Heb ik weer: bestel ik eindelijk iets online vanuit Spanje, blijkt het artikel
een levertijd van maanden te hebben! Ik vond leuke, bijpassende barkrukken met
de juiste hoogte op een Spaanse ontwerpsite die ik, na overleg met mijn liefje,
bestelde. Señor José António, eigenaar van restaurante Venezuela (door ons liefhebbend
De Tonnetjes genoemd), deed ons een van zijn biervaten kado als buitenbar. Het
wachten is op vier barkrukken.
De betaling liep gesmeerd en de factuur verscheen niet lang daarna in
mijn inbox. Je kon de bestelling online gaan volgen en dat deed ik twee dagen
later. Er was nog niets verzonden maar mijn oog viel op één zinnetje… de
levertijd lag tussen 15 en 16 weken. Dan is de zomer bijna voorbij! Ik baalde
enorm en voelde mij tegelijkertijd misleid. Op geen enkel moment tijdens het
bestelproces werd mij duidelijk dat de levering weleens lang zou kunnen duren. Afgelopen
week werd nog behoorlijk veel geklust in huis dus tijd om rustig te zitten en een
Spaanse klachtenbrief op te stellen, was er niet. Dat deed ik onlangs. Volgens
hun website had ik 24 uur om een verandering in de bestelling door te geven;
die uren waren inmiddels voorbij. Ik was echter zo bijdehand om te schrijven
dat Europese consumentenwetgeving mij het recht geeft binnen 14 dagen alsnog af
te zien van een online-aankoop en teruggave van geld te vragen. Ik ben niet
voor één gat te vangen. Alhoewel je niet verplicht bent om een reden op te
geven, vermeldde ik dat de exorbitant lange levertijd de reden van de
annulering is.
Vijf minuten later ontving ik reeds een reactie van ene Adrea. Ik mocht een
andere kleur of een ander product kiezen. Gracias. Geen interesse; restitutie
graag. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. In het slechtste geval vraag ik vriendin
Bernadette mij de gegevens van haar Spaanse collega van de consumentenautoriteit
te geven!
Over haar gesproken: Bernadette meldde mij onlangs dat ze mijn aanstaande
verjaardagskado persoonlijk komt afleveren. Als we praten over de logeerkamer noemen we die (bijna) altijd Bernadette’s kamer.
Op het logeeradres aan Playa Diamante is dat niet anders. Zij zal naar
verwachting de eerste logée in het nieuwe huis zijn. In ‘haar’ badkamer
brachten we ook vernieuwingen aan; zo kwam daar eveneens een nieuw badkamermeubel,
een nieuwe regendouche en nieuwe spotjes. Het zal haar bekoren dat we ook een nieuwe wc-borstel aanschaften. Het plan was om gedrieën op krukken aan de buitenbar te gaan hangen. Haar komst is niet alleen een leuke verrassing, ze is ook prettige afleiding daar ik niet lang na haar vertrek de gevreesde heupoperatie zal ondergaan.
In de afgelopen verhuisperiode liet mijn sneue heup het regelmatig
afweten. We sjouwden wat af. Ik ken mijzelf: die dozen moeten zo snel
mogelijk worden uitgepakt, in plaats van er de tijd voor te nemen. Dat zit gewoon in mijn aard. Het aantal keren dat ik in de afgelopen twee weken met de
stofzuiger en mop door het huis ging, is op de vingers van drie handen te
tellen al bleef er elke dag stof verschijnen. De storm van de afgelopen dagen hielp ook niet mee.
Eerder deze week was het eindelijk zo ver dat schilderijen en lampen aan
wanden en plafonds gingen. Vanmorgen kregen we de eerste officiële visite in een
aangekleed huis dus in voorbereiding daarop haalde ik de stofzuiger nog eens uit
de berging. Mijn liefje maakte mij er namelijk op opmerkzaam dat er stof onder onze
bedden lag. Dat kun je zien als je de trap opkomt. Je had mij moeten zien en
horen… Gutteguttegut, wat een gestuntel en gekreun. Rechtop stofzuigen gaat best
goed maar als je over de vloer moet kruipen... oefff. Het duurde lang voordat ik
op mijn knieën zat en nog langer om weer overeind te komen. Ik had een tijdje
geleden niet kunnen bedenken dat ik reikhalzend zou gaan uitzien naar de
operatie (al jaagt die ingreep mij nog steeds angst aan). Het einde van de krakkemikkigheid
is in zicht. Van krukkenmikkigheid nog even niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten