Illustratie: Javier Munoz |
President Joe Biden nam de enig juiste beslissing: hij maakte plaats voor een jongere kandidate (60) met meer kans om te winnen. Kamala Harris is niet de eerste vrouw die zich in een presidentiële verkiezingsstrijd mengt; dat was Hillary Clinton. Maar Harris is tot nu toe de grootste kanshebster die door het glazen plafond kan stoten. Ze straalt veel energie uit, wordt waarderend ‘Whirlwind Kamala’ genoemd, zet zich haar hele leven al in voor de publieke zaak. Ze is een belofte, een boegbeeld voor jonge en oudere vrouwen in het algemeen, voor zwarte en gekleurde vrouwen en voor vrouwen met een (deels) Aziatische achtergrond en voor leden van de LGBTIQ-gemeenschap. Verder spreekt zij Amerikanen aan die uitkijken naar een gelijkwaardiger en optimistischer toekomstperspectief.
Volgens Trump zou het land op de rand van de afgrond staan, is Amerika een pas verwijderd van hel & verdoemenis; zelfs een burgeroorlog wordt niet uitgesloten. Hij voedt die negatieve gevoelens maar al te graag. Hij zou zich als nieuwe president (de 47ste) het liefst ontplooien tot dictator en alle macht naar zich toe trekken, daarmee een einde makend aan de democratie. Stemmen hoeft dan niet meer. Zijn ja-knikkende entourage vindt dat allemaal best. Ze zijn te schijterig om deze machtwellusteling in hun midden een halt toe te roepen. Een gevaarlijke situatie, voor het land en voor de wereld.
Met Trump wordt een grumpy old man uit de mottenballen gehaald die niet het welzijn voor het land of zijn bewoners als prioriteit stelt maar eigenbelang en het welvaren van zijn rijke vrienden.
Wie ook alles zei over deze man was de Amerikaanse cabaretier Seth Meyers enige tijd geleden toen hij weer begon aan een nieuw seizoen van zijn Daily Show. Daarin somde hij het volledige strafblad van Donald Trump op alsof hij voorlas uit eigen werk. Hij kwam adem tekort... Een veroordeelde crimineel in het Witte Huis? Niet als het aan de voormalig Officier van Justitie van Californië ligt!
Voor Harris zijn de veroordelingen van Donald Trump in civiele- en strafzaken een schot voor open doel. In elke toespraak refereert ze aan haar vroegere werk als aanklager. “Ik pakte allerlei soorten boeven aan. Roofdieren die vrouwen misbruikten, fraudeurs die consumenten oplichtten, valsspelers die de regels overtraden voor hun eigen gewin. Dus luister goed naar me als ik zeg: Ik ken Donald Trumps type.”
Ik geloof graag dat het destijds lastig voor haar was om sociale progressiviteit te allen tijde te combineren met de eisen die worden gesteld aan een officier van Justitie. Haar job zal lang niet altijd gemakkelijk zijn geweest. Niet alles dat ze deed, was even suksesvol. Maar ze deed iets voor de goede zaak. Ze is geen Supervrouw maar wel een super vrouw, wat mij betreft. Kamala is gewend om met duistere types als Trump om te gaan.
Ze zal dan ook niet verblikken of verblozen als hij het zoveelste scheldwoord op haar persoonlijk afschiet. Hij blijft het proberen, inmiddels wanhopig. ‘Kamala who?’ Hij verhaspelde haar naam, noemde haar expres Kamála in plaats van Kámala maar dat kwam hem op aantijgingen van racisme te staan. ‘Lachende Kamala’ werkte evenmin want die gulle schaterlach is zeer herkenbaar en eerder een voordeel dan een nadeel. Hij noemde haar een gek (lunatic), de meest linkse van de hele club, een communiste, een fasciste en een antisemiet. Trump wist kennelijk niet dat Kamala als sinds 2014 is getrouwd met Doug Emhoff, een Joodse man.
Waarin een (fysiek) grote kerel piepklein kan zijn. Tja.
Sinds Kamala de beoogde kandidaat van de tegenpartij is, is Trump de weg kwijt. Zijn campagneteam probeert hem bij de les te houden maar tot dusver vangt men bot. Hij gaat op pad met voorbereide scripts maar eenmaal voor een enthousiast publiek van Trumpers en MAGA-adepten doet hij waar hij zelf zin in heeft. Hij praat liever uit de losse pols en dan begint de onzin pas echt. Je hoeft overigens nooit lang te wachten op de eerste leugen.
In een Amerikaanse krant las ik een verslag van een recent optreden voor publiek. Toen hij dacht dat de microfoon uitstond, hoorde eenieder hem mompelen ‘Waar is Joe nou gebleven?’ Op een een ander moment tijdens diezelfde ralley zei hij tegen het publiek dat hij verwachtte dat Joe terugkeert om zijn positie op te eisen. Hoe pathetisch. Hij is nu niet alleen zelf de oude man, hij lijkt verdwaasd! Joe Biden dacht hij te kunnen verslaan (daarop leek het inderdaad) maar sinds Kamala’s nominatie loopt hij achterop in de peilingen. Zij staat in de laatste polls enkele procentpunten op hem voor, zelfs in swing states die tot voor kort tot Republikeins gebied werden gerekend. Ik hoop dat ze dit kan vasthouden.
Er zijn ook prominente Republikeinen die het voor Harris opnemen. Waaronder ex-MAGA personen, die hebben aangegeven niet op Trump en zijn maat te gaan stemmen. Zij zetten hun kaarten op de frissere en hoopvollere Kamala Harris c.s. Een aantal van hen was zelfs spreker op de Democratische Conventie van afgelopen week. De eerste persvoorlichter van Trump deed dat bijvoorbeeld. Zij vertelde dat Trump zijn kiezers achter de schermen ‘basement dwellers’ noemt. Ze was de eerste van het Trump-team die ontslag nam. De week hieraan voorafgaand organiseerde de groep ‘Republicans for Harris’ een bijeenkomst die werd gevolgd door 70.000 personen. Het zijn vooral gematigde Republikeinen die niets ophebben met hun huidige partij, die de Trump Cult Club werd.
De keuze voor Kamala’s running mate, Tim Walz (60), verbaasde menig vriend en vijand. Hij is een man uit een dorpje in Minnesota, ging op zijn 17de bij de National Guards, werd daarna leraar en voetbalcoach. Hij is inmiddels tweemaal gekozen als gouverneur voor zijn staat. Een progressieve, aardige en down to earth man die zich inzet voor uiteenlopende gemeenschappen. Een man die glashelder praat, zijn speech was uiterst effectief. Een man die opbiechtte dat zijn vrouw en hij te maken kregen met onvruchtbaarheid toen ze een gezin wilden stichten. Toen zij na jaren alsnog zwanger werd, noemden ze hun kind Hope. Hij komt over als vaderfiguur, een vriendelijke en behulpzame buurman. Toen Walz Trump en zijn running mate J.D. Vance als een ‘weird’ stel neerzette om hun uitspraken en ideeën, bleek dat een schot in de roos. Dat woord beklijfde.
Net als Kamala Harris heeft Tim Walz een erfenis uit de tijd van de beruchte moord op de zwarte George Floyd door politieagenten in Minnesota. Hij zou na de rellen die uitbraken te lang hebben gewacht met het inzetten van de Nationale Garde, een onderdeel van het leger. Een probleem voor Trump is echter dat hij destijds als president vol lof was over Walz zijn aanpak. Daar is zelfs een opname van.
Walz ondertekende als gouverneur een wet die scholen verplicht maandverband en tampons beschikbaar te stellen in toiletten. Alle toiletten in die staat. Dus ook in wc’s voor jongens, om transgenders niet uit te sluiten. ‘Tampon Tim’ werd door Trump en zijn team uitgeprobeerd als bijnaam tijdens ralleys. Echt aanslaan deed het niet. Het bestrijden van menstruatie-armoede vinden de meeste Amerikanen namelijk een goed idee. Net als het recht op abortus, het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw. Dat wordt een heel belangrijk verkiezingsthema.
Met natte ogen luisterde ik naar de speeches van Michelle en Barack Obama tijdens de afgelopen DNC. Ze werden met overdonderend enthousiasme begroet door het publiek in Chicago (ook hun thuishaven). Twee begenadigde sprekers, met het hart op de juiste plek. En zonder praatpapier! Michelle’s rode draad was het leven van vrouwen in de VS. Ze begon met haar recent overleden moeder en eindigde bij Kamala en haar moeder. Een Indiase die als 19-jarige in haar eentje de oceaan overstak om een droom te gaan verwezenlijken: vrouwen genezen van borstkanker. Haar speech raakte mij.
Barack eerde Joe Biden als broer en president, prees hem voor zijn onbaatzuchtigheid. Biden wijdde zijn hele leven aan de publieke zaak en diende zijn land. Als president deed hij goede dingen tijdens zijn ambtstermijn: het land door de coronacrisis loodsen, 15 miljoen banen creeëren, een recordaantal klimaatacties nemen qua hernieuwbare energiebronnen en klimaatslimme boerderijen bouwen, zorgkosten substantieel verlaten, het beschikbaar stellen van anticonceptiepillen via drogisterijen, infrastructuur renoveren. Uiteindelijk gaat het vooral om de inhoud.
De speech van Bill Clinton (net 78 geworden) tijdens deze Conventie focuste vooral daarop. Hij zei bijvoorbeeld dat er sinds 1989 in de VS 51 miljoen banen waren gecreeërd: 50 miljoen onder een Democratische president, 1 miljoen onder een Republikein. Die cijfers spreken voor zich. Hij maakte overigens de meeste grappen over Trump. Zoals deze: Trump is als een tenor die warmdraait voor de opera: me, me, me. Met Kamala als president wordt het you, you, you.
Kamala Harris is sinds vandaag dus officieel de Democratische kandidaat. Als ‘Happy Warrior’ gaat zij met Waltz ten strijde trekken; tegen nepnieuws en doom & gloom, voor democratie en de zogenaamde ‘opportunity economy’. Haar bij vlagen emotionele speech moet je beluisteren op YouTube. Die was top. En niet één verspreking. Kamala Harris for the People!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten