De goden verzoeken

Gisterochtend, om 5:43 uur, klonk gerommel. Even later schommelde het appartement licht heen en weer. De luiken voor het slaapkamerraam ratelden. “Wat was dat?” vroeg mijn liefje. “Een aardbeving” zei ik. Droogjes. Ik sprong uit bed en liep op blote voeten over de koude plavuizen de woonkamer in. Ook Spanje heeft momenteel lage temperaturen. Ik keek uit over de woonwijk die rustig leek te slapen. De straatverlichting brandde. 't Zag er vredig uit. “Misschien krijgen we nog een naschok” zei mijn liefje toen ik naar de slaapkamer terugkeerde. Dat gebeurde niet.

Enkele uren later bekeek ik op internet de meldingen van de wereldwijde realtime earthquake monitor. De beving bleek geregisteerd. Het betrof een zeebeving met een kracht van 3.5 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag op circa 20 kilometer voor de kust van Torrevieja, een stad op 10 minuten rijden van onze woonplaats aan de Costa Blanca.

De zeebeving vond plaats op Cabo de Palos, op een diepte van ruim 10 kilometer. Torrevieja ligt op een breuklijn. Het is niet de eerste keer dat we hier een beving voelen. In 1829 werd Torrevieja door een 'terremoto' van 6.6 op de schaal van Richter compleet van de kaart geveegd. Zo vernietigend was het nu gelukkig niet. Onze vrienden Ben & Joan hadden de beving ook duidelijk gevoeld in hun appartement aan de andere kant van de wijk. Onze vrienden Hugo & Emmy, die in hun eigen appartement aan de andere kant van onze gang verblijven, merkten niets. Zij doen klaarblijkelijk aan comaslapen! Hugo baalde met terugwerkende kracht van het feit dat hij het natuurfenomeen niet opmerkte. Hij krijgt vast nog gelegenheid om het eens mee te maken...

De ervaring deed mij sterk (terug)denken aan Bali. Niet alleen omdat de earthquake monitor gedurende gisteren en vandaag ettelijke bevingen in de Indonesische archipel meldde. Het eilandenrijk ligt immers aan de Ring van Vuur. In Noord-Bali werden we ervaringsdeskundigen op dit vlak. Ik verbleek niet meer bij een ervaring van dit kaliber maar ik schat het wel op waarde.

Vanmorgen ontvingen we een uitgebreid verslag van Toos & Pim die momenteel in onze tropische villa verblijven. Ze ervoeren afgelopen weekend voor het eerst tijdens hun verblijf een staaltje Balinees noodweer. 't Spookte aan de Balizee! De weergoden lieten zich van hun woeste kant zien: é-norme regen, heel sterke wind en oorverdovend omweer. Ze meldden ons tot onze (en hun eigen) grote opluchting dat de villa kurkdroog bleef. Alle extra maatregelen die we in het droge seizoen op het terrein troffen, blijken hun vruchten af te werpen. Kami senang.
Het plaatselijke noodweer veroorzaakte stress in de villa’s van twee buren. Belgische buurman Tom kreeg overlast van wassend water aan de achterzijde van zijn villa. Het water gutste onder zijn poort door, volgens het verslag. Bij een andere Belgische buur verderop weigerde de rivier langs zijn terrein de nieuwe bedding te volgen. Hij trad buiten de oevers en overstroomde de tuin. Wij zagen het daar eerder gebeuren. Kasian! Dit soort natuurgeweld maakt nederig…

Het strand voor het huis dat wij in october 2011 schoon achterlieten, veranderde door het noodweer in een slagveld. Tenminste 30 Balinese strandjutters zijn thans materiaal aan het verzamelen, naar verluid. We hebben een flinke bos hout voor de deur. En een plasticberg. Ik ben benieuwd wat we zullen aantreffen als we begin maart naar het Balinese honk terugkeren.

We gaan onze villa, die we onlangs tot ‘Villa Kerang’ (Villa Schelp) omdoopten, in gereedheid brengen als formele verhuurvilla. Enige tijd geleden maakte ik een eigen website met informatie over de villa, het personeel, de directe omgeving en andere attracties aan de Balizee. Vervolgens sloten we ons aan bij een officieel verhuurbedrijf en zeer recent plaatsten we een advertentie op Marktplaats. Enkele boekingen voor later in het hoogseizoen zijn inmiddels binnen maar er is nog ruim plaats voor andere gasten. Voor geïnteresseerden: een link naar onze verhuurvilla is elders op mijn blogsite te vinden. What you click, is what you get!

Tijdens het aanstaande bezoek gaan we onze persoonlijke spullen inpakken; die zullen per boot naar Spanje worden getransporteerd. We gaan in Bali nog enkele investeringen doen om de villa te vervolmaken. Het is nu al een comfortabel en mooi vakantiehuis maar we gaan de puntjes op de i zetten.

Een weerzien met Yudha, de leukste Balinees, staat hoog op ons verlanglijstje. Toos stuurde tevens een foto mee van ons vriendje dat eruit ziet als een Noord-Koreaantje. Een kleuterversie van de Oen Kim Jung. Hij was flink onder handen genomen door De-Kapper-met-de-Bloempot-en-de-Kartelschaar. Wel kijkt hij slimmer uit zijn ogen (dan voorheen). Zijn glimlach is nog steeds hartverwarmend. We tellen af.