
zijn. Ik maakte die opmerking tegenover mijn liefje die het wel een leuk idee
vond. Aangezien het thans een lang weekend is en de Australiërs nog steeds in
grote aantallen kamperen tijdens deze zomervakantietijd, bedachten we dat het
verstandig zou zijn vroegtijdig een plek op een kampeerterrein te reserveren.
Vele campings in en om Albany waren reeds vol. ‘Rose Garden’ had echter nog een
schaduwrijke plaats voor ons, voor drie nachten.
Op vrijdagmiddag
kocht ik bij de plaatselijke boekhandel twee toegangskaartjes voor het festival
dat in een park van het stadje zou worden gehouden. Ik dacht dat het voor de
tweede maal werd georganiseerd maar het bleek de eerste keer te zijn.
Dan
Sharp, een jonge locale chef (Sharp Infusion), kwam met het idee van een
oesterfeest. Jaren geleden begon men in Albany met de kweek van rock oysters,
op basis van Sydney rotsoesters.
We namen een taxi
naar Eyre Park dat op het eerste gezicht erg klein leek... Bij navraag bleken
er 500 kaartjes in de voorverkoop te zijn gekocht. Het terrein bood maximaal
plaats aan 1.000 bezoekers. We waren een van de eersten en deden een rondje
langs vertegenwoordigers van lokale wijnhuizen. Sommige boden wijn om te
proeven aan; de witte wijn (Sauvignon Blanc) van wijnhuis ‘Galafrey’ beviel ons
het best. Een flesje werd besteld. De Albany rock oyster is klein van stuk maar
heel zacht van smaak. Zelfs mijn liefje probeerde er een, zonder naar effect.
Het wachten was op de kookdemonstraties. We kozen fototechnisch goede
zitplaatsen bij het grote podium.
 |
| Don Hancey en Poh |
Poh trad eerst aan
als interviewer van een Zwitserse die jaren geleden met haar gezin naar
Australië verhuisde en hier bushfood was gaan produceren. Het gebied ligt dicht
bij Albany. Men verbouwt traditionele gewassen en verwerkt ze in tot producten
met een moderne draai. Het bedrijf loopt goed. Daarna waren er
kookdemonstraties van Dan Sharp en Don Hancey, een oude rot in het culinaire
vak. Hij is een van de ‘food ambassadors’ van WA.
Alles draaide om oesters. Ze
werden op vele manieren bereid. Hancey maakte zelfs een nieuwe versie van een
bloody mary met rauwe oester (die goed viel bij mijn liefje). En toen was het
tijd voor Poh’s optreden. Wat een leukje is het! Als chef is ze creatief
en innovatief, als mens benaderbaar en authentiek. Mijn liefje maakte als
eerste een praatje met haar terwijl ik foto’s maakte. Poh vertelde ons een geheim dat betrekking heeft op het Vaderland maar daarover kan ik nog niet publiceren...
Poh maakte onder
andere oesters op Aziatische wijze: gefrituurd in een jasje van bloem en
kruiden, geserveerd in een schelp gevuld met wasabicrème. Yum! Regelmatig zei ze tegen degene die in het publiek rondging met de schaal met vers bereide oesters dat haar Nederlandse
vrienden niet moesten worden vergeten. Hoe aardig is dat?! We werden dus goed
bediend. Ik proefde oesters op vele manieren. De tijd vloog voorbij.
Aan het
begin van de avond signeerde Poh haar (eerste) kookboek. Nummer twee komt uit in april en is getiteld 'Same same but different'. Ook daar waren we als eerste
present. Toen ze ons zag aankomen, sprong ze achter haar tafel vandaan en
poseerde voor de foto’s. Ze stond erop dat ook met haar camera foto’s van ons
werden gemaakt. En ze vroeg ons mailadres. Ze gaat dit jaar in haar
woonomgeving (Adelaide, Zuid-Australië) een winkel beginnen waar ze allerlei
gerechten gaat verkopen. Ze durft nog niet de stap naar een eigen restaurant te
beginnen. Klinkt spannend en verstandig. Het is een mooi mens. We spraken af dat we contact houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten