De champignonkwekerij

In mijn blog van vorige week schreef ik nog dat ik hier in Spanje uitsluitend lokale, seizoensgebonden producten koop. Deze keer ga ik een stapje verder: we verbouwen hier inmiddels onze eigen groenten!

Toen ik de leeggemaakte reistas van mijn liefje naar ons schuurtje terugbracht, kon ik mijn ogen niet geloven. Het leek alsof ik door een groene bril keek... Het houten bergrek, gestalde grote en kleine reis-, strand- en handtassen, koffers, strandstoelen, kledingzakken: alles was met een groene laag bedekt. Het rook alarmerend naar grot. Boven het lichtknopje zag ik schimmel en toen ik de muren van de berging verder inspecteerde, zag ik op een aantal plekken kleine gele champignons. De wanden waarlangs ik mijn hand bewoog, waren doornat. Voordat wij gingen overwinteren had ik nog spullen in de droge schuur gezet. Hoe had het in die drie maanden zo nat kunnen worden?!

We besloten allereerst contact te zoeken met de president van de vereniging van huiseigenaren van het blok waarin onze schuur zich bevindt; dat is namelijk niet in hetzelfde pand als waar ons appartement is gevestigd. Toevallig is president Ben een vriend dus een afspraak voor een kopje-koffie-mèt was snel gemaakt. Na hem en zijn vrouw uitvoerig over van alles en nog wat te hebben bijgepraat, brachten wij de beschimmelde schuur ter sprake. Of hij enig idee had waardoor dit zou komen? Hij knikte en stak van wal.

Hun liftenman ontdekte onlangs tijdens een onderhoudsbeurt een grote lekkage. Het water was kennelijk de liftschacht ingesijpeld en kortsluiting dreigde. Er moest dus snel en doortastend worden gehandeld. Het was nog een hele toer om de bron van de lekkage te ontdekken die in een onbewoond appartement boven onze schuur bleek te zitten. Omdat de eigenaar zich in het noorden van Scandinavië bevond en niet van plan was naar Campoamor af te reizen, moest men de voordeur -met zijn toestemming- openbreken. (Iets dat in Spanje overigens strafbaar is maar ja, de nood was hoog.) Binnen een week na constatering was het lek verholpen. Men had echter verzuimd in de garageboxen te kijken.

Leren en suèden schoenen die uit dozen en tassen tevoorschijn kwamen, waren in Ugg's veranderd. Die van ons hadden echter een groen bontkraagje... Mijn bodyboard stond kleddernat tegen een van de wanden, alsof 'ie zo uit de zee kwam. Zelfs de handgrepen en het zadel van mijn fiets waren doornat. Wij maakten de schuur gisterenochtend grondig schoon. Ik bracht de beschimmelde spullen naar buiten waar mijn liefje, met hulp van Ben, ze in de zon schoonmaakte en droogde. De trappen en het bordes van het gebouw leken op een uitdragerij! Binnen ontdeed ik de stellages van de groene laag, verwijderde de paddenstoelen en mopte de vloer. 

Het was een uitgelezen gelegenheid om (weer) eens kritisch door alle opgeslagen spullen te gaan. Leo, een Nederlander die namens een hulporganisatie overtollige spullen ophaalt en verkoopt en van de opbrengst nooddruftige Spanjaarden steunt, komt volgende week een grote hoeveelheid spullen ophalen. Zeilpakken, golfsets, skikleding, reis- en handtassen, schoongeschrobde schoenen, jassen, enzovoort. Elluk nadeel hep se voordeel. De schuur ziet er opgeruimd uit. Morgen vragen we ook de klusjesman een stopcontact in de schuur aan te brengen zodat daar een electrische vochtverwijderaar kan worden geplaatst.

Op een website over het verwijderen van schimmel, trof ik handige tips aan: “trek een paar handschoenen aan en draag een kwaliteitsgezichtsmasker zodat je jezelf beschermt tegen schimmelsporen”. Dat was nadat de klus was geklaard. Kennelijk groeien schimmelsporen door op de plek waar ze terechtkomen. Wellicht dat ik binnenkort fungi in eigen oren kweek?!

Ook de champignons kwamen goed terecht. Van Emmy leende ik onlangs het kookboekje “Mijn beste vriend heet... chocolade” van Emmanuèle Vasseur. Daarin staan recepten met chocola als verrassend ingrediënt. Het gaat niet alleen om toetjes maar ook om borrelhapjes, voor- en hoofdgerecht. Gezien de hoeveelheid zwammen uit eigen schuur koos ik voor het hoofdgerecht linzensoep met champignoncannelloni en chocolade.
Het recept is voor 4 personen.

De linzensoep in het recept wordt van rauwe linzen gemaakt, zelf gebruikte ik reeds gekookte linzen die ik pureerde en met zout, peper, komijn en 2 el crème fraîche op smaak bracht. Om de soep te verdunnen, voegde ik zelfgetrokken bouillonblokjes toe (die ik als ijsblokjes in de vriezer houdt). Kook de gewenste hoeveelheid cannelloni met een snufje zout in water. Voor de vulling van de cannelloni: fruit 1 gesneden rode ui, 2 gesneden sjalotten, en 1 teentje knoflook in een koekenpan. Voeg hieraan de in stukken gesneden paddenstoelen toe. Schenk er 1 tl balsamico, een scheutje citroensap en 100 ml witte wijn doorheen. Het paddenstoelenmengsel afmaken met 2 el crème fraîche en 20 gram pure chocolade; ik gebruikte chocopoeder van Droste. Vul de pijpjes met paddenstoelenmengsel en leg ze op de borden. Schenk de linzensoep eromheen. Lekker!