De vijf weken in Spanje vlogen om. We liepen beiden een fikse verkoudheid op die bijna over is. Het weerzien met enkele van onze vrienden was hartverwarmend. We zijn weer bijgepraat. De nieuwe Belgische bakker-op-loopafstand blijkt een kassukses: inmiddels sta je als klant dagelijks in de rij. De zon was weldadig, de Spaanse tapas en schaaldieren smaakten mij goed, evenals de tongstrelende nieuwe oogst van Marques de Cáceres. Ik zal dat alles voor even moeten missen.
Vlakbij de Londense luchthaven boekten wij een hotelkamer voor één nacht. We gaan genieten van een middag en avond in de Britse hoofdstad. Er liggen veel van mijn voetstappen in deze metropool daar mijn werk zich er enkele jaren afspeelde. Het voelt dus nog steeds een beetje als 'thuiskomen'. Er is momenteel een boeiende expositie in het Natural History Museum over seksueel dierengedrag ('Sexual Nature') die ik als dierenvriend graag wil zien en er is een overzichtstentoonstelling van beroemde dierenfotografen. Ook een schot in de roos. Bovendien vind je veel goede restaurants in de buurt van South Kensington dus het zal gemakkelijk zijn het nuttige met het aangename te verenigen.
Zodra wij permanent op het Spaanse honk zijn teruggekeerd, zullen we aan een kleine verbouwing in de huiskamer en een upgrade van de keuken beginnen. Het plan ligt klaar, de klus is doorgesproken met de klusjesman. In de afgelopen weken onderzocht ik tevens de wi-fi-mogelijkheden in en om het huis. Er vestigden zich in onze afwezigheid vele aanbieders van draadloze internetdiensten in de omgeving. Ook aan de Costa Blanca gaat de vooruitgang door, ondanks de financiële crisis. Ik las overigens dat het Spaanse bruto nationaal product ietsepietsje steeg in het vierde kwartaal van 2010. Dat is goed nieuws.
Wat ook goed nieuws is uit Bali, is dat Elsa beviel van een jongetje. Over drie maanden krijgt hij zijn naam, geheel volgens Balinees gebruik. Moeder en baby maken het goed. Voorlopig blijf ze thuis om hem te verzorgen. Zij vond 1 week zwangerschapsverlof meer dan voldoende, wij niet. De huishouding blijven we dus even zelf doen, maaltijden zullen een beetje van onszelf en een beetje uit Lovina komen.
Trotse vader Ketut meldde zich bij ons via mail. Iedere Balinees zal met hem verguld zijn dat ook het tweede kind van het mannelijk geslacht is. Aan jongens wordt in de Hindoeïstische cultuur meer waarde toegekend dan aan meisjes. Elsa vindt dat -net als ik- volstrekte onzin; zij wilde dan ook graag een meisje.
Ketut is minder gelukkig met zijn werk. Na vier maanden heeft hij het nog niet naar zijn zin aan boord van het cruiseschip Regent Seven Seas. De maaltijden vindt hij onverteerbaar. Hij schreef dat hij zich in leven houdt met boterhammen, melk en fruit. Ik erger mij plaatsvervangend aan het feit dat het Amerikaanse management geen oosterse maaltijden laat bereiden voor het overwegend aziatische personeel. Hij schreef mij dat hij er sterk naar verlangt begin juli van boord te gaan. Momenteel cruist hij in de wateren rondom de Britse Maagdeneilanden. Lekker warm en mooi groen. “Just like Bali.”
We zijn klaar voor de terugkeer naar Bali. De koffer is gepakt. Er zitten slechts 2 kledingstukken in en toch is die vol. Ra-ra? Jawel, kadootjes en koffiecups. En homoapatische producten van Dr Vogel; tegen 'oleadas', voor diepe nachtrust.
We trekken de deur achter ons dicht en gaan. Zo’n vertrek is vele malen zorgelozer dan weggaan uit een villa met personeel in Noord-Bali!
Ik verheug mij op het dagelijkse leven in de tropische zon. Een Zweeds oncologieteam onderzocht en stelde vast dat mensen die regelmatig vitamine D opdoen (zon) langer leven. Ik heb veel zin om weer in het eigen semi-Olympische zwembad te liggen, in mijn nieuwe Butterfly-pak. Naar verluid doet tuinman Putu heel goed werk: het zwemwater is nog steeds glashelder. Dat is een prestatie van formaat in het tropische regenseizoen. Tot over een paar dagen, bloggend vanuit Noord-Bali (leo dovente).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten