Geland

Na een voorspoedige vliegreis kwamen we veilig op het Noord-Balinese honk aan. Als je met Singapore Airlines vliegt, kom je -op fatsoenlijke rust na in mijn geval- werkelijk niets te kort. In de wachtrij op de Londense runway spraken we geruime tijd met stewardess 'Sum' die zich dicht bij onze zitplaatsen ophield. Wij zaten in een rustig hoekje op het bovendek en zij zat ingesnoerd tegenover ons. Zij is een leuke Maleise en op de vraag waarom ze niet bij de maatschappij van haar eigen land werkt, gaf ze in eerste instantie als antwoord: “currency”. In Singapore verdient ze namelijk tweemaal zoveel als in Maleisië. Bovendien word je als stewardess bij Malaysian pas na 3 of 5 jaar op internationale vluchten ingezet. Singapore is namelijk te klein voor binnenlandse vluchten. De hoofdstad Singapore bestrijkt immers het gehele land. We vertelden haar dat we zeer tevreden, vaste klanten zijn. De piloten zijn communicatief vaardig en supercool en als passagier word je heel goed verzorgd door het attente cabinepersoneel. Er is een keuzemenu en de 3-gangenmaaltijden zijn smakelijk. Daarbij kunt je zoveel drankjes vragen of halen als je wilt en op enig moment wordt een grote mand met snacks klaargezet waaruit je naar believen kunt pakken. Er zijn recente films en muziek ten overvloed.

Eenmaal geland, zag ik van de terugreis over de heuvelrug bar weinig. In de auto vocht ik tegen de slaap: mijn nek zwaaide af en toe zo hard naar voren en achteren dat het kraakte. Mijn liefje gaf zich achterin ook af en toe over aan de onvermijdelijke slaap.
Gisteren, de middag van aankomst, hadden we nog energie om in het zuiden boodschappen te doen bij Carrefour. Aanvankelijk dacht ik dat we ons daarvoor wellicht te moe zouden voelen na een reis van circa 16 uur maar er was energie voldoende voor een rondje door de grote winkel. We gaan de komende weken namelijk zelf koken en dan is het wel een goed idee lekkers in te slaan dat we in het noorden niet kunnen kopen. Bepaalde verse vis en vers vlees gingen dan ook mee in de koeltassen die chauffeur Putu op verzoek van huis had meegebracht. We aten een hapje dat slechts hoefde te worden opgewarmd. Na het journaal en DWDD vonden we het welletjes, we hadden ons best gedaan. We doken samen met slaappil het bed in.

De ochtend erna werd ik om 8 uur wakker. Ik kan mij niet herinneren dat ik mij gedurende de nacht één keer in bed had omgedraaid! Ik sliep als een baby, voelde geen opvliegers (!) en stond zeer fris op. Tuinman Putu had toen al ongemerkt stof gezogen in het zwembad. Het was een goed begin van een prachtige dag. De zee was indigo blauw en rolde richting strand, de branding ruiste zacht, de tuin was übergroen, bekende en nieuwe vogels kwetteren, grote vlinders vlogen voorbij, het zwembad lonkte spiegelend. De teenslippers gleden aan mijn voeten, korte broeken en t-shirts lagen schoon en gestreken in de kast. Het nieuwe badpak gedraagt zich uitermate goed in het water. Inmiddels heb ik een vlinderpatroon om mijn rug staan. Ondanks de dikke laag zonnecrème heb ik ook een kop als een boei...

Over boeien gesproken: de eerste Hindoe-ceremonie is een feit. Op het strand voor onze tuinwal ligt thans een fraaie prauw. Gisteren had ik al een alternatieve tent met mensen erin gezien. Je moet je er niet al te veel van voorstellen: vier bamboestokken met een plastic zeil erboven. Op het strand ligt veel aangespoeld hout dus ik dacht even dat het een Balinese strandjuttersfamilie is die in de komende dagen veel zwaar werk heeft te verzetten en voor zichzelf een rustplek heeft georganiseerd.
Dat alles blijkt bij nader inzien waar maar de nieuwe motor van de vissersboot werd tevens ceremonieel ingewijd. De goden moeten immers gunstig worden gestemd.

Vanmiddag gingen we op kraamvisite bij Elsa. Wat is de nieuwe baby een dot! Hij lijkt op Yudha. Hij is beeldschoon, weegt inmiddels 3 kilo en is 48 centimeter lang. Bovendien heeft hij veel haar, een echte neus -in tegenstelling tot zijn grote broer die slechts een soort knoopje in het midden van zijn gezicht heeft- en een roze huid... Wellicht door het innige contact met ons?! Grappen over de postbode worden niet gemaakt want ook die persoon is gekleurd. Opmerkelijk is het evengoed.

Van zijn Hindoeïstische grootvader kreeg de baby een geknoopt polsbandje dat hem tegen kwade invloeden moet beschermen. Hij ligt in een Fiep Westendorp-pak dat hij van tante Bernadette kreeg. Elsa, die nog steeds bleek oogt, vertelde dat de barenspijn om 5 uur 's ochtends begon, dat zij om 8 uur in het ziekenhuis aankwam en om 11:15 uur van de nieuwe baby beviel. Hij kwam eerst met zijn billen, een zogenoemde stuitbevalling. Ik maakte een uitgebreide(re) fotoreportage die ik naar Ketut mailde; hij had immers nog geen foto's van de baby gezien. Volgende week gaan we weer bij hen op bezoek. Mijn liefje haalde haar hart op tijdens het weerzien met kleine vriend Yudha. Zijn broertje noemen wij voortaan ons kleinste vriendje. We zijn goed geland.