Translate

woensdag 27 februari 2013

Barefoot’s Big Five

Wekelijks kijk ik naar een aflevering van de BBC-serie AFRICA die mij niet lang genoeg kan duren. Gisteravond betrof het de aflevering Congo, gefilmd in het Oost-Afrikaanse regenwoud dat als de longen van Afrika functioneert. Vorige week zag ik een aflevering van ‘The making of…’ De BBC moest ver en diep gaan voor deze serie, qua financiën en qua inspanning. Sinds de eerste aflevering, getiteld Kalahari, verleiden de makers de reislustige Hollandse in mij. In mijn hoofd ben ik alweer op pad; reizen is verslavend.
Mijn liefje reageerde met een spreekwoordelijke tik op mijn neus, zoals een leeuwin haar welp een lesje leert. Volgens haar moet ik nu toch ècht eens leren wat langer op één plek te zijn en te blijven. Ze heeft gelijk. We zijn inderdaad nèt terug van een rondreis door Maleisië maar ik ben altijd klaar voor een nieuw avontuur.

Afrika is gezegend met prachtige natuur. In dat opzicht is het continent steenrijk. Al jarenlang wordt Afrika 'het verloren continent' genoemd omdat er zoveel slecht nieuws vandaan komt: honger, armoede, aids, corruptie, stammenstrijd, burgeroorlogen, apartheid. Nauwelijks iets om positief over te zijn. Langzaamaan ontwikkelen delen van Afrika zich, de Afrikaanse economie groeit. Het zijn stappen in de goede richting al is er nog een lange weg te gaan. Nieuwe gevaren dienen zich aan, zoals in Mali.

Weliswaar ben ik -nog- geen heel ervaren Afrikaganger maar de ervaringen in de landen die ik daar bezocht, bevielen mij zeer. Vooral aan Kenia en Zuid-Afrika heb ik goede herinneringen. In 2001 reisde ik met mijn liefje naar het oosten van Afrika waar we op safari gingen. De tweede Africa-aflevering (getiteld Savannen) was om die reden een feest van herkenning. De BBC-crew filmde in het Amboseli National Park. Daar schijnt al geruime tijd grote droogte te heersen hetgeen leidt tot diersterfte. De gefilmde dood van een olifantenkalfje vond ik ontroerend.

In de tijd dat wij het bezochten, heette het gebied nog Masaai Amboseli Game Reserve. Het ligt in het binnenland van Kenia en is niet groot: circa 400km2. Amboseli is vooral bekend om zijn grote olifantenkuddes. Wij vlogen er vanuit Mombasa met een propellorvliegtuigje naar toe. De piloot, een enorme zwarte man die bijna niet in de cockpit paste, heette ons welkom met een glimlach van oor tot oor.
Het nationale park ligt niet ver van de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika.
Vanuit het vliegtuig hadden we prachtig zicht op de berg mèt besneeuwde top. Nog wel… de ijskap smelt in razend tempo. Men verwacht dat dit bergmassief tussen 2015 en 2020 sneeuwvrij wordt. We landden op een dieprode airstrip met een schuurtje erlangs. “Taxfree shopping”, riep mijn liefje enthousiast. De stemming zat er al goed in.
Onze safarigids annex chauffeur was een goed geïnformeerde, zeer onderhoudende lokale Masaai. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat toonde hij ons plaatsen waar we de 'Big Five' zagen: olifanten, buffels, leeuwen, neushoorns en luipaarden. En zoveel meer. Wij, grote bofkonten, zagen de meeste dieren van zeer dichtbij. Ook de kleurrijke zonsondergangen staan in mijn geheugen gegrift. Nooit zag ik mooier licht dan in Afrika.

We gaan het continent zeker weer bezoeken. Al was het maar om Saskia & Kirk weer te zien. Zij zijn vrienden van goede vrienden van ons en begonnen in 2011 aan een wereldreis-zonder-einde. In dat jaar deden zij Bali aan en verwelkomden wij hen als gasten in onze villa. Het klikte en het werd een leuk samenzijn. Saskia is van Hollandse ouders maar groeide op in Zuid-Afrika, Kirk is Amerikaan van geboorte. Zij verblijven nu voor langere tijd in Kaapstad. Zij brachten de auteur Wilbur Smith onder mijn aandacht. Smith is geboren in Centraal-Afrika en schrijft historische romans waarin veelal Afrikaanse families figureren. Sindsdien lees ik zijn boeken met regelmaat en met veel plezier. Op dit moment ben ik bezig aan een dikke papieren pil, getiteld 'Power of the Sword' (2007).

Iets van heel andere orde maar zich wel afspelend in Afrika, is het boek 'Een droog wit seizoen' (1980) van de Zuid-Afrikaanse auteur André Brink dat ik onlangs op mijn reader las. Het boek verhaalt over een witte leraar, Ben du Toit, die verzeild raakt in het verstikkende web van de apartheid. Hij vecht tegen het onrecht dat zwarte mensen wordt aangedaan en komt uiteindelijk zelf in een soort Kafkaeske situatie terecht waaruit hij zich niet kan redden. Het is een beklemmend boek dat echter prachtig is geschreven. Ik kon bij lezing maar één ding denken: dit nooit weer! Apartheid werd formeel afgeschaft maar ik vraag mij in alle ernst af hoe het wit Zuid-Afrika zal vergaan als peacekeeper Madiba (Nelson Mandela) overlijdt…


Geen opmerkingen:

Een reactie posten