In de afgelopen dagen had ik het best moeilijk: moest ik mijn volgende blog schrijven over het gedoe in Bali (de afbraak van onze tuinmuur; een relaas dat zeker in toekomstige blogs nog aan de orde zal komen), de uitspraken van kardinaal Simonis als reactie op het seksuele misbruik in de katholieke kerk ('wir haben es nicht gewußt'; hoe haalde de man het in zijn hoofd?!), het succes dat Obama behaalde met de ziektekostenverzekering in Amerika, het voortdurende, illegale afslachten van dolfijnen en walvissen in de wereldzeeën (hoe vaak moet ik er nog over schrijven?!), de tentoonstelling over de kanarie in het Natuurhistorisch Museum in Rotterdam (ik houd van geverderde vriendjes en ga deze expo zéker bezoeken) of onze aanstaande reis naar Nederland? Het legde mij in spagaat, ik geraakte in dubio.Alhoewel mijn hoofd vanwege dat vele Balinese gedoe er in de afgelopen dagen totaal niet naar stond, verkoos ik de aanstaande autorit toch als onderwerp van dit blog. Voelde ik mij tamelijk gedeprimeerd door alle beslommeringen met kwaadwillende types in Bali, het idee aan vakantie haalde mij na enig aandringen van mijn liefje uit mijn lethargie. Volgende week stappen wij dan ook in de auto om op weg te gaan naar Nederland. Dat kon alleen nadat Marijke, een van onze ware vrienden in Bali, onze rijbewijzen met spoed achter ons aan had gestuurd. Al waren we volgens planning uit Bali vertrokken, dat vertrek ging toch met meer sores gepaard dan gedacht.
Wat ik onder vakantie versta, komt niet persé overeen met wat anderen hieronder verstaan. Als Hollandse woon ik al 5 jaar permanent in Spanje en als wij naar Bali gaan, is dat geen vakantie: wij wonen daar dan tijdelijk. Voor mij komt vakantie dit jaar neer op een aantal prettige verblijven op de route door Frankrijk en België, op weg naar Nederland. Via ENCYCLO vond ik de volgende beschrijvingen op het web. Vakantie is:
1) een verblijf buiten de eigen woonomgeving voor ontspanning of plezier met minstens één overnachting buitenshuis;
2) een periode van een aantal dagen waarin je vrij bent en niet hoeft te denken;
3) minstens 4 nachten niet in je eigen bed slapen, maar ergens anders op een waterbed of boot, in een sterrenhotel, in de woestijn onder de blote hemel of in een tent;
4) de drie R-en: Reizen/Restaurant/Rust.
Hoe gek het ook moge klinken -zeker als je weet dat wij honderden kilometers op de autowegen zullen moeten afleggen-, het is de combinatie van betekenis 3 en 4 die mij het meest aanspreekt. Ik vat het maar even in eigen woorden samen: vakantie gaat wat mij betreft om geestelijke rust in een niet-dagelijkse omgeving, met heerlijk eten.
Als wij eenmaal in Nederland zullen zijn aangekomen, zal die vakantie ten dele ten einde zijn gekomen. Al is het vooruitzicht om er terug te keren bijzonder fijn, we zullen het ongetwijfeld druk gaan krijgen. Druk met vrienden- en familiebezoek, met dagelijkse boodschappen bij AH, bezoek aan Simon de Vogel voor de weekendhapjes (op de Fred in Den Haag), fietsen, literatuur lezen en kopen, kranten uitpluizen en puzzels maken, wandelen langs het strand voor de broodnodige beweging èn de frisse licht, Nespresso-koffiecups inslaan bij George voor onszelf en ons campingbezoek, feestjes vieren van Ton, Coby, Bernadette, Marcel, Irene, Ger enzovoorts.
Tijdens dat aanstaande Nederlandse bezoek word ik zelf bovendien 50 jaar (inshallah), hetgeen ik met mijn liefje zal gaan vieren in Berlijn. Die vakantiebestemming staat al jaren op mijn wensreislijst. Een kekke reisgids, een kado van Nelly, ligt al jaren in de caravan te wachten. Ik weet dat het er in Berlijn hoogstwaarschijnlijk niet rustig aan toe zal gaan met de vele moderne architectuur die ik er wil zien (van Calatrava, Foster, Liebeskind, Niemeyer en Le Corbusier) maar wij gaan reizen met de trein en zullen ongetwijfeld sterrenlekker gaan eten!
Wat ik tevens als vakantie zal ervaren is de mini-logeerpartij die op stapel staat bij labrador Eilean. Net als in het voorgaande jaar mag ik namelijk weer op Snolliebollie gaan passen. Haar biologische ouders gaan (wederom) een lang weekend op stap. Mijn blonde knuffeldier weet het nog niet maar ik mag dan weer met haar gaan wandelen en spelen. Joehoe. Zij is mijn eerste -natuurlijk- hoogblonde vakantievriendinnetje in mijn leven maar voor een weerzien met haar heb ìk Anita Witzier niet nodig (al mag zij best langskomen...)!
