Mijn liefje zat de afgelopen week in de lappenmand. Ze was uit de A380 gestapt met een lichte verkoudheid die in de loop van de week zwaarder werd. Dertien uur vliegen in een airco-toestel vol mensen gaat vaak gepaard met gezondheidsklachten na landing. Het grote temperatuurverschil tussen Bali en Europa was ook bevorderlijk: ze werd snipverkouden en kreeg tevens last van haar ogen. Van de neus zakte het vervolgens naar de borst waar het nog steeds zit, al lijkt het nu een kwestie van uitzieken.
Het weer in Spanje was aanvankelijk zonnig en vriendelijk maar dat sloeg na enkele dagen om. Het werd kil aan de Costa Blanca met temperaturen van 8 à 10 graden Celsius; een verschil van 20 graden met Bali. Wollen truien, winterjassen en handschoenen kwamen uit de motteballen. Donderdag jongstleden bleek weer zonnig zodat wij een uitstapje naar Alicante maakten voor de Nespresso Boutique en Lizarran. Toen ik de koffiewinkel binnenstapte, dacht ik even temidden van een buslading toeristen te zijn terechtgekomen. Allen bleken koffieklanten; ik trok een nummertje en wachtte. De financiële crisis is daar in ieder geval niet te merken! Ik probeerde nieuwe smaken uit om de tijd te doden. Uiteindelijk verlieten we de winkel met twee tassen favoriete cups en een voorraad nieuwe 'Cosi'. Bali, here we come!
We besloten te lunchen bij Lizarran, de tapasbar van Baskische origine. Er stond een ruime keuze pintxos op ons te wachten. Pintxo is de Noord-Spaanse variant van de tapa. Ik proefde onder andere van de geitenkaas met eendenpaté en rood fruitgelei, een dun lapje varkensvlees met knoflookkruiden salsa en drie-kazentorentje met ananaschutney en walnoot. Het systeem bij Lizarran is simpel: de koude pintxos liggen in afgeschermde vitrines die je zelf kunt openen en met regelmaat komt de keukenbrigade langs met warme hapjes. Elke pintxo zit aan een bepaald type houten prikker die je bewaart. Als je klaar bent met proeven, worden de stokjes opgeteld en weet je hoeveel je moet afrekenen.
In het weekend liepen ook mijn holtes vol al had ik nog even de hoop dat deze verkoudheid aan mij voorbij zou gaan. Ongelofelijk zoveel vloeistof als er in een hoofd zit?! Bed was de beste plek om te vertoeven. Lag ik op mijn linkerzijde dan liep mijn linkerneusgat echter vol, draaide ik mij op mijn rechterzij dan gebeurde het aan die kant. Op mijn rug liggen is nooit een optie. Er kwam slechts geproest en gesnuif uit de slaapkamer. Ik ben thans met recht een snotneus maar het Tempoteam voert een constante stroom 'zaddoeken' aan. Bij elke snuit- en hoestbui laaide de hoofdpijn op. Ook de keel protesteert inmiddels. ¡Caramba!
Kruiden(buur)vrouwtje Emmy bracht enig soelaas met een schaaltje eucalyptusolie dat ik moest verwarmen. De etherische dampen vulden het huis en openden mijn sinussen tijdelijk. Als ik mij niet hangerig en futloos voelde, zou ik mijmeren over koala's in Australië; die zijn namelijk dol op de bladeren van deze boomsoort. Diezelfde buurvrouw gaf ons een damesblad ter verpozing met daarin de voorspellingen voor 2011 per sterrenbeeld. “Dit jaar heeft de Ram meer dan ooit zin in nieuwe dingen. Vooral de eerste helft van dit jaar biedt prachtige kansen waarbij u zich aangetrokken voelt tot alles wat nieuw en opwindend is. Voor de Ram die in april geboren is, is het belangrijk energie te sparen voor de écht belangrijke zaken. Uw optimisme en enthousiasme sporen u steeds weer aan tot actie.” Niks nieuws onder de zon.
Ze deed de boodschappen even in haar eentje en kwam terug met een tas vol Kleenex Menthol en een grote Lindt & Sprüngli-chocoladereep. Alle beetjes helpen, zal zij hebben gedacht. Zij is zorgzaam en weet mij te behagen.
Enkele maanden geleden las ik over de ontwikkeling van een robotverpleegster in Japan, genaamd Actroid-F. Ze is de eerste robot met menselijke trekken. Het is een knap staaltje robotica maar ik vind haar expressie griezelig. Verplaagster of 'engel des doods' lijken mij toepasselijker aanduidingen. Als zij mij een kopje thee met chocola aan bed zou brengen, zou ik een hongerstaking serieus overwegen. Wat dat betreft, heb ik over mijn eigen zuster Clivia niets te klagen!
Een nieuwe week brak aan; hopelijk wordt dit de week van de vertrekkende virussen. Met excuses voor mijn vertraagde blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten