Terra incognita

De langste dag van 2017 ligt alweer achter ons. Op dit moment worden hier de watermeloenen -met en zonder pit- van de omliggende velden gehaald. Ik herinner mij dat ze twee maanden geleden werden ingezaaid. Het is uiterst groeizame grond. Sommige velden zijn aan hun derde gewas bezig sinds we naar deze contreien verhuisden.

De temperatuur komt hier overdag niet meer onder 30 graden Celsius, we overleefden de eerste hittegolf. We ontbijten, lunchen en dineren nu buiten, op het schaduwrijke terras. Op de bovenverdieping hebben we een balkon dat ons overdag op de begane grond beschutting biedt tegen de koperen ploert. Met zonneschermen aan voor- en zijkant vergroten we het schaduwvlak en daar is het goed toeven. Gezien de oriëntatie van ons huis (zuid-oost; mijn liefje zweert erbij), blijft ook de woonkamer koel. Er staat altijd een zeebries, we horen de branding van de zee.

De schoolvakanties zijn weliswaar begonnen maar de grote trek van huis-in-het-binnenland naar vakantiehuis-aan-de-kust nog niet. Af en toe krijgen we een voorproefje van hoe het hier in hartje zomer zal zijn met alle Spaanse buren in hun vakantiehuizen. Kleinkinderen die tot ver na middernacht door de straat huppelen, grote gezelschappen die aan een late BBQ zitten, telefonerende mannen midden op straat, tv’s op het terras. Een bepaalde buur brengt in zijn eentje het geluid voort van vijf personen. Misschien moeten mijn liefje en ik overdag, net als zij, siësta houden zodat we het 's avonds langer kunnen uithouden? Spanjaarden zijn officieel de luidruchtigste mensen ter wereld. Het is nieuw terrein voor ons, we gaan het beleven. In de loop van de tijd werd ik overgevoelig voor geluidsoverlast, zeker geluid dat met een beetje goede wil kan worden voorkomen.

Het is inmiddels zes weken na mijn heupoperatie. In principe ben ik nu op de helft van de hersteltijd maar ieder mens herstelt in een ander tempo. Gezien mijn leeftijd en conditie ga ik waarschijnlijk sneller dan gemiddeld maar toch niet snel genoeg, wat mij betreft. Er zijn dagen waarop ik extra ongeduldig ben, ondanks de vorderingen. Tja, het is de aard van het beestje.

Je realiseert je pas hoeveel je zelf in de huishouding doet, als je je liefje 's avonds uitgeblust op de bank ziet zitten. Het Sociaal en Cultureel Planbureau deed onlangs onderzoek naar de verdeling van huishoudelijke en zorgtaken bij hetero- en homostellen. Het toonde aan dat homostellen het werk onderling veel eerlijker verdelen. Volgens het rapport hebben wij geen hinder van traditionele rolpatronen en hechten we sterk aan gelijkheid binnen de relatie. Mijn bureaustoel doet goede dienst als rolstoel bij hulp in de keuken, eigen bed opmaken, stoffen en stofzuigen (aan die laatste taak heeft mijn liefje al jarenlang een bloedhekel). Ik houd de benedenverdieping in orde, zij doet boven. Ook in de nieuwe situatie vonden we inmiddels een goede modus voor 2.

De fysieke progressie gaat in kleinere stappen dan in de eerste weken. Pijnstillers zijn al lang verleden tijd, de laatste trombosepil slikte ik vorig weekend door, mijn wond heelt goed. Ik loop als een kievit met één kruk, slaap nu ook op mijn linkerzij en draai zonder pijn, stap zonder schroom onder de douche en ben zelfvoorzienend qua aankleden, al brengt mijn liefje dagelijks mijn outfit van boven. Niet elke keuze kan  mijn goedkeuring wegdragen. De helft van het huis is al zes weken ‘terra incognita’ voor mij. Er is één ding waarop ik jaloers ben: mijn liefje zwemt dagelijks in zee. Ze schatte in dat de watertemperatuur rond 27 graden Celsius ligt. Zwemmen is voor mij nog niet aan de orde maar ik denk dat ik deze week ga proberen te dobberen.

Af en toe loop ik kleine afstanden zonder kruk maar de arts raadde mij aan die te allen tijde onder handbereik te houden voor stabiliteit. Traplopen is evenmin aan de orde al oefen ik met mijn geopereerde been op de eerste traptrede. Bij elke fase horen nieuwe oefeningen. Tenminste 30 seconden als flamingo op mijn geopereerde been staan, op twee benen en met licht gebogen knieën gedurende 10 seconden blijven staan, opstaan zonder handen of kruk, lopen op tenen en hielen. Mijn spieren en pezen in het rechterbeen worden elke week sterker. In juli staat weer een afspraak met de chirurg gepland; dan wordt ook een röntgenfoto van de heup gemaakt.

Dit zijn bekende wereldburgers die dezelfde ingreep ondergingen. Herken je ze? Superchef Heston Blumenthal maakte het mee op zijn 47ste, zangeres Lady Gaga zat in een Louis Vuitton-rolstoel toen ze het ziekenhuis verliet, zanger Billy Joel kreeg zelfs twee kunstheupen, actrice Zsa Zsa Gabor onderging het op haar 93ste, tennisser Boris Becker heeft eveneens twee heupprotheses, De Hulk (Lou Ferrigno) -een tv-held uit mijn kindertijd- onderging de ingreep, zanger Prince zou twee heupoperaties hebben ondergaan maar kon er niet over praten omdat hij als Jehova’s Getuige geen gebruik mocht maken van bloedtransfusie, Rudy Galindo -kunstrijder op de schaats en de eerste sporter die uitkwam voor zijn homoseksualiteit- had op zijn 33ste twee heupprotheses en werd daarmee Olympisch kampioen, George & Barbara Bush hebben er allebei eentje, stuntman Evel Knievel brak zijn heup en kreeg een nieuwe (maar ja, wat brak hij niet?!) Lionel Ritchie ging in 2011 onder het mes, Sir Alex Ferguson in 2013. Ook Liza Minnelli, Elizabeth Taylor, Katherine Hepburn, Simone Kleinsma en anderen maakten het mee. (De versleten heup van de keepster van het Oranje-hockeyteam Joyce Sombroek is nog niet vervangen.)

Ik ben in goed gezelschap.