Stormy!

Elke ochtend word ik wakker van iets dat klinkt als Au..au..aaaauuuuw! Het is de weeklaag van een grote, zwarte kraai. Als ik niet beter wist, zou ik opspringen en de gevederde vriend te hulp schieten. Het is een van die geluiden die bij Australië hoort, wat mij betreft. Daaraan voorafgaand, vertrokken reeds enkele vliegtuigen naar andere bestemmingen. Ik hoor hun gerommel in de verte. Wij staan doorgaans rond 8:00 uur op. Onze vriendinnen hebben dan de hond al uitgelaten, de was gedaan, de tuin gesproeid, ontbeten en de eerste mails verstuurd. Tja. Sinds we stopten met werken, we don’t do early mornings. Bovendien zijn we op vaaakaansie!

Iederde dag bezoeken we een andere koffieshop, bijna dagelijks nemen we een duik in zee vanaf een van de 100 stranden rondom Sydney. Op dit moment zit ik bij koffieshop Kiss the Barista waar de cappuccino heerlijk is. Een restaurant met uitzicht, over de Lady Robinsons Beach. Niet elke dag is zonnig: op dinsdag stond de wind verkeerd waardoor het water choppy was, met veel stroming en korte, hoge golven. Dinsdagavond hadden we thunder and lightning. Gisteren stonden we op met onweer, met wolken en een buitje.

Vriendin Julie is druk op haar werk dus die laat regelmatig verstek gaan, Claire heeft doorgaans tijd en zin om ons te vergezellen. Zij zwom lange tijd niet (de laatste keer was misschien wel met ons in januari 2014…). Zij groeide op in de Outback van New South Wales en leerde niet zwemmen als kind. Dat deed ze pas enkele jaren geleden; nu zwemt ze graag al omschrijft ze zichzelf niet als een Vrouw van Atlantis - zoals mijn liefje, Julie en ik wel doen.

Op een van die momenten vertelde Claire mij dat ze recent nieuwe zweminstructies ontving van haar zwager die les geeft aan de zogenaamde nippers, de jongste leden van een Australische Life Savers Club. Als ik borstcrawl, steek ik mijn uitgestrekte armen voor mijn gezicht in het water en haal ze dan helemaal door tot achterin, als vleugels. Nieuwe inzichten voor wat betreft reddend zwemmen en zwemmen in branding of zee leidden ertoe dat men de armen nu vooruit in het water steekt, in een rechte lijn vooruit vanaf de schouders en dat ze dan onder water tot aan de heupen worden gebruikt en dan opgetrokken als een chicken wing. Ik begreep de aanwijzingen maar kon niet direct op die manier zwemmen. Maar oefening baart kunst, ik krijg nog gelegenheid genoeg om te proberen.

Nog even en dan arriveert Bernadette ook. Onze Sydney-vriendinnen hebben een feestje op de avond van haar aankomst dus wij gaan haar in een van hun auto’s ophalen. De heenweg kennen we zo ongeveer, de terugreis naar het logeeradres zetten we in het navigatiesysteem. We zijn slechts korte tijd met ons vijven maar we gaan er iets leuks van maken. Op de bonte avond zullen we onze Australische gastvrouwen meenemen naar een diner in een van de leukste strandpaviljoens.

Met Bernadette vliegen we begin volgende week naar Airlie Beach (Queensland) waar de Grote Roerganger een tweekamerappartement in een complex met uitzicht op de Coral Sea boekte; dat is gezelliger en praktischer dan twee hotelkamers. We kozen die plek omdat het een goede uitvalsbasis is voor varen rondom en dagtochten naar de Whitsunday Islands, een groep van 74 eilanden van verschillende grootten, verspreid over een gebied van ruim 275.000 km². De naam is naar verluidt verkeerd gekozen: Captain Cook zou de eilandengroep hebben ontdekt op Whit Sunday maar het was in werkelijkheid op maandag...

Mijn liefje en ik waren eerder op die plek maar toen konden we niet gaan varen vanwege een heftige tropische storm die aanhield; dat was in 2006, tijdens ons eerste bezoek Down Under. (We gaan er wel op vooruit, vind je niet?!) We verbleven toentertijd in een campervan op een kampeerterrein aan de kust, totdat daar het rivierwater te hoog kwam te staan. We verhuisden van de bus naar  een huisje op het terrein waar we een aantal dagen wachtten totdat we naar de Whitsundays konden gaan. Dat lukte niet, het weer bleef ons parten spelen; we besloten dan ook door te rijden. We hopen deze keer meer geluk te hebben.

In die omgeving gaan we kerst vieren. Het is traditie dat we op eerste kerstdag gaan snorkelen. Deze keer gaan we dat dus doen op het Great Barrier Reef, vooropgesteld dat het weer ons goedgezind is. Ook in die regio krijgen we te maken met regen.

Gisteren rond het middaguur werd Sydney getroffen door een zeldzame tornado en wij zaten er middenin! We gingen voor de lunch naar Cronulla Beach toen de lucht donkerder en donkerder kleurde. Er kwam een wervelwind over delen van de stad met gemiddelde snelheden boven 200 kilometer per uur. De tornado liet een spoor van vernieling achter. Wij schuilden in Zn Bar; vul maar in: Zen, Zon, Zin of Zijn... wij waren daar. Cronulla Beach sloot, de surf werd verboden gebied. Er vielen hagelstenen zo groot als golfballen. 

In andere delen van de stad vielen hagelstenen zo groot als tennisballen. Bomen vielen om, electriciteitskabels knapten, daken vlogen van huizen, auto’s waaiden om. Vliegtuigen bleven aan de grond, een aantal vluchten met deze stad als eindbestemming week uit naar andere vliegvelden. Voor zover bekend raakte niemand gewond. Ik keek met grote ogen toe. Zelf maakte ik niet eerder zo’n wisselvallig Sydney mee.