Pompen, pompen en toch bijna verzuipen...

Schreef ik onlangs over de problemen die bij ons in Bali waren ontstaan doordat projectontwikkelaar Hans H. het wegslepen van generatoren voor onze bouwstroom veroorzaakte, niet lang daarna meldde zich het volgende bij ons aan: extreme wateroverlast.
Sinds enkele weken hebben wij te kampen met een hoge grondwaterstand. Die waterstand werd in de afgelopen dagen extreem. Er is niet alleen sprake van overlast op onze grond en dat van onze buren maar ook in de rijst- en druivenvelden achter ons huis. Dat verhoogde waterpeil zorgt ervoor dat:

• een deel van onze achtertuin continu blank staat;


• de waterafvoergoten rondom het huis vol lopen en niet meer kunnen afwateren;


• de pijp die de toevoer van het schone overheidswater regelt door toenemende waterdruk is gebroken;


• het bronwater dat continu stroomt op het land van de nieuwe buur inmiddels tegen onze achter- en voorwand klotst;


• wij geen 'backwash' kunnen doen voor het zwembad omdat water van het buurland inmiddels onze machinekamer binnenkomt.

De combinatie van noodgenerator en hoge waterstand is geen fijne. Dat is de understatement van de week, dat weet ik al op maandag. Toen wij op zaterdag jongstleden na een genoeglijke lunch met helpdesk-vrienden tijdelijk naar onze villa terugkeerden, schrokken wij van wat wij daar aantroffen. Het overloopreservoir van het zwembad was helemaal vol, de bloembedden voorin de tuin stonden vol water, ons zwembad dat de dag ervoor nog in goede staat verkeerde -zeker als je de electriciteitssituatie in ogenschouw neemt- zag er brak uit en de zwembadwaterafvoer stond geheel onder water. Tot groot ongenoegen van Arya, onze tuinman. Hij doet zo zijn best om de noodgenerator aan de praat te houden om de zwembadpomp te laten draaien. Wat bleek? Het stijgende water van het buurland was inmiddels in ons schone watersysteem en ons zwembad terechtgekomen. Er is geen houden aan.

Op 20 januari jongstleden schreef ik voor de eerste keer over de perikelen rondom de aanleg van een nieuwe weg achter ons huis en de 'teloorgang' van onze waterafvoerpijp. Die nieuwe weg werd hals over kop aangelegd door lokale mannen, om het grondstuk van de nieuwe buur (ook Hans geheten...) bereikbaar te maken.

De lokale mannen die toezagen op de aanleg van de nieuwe weg en op het bouwrijp maken van het land van onze nieuwe buurman, zijn leden van een Balinese familie met veel geld. Dat dwingt kennelijk bij velen respect af. Ons respect verloren zij echter in rap tempo toen ze rücksichtlos te werk gingen: door hun 'gedump van zand' (ik kan het niet anders noemen) sloten zij in een klap bestaande waterafvoerkanalen af en negeerden zij natuurlijke waterwegen, waardoor velden van lokale mensen achter onze villa's onderliepen en onze buren en wij ernstig wateroverlast kregen.
Deze lui geven kennelijk geen donder om wat er om hen heen misgaat - als zij hun geld maar kunnen incasseren. Ze pronken met hun (vele) grote auto's en hun vette lach klinkt dagelijks over de velden. Voor hen is er geen vuiltje aan de lucht. Verwerpelijk gedrag. Ik vraag mij ernstig af hoe zij karma dharma denken te bereiken en waarin zij als Balinezen zullen reïncarneren...

Het lijkt alsof mijn liefje en ik nu in een boze droom zijn terechtgekomen. Dat is niet goed voor ons beider welzijn. Maar zoals water kruipt waar het wil gaan (heren!), is ook de aard van ons beestje zodanig dat wij niet opgeven. Wij gingen dan ook met het eigen personeel tot actie over, met hulp van buurcollega's. Tom Poes verzon wederom een list. We groeven ons eigen kanaal van de voorzijde van het buurland naar de Balizee en pompten vervolgens de machinekamer en het overloopreservoir op eigen grond leeg. Het water blijft weliswaar sijpelen maar dit is alles dat we nu zelf kunnen doen. We hopen op positieve natuurkrachten. Gisteren waren de weergoden ons goedgezind: het regende niet. Vandaag gaan wij weer een kijkje nemen bij onze eigen villa. De Hansen zijn nog niet van ons af.
Wordt vervolgd.