Het bleek inderdaad Ketut te zijn… maar hij was al op het parkeerterrein van de Canggu Club aangekomen! Time management en Balinezen is niet persé een goede combinatie; ik schreef dat al eerder. Ik sprong dus uit bed en nam een vroege douche. We waren blij hem weer te zien. Het leidde er wel toe dat we reeds om 11 uur ‘s ochtends in Lovina aankwamen. Het was extreem rustig op de weg naar het Noorden.
De volgende dag werd ons verteld dat de Indonesische overheid onverwachts een officiële mededeling had gedaan: de Ramadan zou niet aflopen op 30 augustus (zoals eerder was meegedeeld) maar op 31 augustus. “De maan staat verkeerd.” Dat was een grote tegenvaller voor allen die nog een dag extra moesten vasten, zoals de familieleden van Elsa. En het suikerfeest, waarvoor men alle voorbereidingen reeds had getroffen, werd een dag uitgesteld. Dat leidde tot chaos en irritatie bij velen. Uit de krant vernamen we dat enkele geestelijke leiders ruzie hebben over de datum… Ik vind het een blamage voor de leiders van het land met de meeste moslims ter wereld!
De tuin staat er prachtig bij, de droge omstandigheden in ogenschouw nemend. Grote Ketut-de-tuinman had enkele verrassingen voor ons in petto: we zijn inmiddels in het bezit van dieproze frangipani’s! Een grote stam staat fier naast de huistempel, enkele kleinere stammen zijn over de tuin verspreid, sommigen innig verstrengeld met Cambodjabomen in andere kleuren. Toen ik hem vroeg waar die prachtige stekken vandaan komen, zei hij: “van afval op het strand.” Kun je je voorstellen dat mensen zoiets moois dat goed groeit en bloeit weggooien?!
Hoe het ook zij, wij zijn er verguld mee. De schors van enkele grote frangipani’s die reeds in de tuin stonden, werd versierd met een bepaald soort hertshoornvaren (platycerium bifurcatum). Een aardig gezicht. Het wordt steeds meer een Balinese tuin!
Het strand voor de deur wordt echter steeds minder Balinees... Grote en kleine Ketut ruimden het strand (met hulp van derden) radicaal op, over de volle breedte van het grondstuk. Er is geen plastic tas of slipper meer te zien en daarover zijn wij zeer verheugd. Een strandjutter heeft hier niets meer te zoeken al moet het wekelijks worden bijgehouden.
De groene laag strandvegetatie is echter ook verdwenen. Ahum. Die kale vlakte is even wennen maar we zijn blij met de intentie en de aanpak. Dat alles in het kader van ‘Bali Clean’, volgens grote Ketut. Kleine Ketut had eigenhandig gereedschap vervaardigd van bamboe en staal: een smalle hark van gebogen traliehek voor het verwijderen van de bovenste laag begroeiing en een heel brede hark met stalen pinnen voor het verzamelen van afval. De slimmerik. Hij is zijn gewicht in goud waard.
Ook Yudha en Damai zagen we terug. De baby is flink gegroeid en helemaal kaal. Dat is het gebruik bij de 6-maandenceremonie die in onze afwezigheid plaatsvond. Ook Yudah was naar de kapper geweest. Nondeju, wat was hij gekortwiekt… Ik kan merken dat zijn (strenge) vader weer back in town is! De kleine vriend stortte zich vol overgave in de armen van mijn liefje. Het beeld van zijn slanke vingers die haar rug aaien en bekloppen, staat op mijn netvlies gegrifd.
Ook mij viel een hartelijk welkom te beurt. De dike kus die ik hem op zijn zachte wang drukte, werd in blijdschap aanvaard. Aanstaande zaterdag gaan we zijn verjaardag alsnog vieren, hier op het terras. De kadootjes heb ik inmiddels ingepakt, de pakjes die hij en zijn familie ontvingen van tante Bernadette, zijn reeds uitgedeeld. Haar kado voor Yudha was een schot in de roos: een mondharmonica. Ik haalde mijn eigen Hero-mondharmonica tevoorschijn die ik ooit van mijn vader kreeg en samen hijgden we er lustig op los. Het is mooi thuiskomen. Het nieuwe webalbum getiteld ‘Bali sekarang’ is als lopende diashow in de linkerkolom te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten