Animals Galore!

We gingen alsnog snorkelen. De weergoden waren mijn liefje en mij welgezind. De week voorafgaand aan ons bezoek aan de oostkust was het daar bar en boos. Het regende hevig en de vissersboten bleven liggen waar ze lagen. Snorkelen was uit den boze vanwege onstuimige zee en hoge golven. Elke dag van ons verblijf vroegen we aan de receptie of het kon… op de laatste hele dag van ons verblijf in Pigeon Beach Resort bleek dat we konden gaan. We zaten vroeg in onze snorkeluitrusting in de lobby, de visser bracht ons rustig naar de overkant, nadat we door de lastige branding heen waren. 

We zijn verwende snorkelmeisjes, dat moet gezegd. Malediven? Ik kan mij er niets bij voorstellen. Het raakte ons hartje niet. De foto van de twee gele vissen is van de hand van mijn liefje. Zij gebruikte haar Nikon-onderwatercamera weer eens. Er zaten vergeten foto's op van Sulawesi en Galapagos... Daarboven zie je twee clowns(vissen), in zwemvesten. In 2006 snorkelden we een week lang op het Grote Barriererif van Australië, we dobberden in de wateren van Fiji, Belize, Sulawesi, de Galapagoseilanden, recentst op de Whitsunday Islands en nog zo wat wonderschone onderwaterplekken van Moedertje Aarde. Pigeon Island viel tegen maar we zijn blij dat we de kans kregen, we waren toch in de buurt.

Mijn liefje zei het onlangs uit zichzelf: in een dikke week Sri Lanka zagen we meer vogels dan in een heel lange tijd elders. Je krijgt hier een stijve nek, er is zoveel te zien in de lucht en in de bomen! De regelmatige lezer weet dat ik erg ben gecharmeerd van gevederde vriendjes. Het begon hier met het spotten van eenvoudige reigers in lagunes en andere waadplekken maar het werd snel bijzonderder. 

Chauffeur Francis heeft een fotografische gids van de vogels van dit eiland in zijn auto dus ik kijk regelmatig wat er zoal is te zien. De vogels van Sri Lanka zijn een bont gezelschap. Intussen schoot ik minstens 30 foto’s van bijzondere exemplaren: vooral waadvogels maar ook enkele roofvogels (Brahmini kite) en tropische zangvogels. De pauw in het topje van een hoge boom zal ik niet snel vergeten. Niet elke diertje floreert in deze collage maar mijn beste shots zijn in mijn Sri Lanka-webalbum te vinden. 

De mooiste ervaring kregen we toen we een lange strandwandeling maakten, de dag voordat we alsnog mochten gaan snorkelen. We hadden net gehoord dat er weer een dag niet zou worden uitgevaren. Ineens dook daar een grote schaduw boven op ons: het waren de brede vleugels van de white-bellied sea eagle, de zeearend met witte borst. Het was niet de eerste keer dat we deze majestueuze roofvogel zagen maar nog nooit zagen we de actie die volgde. De vogel vloog op ongeveer vijf meter van ons vandaan laag over de branding. Het was dermate uitdagend dat mijn liefje vreesde dat wij weleens prooi zouden kunnen zijn. Daarop hief ze haar beide armen wijd omhoog om af te schrikken; grappig, he?! Wij waren het niet die op de korrel werden genomen. Het was een grote vis die tussen de klauwen van de zeearend eindigde. Ik volgde de bewegingen van de grote vogel met mijn ogen terwijl ik knipte. Het leverde een niet scherpe maar wel memorabele foto op. Je ziet de vis onder de vogel hangen, met Pigeon Island als achtergrond.

Tja, en toen was het tijd voor de eerste landsafari in een lokaal Nationaal Park. Intussen reisden we van de oostkust terug naar de binnenlanden van Sri Lanka. In de omgeving van Pollonaruwa, een van de oude koningssteden, bezochten we allereerst Huluru Echo Park, het kleinste park (van de plaatselijke drie) waar je vogels kunt spotten en wilde olifanten kunt zien. Iedere dag bepalen de rangers welk van de drie parken kan worden bezocht. De dag voor onze aankomst was de lange rij wachtende jeeps zodanig dat de wachter besloot het park te sluiten. Dat overkwam ons gelukkig niet. Wij reden in een 36 jaar oude jeep met ervaren chauffeur, om 1 uur ’s middags binnen en waren de eerste om te gaan. Zo willen we dat. Onze eigen chauffeur Francis was ook van de partij; hij besloot op de uitkijk te staan. Het legde ons geen windeieren… hij is een uitermate scherpe olifantenspotter. Bless him.

De laatste keer dat mijn liefje en ik wilde olifanten zagen, was in 2002 in Kenia. We bezochten Masai Mara en hadden de tijd van ons leven in Afrika. Toen verbleven we in een luxe lodge, nu logeren we in een matig hotel in een buitenwijk van deze koningsstad. Het is het minste hotel op de route tot nu toe en hoogstwaarschijnlijk van onze gehele rondreis. We verblijven weliswaar in een ruime bungalow met twee grote bedden en inloopdouche maar de verlichting is overal  schimmig, de plek is nogal afgelegen en de Tripadvisor-reviews zijn regelrecht spooky. Het avondbuffet is heel matig. We zaten er tegelijkertijd met een grote Nederlandse Djoser-groep en een heel groot Kras-reisgezelschap.

We zagen 29 grote en kleintjes in het wild, bofkonten die we zijn. We kwamen up close & personal met hen, kun je zeggen. Het duurde ongeveer een uur voordat we de eerste kleine familie van vier olifanten zagen. Daarna kwam er wederom een kudde van vier langs waaronder een zwanger vrouwtje en haar vriendin of zus met twee kleintjes. 
Na weer een uurtje rijden over doorgaans slecht begaanbare paden die ons heen en weer deden schudden (Kasian) kwam een kudde van bijna 20 dieren links en rechts gepasseerd. We keken onze ogen uit, ze kwamen zo dichtbij. Een moeder met haar baby liep op ongeveer twee meter afstand achter onze jeep langs. Jaaaaaa, reizen is verslavend! 

Eerder tijdens de excursie vertelde Francis dat er een bull in dit deel rondloopt die kwaad wordt als hij een jeepmotor hoort. Welnu, wij sloegen een hoek om en daar stond hij: the Grumpy Old Man. Hij wapperde met zijn oren en nam het rit aan, in onze richting. Ik zag wild flapperende oren, een groot lichaam en heel veel opwaaiend stof. Als wakkere Francis niet heel hard had geroepen “Rijden!” tegen de verbaasde collega-chauffeur was het dier op ons ingelopen, met alle gevolgen vandien. Die foto schoot ik niet maar het beeld zit op mijn netvlies. Een reislustig mens maakt wat mee!? Later in de reis gaan we hopelijk meer olifanten zien in andere NP.