De bitterballenbokaal

Het Nabije en Midden-Oosten brandt en ik blog over bitterballen in Bali... Tja. De Storm of Change stak er op: voor meer vrijheid en economische vooruitgang, tegen sociale tweedeling, zelfverrijking door de leiders, nepotisme, corruptie en verlammende bureaucratie. Ik hoop dat er acceptabele alternatieven zijn; ik gun de Arabische bevolking betere tijden.

Samen met mijn liefje ging ik hier recent een leuke maar ambitieuze weddenschap aan met Theo, Marja en hun dochter Zoë: wie van ons kan de lekkerste bitterbal vervaardigen. We zaten een avondje met de voeten in het zand in restaurant 'Starlight' dat de Hollandse lekkernij op de kaart had staan. Er zijn hier meer restaurants die een poging doen maar tot nu toe vond ik geen bal goed genoeg voor een eervolle vermelding op mijn blog.

Dat gold zeker ook voor die avond. De rundvleesballen waren tamelijk groot en vierkant uitgevallen maar wat mij betreft is en blijft een bitterbal klein en rond. Deze bal had ook last van ongewenste elasticiteit (zoals je kauwgom uit je mond trek). Deze vleesbal leek daarin meer op een afgekoelde kaasbal. Bovendien behoren bitterballen loeiheet te zijn als ze worden geserveerd. Iedereen herinnert zich een weleens verbrande tong.

Genoemd drietal gaat binnenkort naar het zuiden van Bali verhuizen om dochterlief in de gelegenheid te stellen naar een uitstekende internationale middelbare school te gaan. Gaat ze dan behoren tot het contingent middelbare schoolleerlingen dat het kofschip ziet als het zusterschip van de Titanic? (Een uitspraak van oud-leraar en professioneel mopperkont Maarten van Rossum waarom ik moest lachen.)

Ik ging eerder een weddenschap aan met Zoë over het aantal koala’s en kangoeroes dat zij volgens mij zou gaan zien op hun recente reis door Zuid-Australië. Ik verloor jammerlijk en als tegenprestatie werd Zoë’s verzoek ingewilligd: ik zou lasagna voor haar en haar ouders maken. Zelf vond ik het een geslaagde versie maar tijdens het recente avondje uit bleek mijn huisgemaakte lasagna in de categorie 'lekker maar minder lekker dan die van .... ' te vallen. Pubers van tegenwoordig zijn net zo hard als die van vroeger.
Dus de recente weddenschap is in vele opzichten gewaagd. Vier vrouwen zullen ieder een eigen variant inbrengen; Theo doet dat niet. Hij is de enige die proeft en oordeelt. Zij zijn in het voordeel qua aantal, mijn liefje en ik zijn in het voordeel omdat de avond op ons terras zal plaatsvinden. Onze bitterballen hoeven dus niet te reizen. Tevens hebben wij ons opgeworpen als opsteller van de spelregels voor het proeven en oordelen en... wie schrijft die blijft.

Het evenement zal plaatsvinden nadat Elsa naar onze keuken is teruggekeerd. Een onpartijdig iemand moet immers het blind proeven mogelijk maken anders gaan Theo, Marja en Zoë ongetwijfeld hun eigen ballen bevoordelen tijdens de puntentoekenning. We zijn het gezamenlijk eens geworden over de prijs waarom gaat worden gestreden: een bokaal van enig aanzien. We namen nóg een beslissing: het wordt een wisselbokaal. Je weet maar nooit wanneer en waar we elkaar weer voor een volgende weddenschap zullen treffen. Bovendien houdt dit de verliezende participant hoopvol voor de toekomst.

Ik heb al zitten broeden op een recept; vanzelfsprekend raadpleegde ik internet. Het moet namelijk een recept zijn waarvan ik alle ingrediënten in lokale winkels kan vinden. De kalfsbitterbal is daarmee onhaalbaar omdat kalfsvlees hier niet is te vinden. De koe is een heilig dier in Hindoeland Bali en kleine koetjes zijn nóg bijzonderder.
Ik maakte mijn keuze inmiddels en ben mij thans mentaal aan het voorbereiden. In huis wordt overigens mondjesmaat over het onderwerp gerept. Ieder van ons wil winnen, de strijd barstte los. Mijn liefje bewaart haar geheime electronische recept ergens waar ik het niet zou kunnen vinden. (Dacht ze.) In 10 seconden vond ik het document maar -cross my heart- ik keek niet naar de inhoud. Betul-betul. Er zijn grenzen aan oneerlijkheid. Binnenkort gaan we onze respectieve recepten in strict gescheiden pannetjes uitproberen.

Geloof het of niet maar in het zuiden van Bali worden bitterballen ambachtelijk vervaardigd onder de naam 'Nengah’s Dutch Snacks'. Voor de ongelovige Thomas voeg ik hier de link toe. Nengah is getrouwd met Hollander Theo (een andere, welteverstaan) en maakt een verdraaid goede bal, al vind ik haar minder bedreven dan Hofleverancier Van Dobben.
Op de site vind je een lijst van restaurants waar Nengah’s bitterbal is te verkrijgen. Na enig empirisch onderzoek bleken haar ballen ook verkijgbaar bij bar 'Triple 9' in Lovina. Ze smaakten mij persoonlijk goed genoeg om kortstondig te overwegen een diepvriesportie mee naar huis te nemen en die volgende maand valselijk als mijn eigen eindproduct te presenteren. Onder morele zelfdruk deed ik het niet. Als Zoë erachter komt zal haar eeuwigdurende toorn over mij komen. Zoveel is winnen mij nu ook weer niet waard. Wordt vervolgd.