Door internet en satellietverbinding is voeling houden met mijn geboorteland nauwelijks een probleem. Of wij nu in Spanje of in Bali vertoeven: dagelijks kunnen wij op het web en via BVN het Nederlandse nieuws en favoriete nieuwsprogramma's volgen zoals NOVA, Pauw & Witteman en De Wereld Draait Door (jubilerend).
Op dit moment houden vooral de aanstaande parlementaire verkiezingen mij bezig. De uitoefening van het kiesrecht was dit jaar voor Nederlanders in het buitenland geen sinecure. Het werd door de vervroegde verkiezingen zo goed als onmogelijk je tijdig van buiten de landsgrenzen voor de verkiezingen aan te melden. Mijn stem gaat dit jaar dus helaas verloren. Voor anderen is er 'echt iets te kiezen', aldus de commentaren na de doorberekening van de Nederlandse verkiezingsprogramma's door het Centraal Planbureau. Het wordt spannend, zelfs zonder spindoctor De Vries. Hij lijkt naar de VVD te zijn overgestapt: die partij speelt momenteel de electorale joker Neelie Kroes (als eventuele première van NL) heel slim uit!
Ik vind het een geruststellende gedachte dat Wilders' PVV niet meer op een eclatante overwinning afstevent. Zijn verkiezingsprogramma berust wat mij betreft op bedenkelijke uitgangspunten. Daarentegen ben ik wel enthousiast over de campagne 'Geert spreekt niet voor mij' die een student onlangs startte. Die straalt hoop uit. Ook ik ben vóór een samenleving waarin geen enkele biculturele burger (nieuw woord voor allochtoon) wordt uitgesloten op grond van cultuur en geloof. Ook ik ben tegen discriminatie en tegen uitsluiting van groepen mensen. Dat soort onrecht pas een -van oorsprong- tolerante natie als Nederland niet. Waar op de wereld ik ook leef, ik zal mij altijd uitspreken tegen dergelijk onrecht. Ik denk dat we blij moeten zijn met diversiteit in de Nederlandse samenleving. Culturele diversiteit betekent rijkdom. De trots op Nederland waarvoor Rita Verdonk staat, komt voort uit een negatief sentiment. Dergelijke trots maakt meer kapot dan je lief is, zoals uit haar deplorabele campagnefilm moge blijken. Nul zetels voor Ton lijkt mij dan ook een terechte verkiezingsuitslag.Maar als je als ingezetene niet aan de maatschappij wenst deel te nemen of -erger nog- je in die samenleving angst zaait of medelanders kwaad doet, dan moet je je heil elders zoeken. Dan moet je gaan naar waar je wel aardt. 'Homo sapiens non urinat in ventum' - een wijs mens piest niet tegen de wind in...
Mijn eigen verblijven in het buitenland waren en zijn niet altijd gemakkelijk want transmigreren moet je leren. Daarvoor heb je een flinke dosis culturele sensitiviteit (inlevingsvermogen), flexibiliteit en doorzettingsvermogen nodig. Bi-burgers met zo'n instelling zijn overal welkom. Het is net als met een driehoeksverhouding: je moet van twee tegelijk kunnen houden om gelukkig te zijn. Mijn eigen motto is simpel: 'home is where the heart is'. Ik prijs mij dan ook gelukkig dat mijn eigen liefje, hartendief binnenkort weer mee naar Spanje gaat.
