Uit eten, zodat zij kan raten

We zijn aan onze laatste dag in Randwick bezig. Morgenochtend halen onze Sydney-vriendinnen Julie & Claire en Lucy-de-Furry-Princess ons op bij het hotel. Wij kijken ernaar uit.

Het werd een leuk verblijf in Randwick, dat nieuw voor ons was. Het is een trendy wijk met tientallen restaurants waarvan we er minstens tien uitprobeerden (we waren hier tien dagen). 
Mijn liefje is sinds onze rondreis door Zuid-Amerika een Tripadvisor-reviewer. Werkelijk alles kan worden beoordeeld: een strand, haven, zwembad, winkelstraat, koffie, hotels, bars en restaurants. Met ons huidige reisschema stijgt ze dagelijks naar nog grotere hoogte. Soms reviewen we samen. Ze is inmiddels expert in bijna alles maar ze gaat niet naast haar sandalen lopen. Nog niet. Als blogger ben ik wel een beetje jaloers op de reacties die ze krijgt op haar beoordelingen… Soms tientallen?! Tja.

We proefden elke dag een kopje koffie van een andere barrista. Op Belmore Road vind je veel cafés. Ze maken hier heerlijke koffie; de lekkerste kop koffie dronken wij bij 18 grams espresso, met toasted raisin bread (geroosterd krentenbrood). Ze branden de koffie zelf en dat is te proeven. Mmmmm. 

Ook veel restaurants zijn een (tweede) bezoek meer dan waard: mijn liefje en ik dineerden voor het eerst bij een Nepalees restaurant genaamd Mandala. De eigenaresse was om mee naar huis te nemen zo aardig. Tevens aten we heerlijke tapas bij Cookhouse waar ik bovendien een mooie pinot gris (lichtroze, bijna rosé) uit NSW proefde. Op het etiket staat een gestileerd gevederd vriendje. Die ga ik zeker zoeken in de bottleshop in de komende weken. We constateerden wederom dat wij gemakkelijk een voorafje of hoofdgerecht kunnen delen. Soms laten we nog steeds een restje op ons bord liggen. De porties vind ik hier immens. Een van twee Australische vrouwen heeft overgewicht… Tja.

Een van de leukste plekken die we in de afgelopen dagen bezochten, was het dameszwembad van Coogee Beach. Op de eerste dag bij de bushalte zei een oudere Australische buurtbewoonster dat we dat moesten bezoeken. Daarna kregen we nogmaals dat advies van een andere vrouw. We zochten het dus op, na een lange wandeling langs de kust. Voor 20 dollarcent (€0,14) per persoon mochten we naar binnen. Er waren kleedhokjes, douches en toiletten.

Er was hier en daar een beetje gras waarop dames, topless en in badkleding, lagen te zonnen. Ook op de rotsen. In het bad waren tevens blote borsten. Er waren oude(re) dames die in hun eentje baantjes trokken, jonge moeders met kinderen, oma’s met kleindochters, giechelende pubers, jonge vrouwen met hoofddoekjes en wij. Ik ontdekte zelfs een hoekje waar dames-van-de-damesliefde (aka pottenkindjes) lekker met elkaar lagen. Zoet om te zien, fijn om te zijn.

Enkele dames-dames groetten ons later in Cogee Pavilion, bij de lunch. Dat was een van de allerleukste plekken tijdens dit verblijf. Dit paviljoen heeft het helemaal voor elkaar (ook qua wifi). We bezochten de plek een aantal malen, voor de lunch en voor het diner. Zelf ben ik niet zo’n pizzamens maar de Italiaanse manager van de ovens deed ons smullen. Ik vertelde hem dat hij en zijn team voor mij de pizza herdefinieerde met een smakelijke bodem (!), nauwelijks kaas en karig beleg van uitstekende kwaliteit. Hun verse zeevruchtensectie is ook om te zoenen.

Vandaag reisden we met de bus wederom naar het centrum van Sydney. In het centrum kun je over de hoofden lopen. Iedereen is aan het kerstshoppen. Tassenvol. In bars en restaurats wordt reeds flink kerstmis gevierd. 

We dronken een chocoladedrankje bij Lindt in Martin Place, dat vorig jaar rond deze tijd wereldnieuws werd omdat de winkel annex het restaurant werd overvallen door een radicale moslim die tien mensen gijzelde gedurende een hele dag en een nacht. Er vielen twee doden en vier gewonden. Een nachtmerrie. Ik zag vandaag een much happier crowd. We bleven op het plein totdat de eerste lampjes van de gedenkwaardige kerstbomen aangingen.

Vanaf morgen gaan we logeren bij onze vriendinnen in Sans Souci, een andere buitenwijk van Sydney. De dames zijn uiterst gastvrij maar geen thuiskoks; wij verheugen ons op culinaire sessies in hun uitermate goed uitgeruste keuken. Ik weet zeker dat zij uitkijken naar onze nasi goreng met sate, wagyu biefstuk met gebakken aardappelen en wat er zoal in onze koppies opkomt, met een beetje hulp van Curtis Stone (Coles) en andere Australische chefkoks. Geen idee hoe de internetverbinding volgende week zal zijn maar jullie merken dat wel. Het album Barefoot & Friends is aangemaakt, het Sydney foto-album blijft bestaan maar vind je bij mijn overige albums in de linkerkolom.