Je bent een rund als je met botten stunt

Mijn liefje zei het al toen ik begin April een bot op het strand van Ter Heijde vond: “daarvan kunnen we vast een mooie bouillon maken.” Alhoewel ik erom moest lachen, vond ik het tegelijkertijd barbaars. Want dat doe je toch niet met een fossiele vondst van enige importantie? Ik dacht namelijk iets bijzonders te hebben gevonden. Zij dacht van niet. Wie van ons kreeg gelijk? Haar reactie bleek -helaas- profetisch te zijn. Je moet er even op wachten maar dan heb je ook (n)iets. Getuige de reactie van mevrouw Van Duijn, werkzaam in het natuurinformatiecentrum van Natuurhistorisch Museum Naturalis in Leiden. Ik citeer:

'Zo te zien betreft uw vondst een stuk wervel, vermoedelijk van een rund. Het zou de bovenkant van een borstwervel kunnen zijn, waarvan het doornuitsteeksel is afgebroken (zie breukvlak in het midden van de wervel). Of het bot fossiel is, is lastig te zeggen. Ook recente botten worden in zee al vrij snel zwart. De vlamtest kan helpen om een indruk te krijgen van de ouderdom van het bot. Een recent bot -bijvoorbeeld van een huisrund- gaat stinken als je er even een aansteker onder houdt, een fossiel bot niet. In het laatste geval zou het bot van Laat-Pleistocene ouderdom kunnen zijn.' (Dit houdt ongeveer 12.000 jaar ouderdom in.)

Tja, runderen bewonen nu eenmaal de wereldzeeën niet dus ik moest accepteren dat mijn bot geen fossiele vondst uit de Noordzee is... De vlamtest toonde aan dat het niet eens om een fossiel runderbot gaat. Je kunt je mijn teleurstelling voorstellen. Zeker gezien het feit dat ik dit bot juist in 2010 vond: het jaar van de biodiversiteit. De afname van de soortenrijkdom moet in dit jaar tot staan worden gebracht. Bij nader inzien moest ik lachen om mijn eigen 'wishful thinking'.

Deze amateur-vorser mag sowieso niet mopperen want ik deed tot nu toe al enkele interessante vondsten: baarmoederzakjes van diverse soorten haaien (Nederland en elders), fossiele haaientanden (Cadzand en Oostkust VS), bot van de legendarische crucifix-vis (Florida), fossiele en niet-fossiele schelpen in diverse grootte, kleur en soort die ons huis in Bali verfraaien. Maar ik geef niet op: misschien vind ik ooit nog iets dat niet alleen voor mij bijzonders is.

Bijvoorbeeld op Flores. Dit Indonesische eiland is al enige tijd een gewenste reisbestemming. Wellicht dat het ervan komt tijdens ons aanstaande, lange bezoek aan Bali. Flores is een van de vulkanische Sunda-eilanden ten Oosten van Bali. Het eiland had 18.000 jaar geleden veel weg van een Jurassic Park-achtige verloren wereld. In September 2003 deden de Amerikaanse professoren Brown and Morwood een interessante ontdekking in een grot op het eiland Flores. Men vond een bijna compleet skelet van een exceptioneel klein wezen van 1 meter hoog, met de hersenen van een baby. Ondanks die kleine hersenen konden de wezens jagen, koken en gereedschap maken. Niet ver van die grot vond men bewijs van deze activiteiten.
Dit wezen werd vervolgens Homo floresiensis of 'Hobbit' genoemd. In mijn pubertijd las ik de boeken van Tolkien met grote belangstelling. De hoofdpersoon uit 'The Lord of the Rings' (Frodo) is een hobbit.

Eerder deze week luisterde ik naar een uitzending van Radio 1 waarin een Hollandse paleontologe vertelde over de bijzondere fossiele vondsten die zij en anderen hadden gedaan op Flores. De dwergmens Homo floresiensis leefde er dus maar ook reuzenratten en een primitieve mini-olifant, de stegodon.

Over mijn eigen vondst zal geen radio-uitzending komen, noch zal er een plekje in een vitrine van een Hollands natuurhistorisch museum worden vrijgemaakt. Ik denk dat ik het bot binnenkort aan mijn ware vriendinnetje kado doe: Snolliebollie. Ondanks haar kleine herseninhoud zal zij het op waarde weten te schatten.