En un momento dado

Jaren geleden kwam er een documentaire uit met dezelfde titel. Hoofdpersoon van deze reportage was Johan Cruijff. De ex-voetballer was al geruime tijd trainer van FC Barcelona en de club beleefde hoogtijdagen. Cruijff is niet alleen wereldberoemd om zijn voetbalprestatie maar ook om zijn taalvirtuositeit. Zelf ben ik een andere mening toegedaan: ik noem hem Neêrlands Koning van de Taalverhaspeling. Niet alleen in het Nederlandstalige gebied want uit de documentaire bleek dat hij ook een potje van zijn Spaans maakt(e).
‘En un momento dado’ betekent op een gegeven moment. Dado is het voltooid deelwoord van het werkwoord ‘dar’ (geven). Geven is een overdracht van iets van de ene naar de andere persoon. Dus je begrijpt: die uitdrukking van Cruijff was taalkundig incorrect. Een moment is geen gift. Een onbedoelde vergissing, denk ik. Het taalcentrum in zijn hersenen (linkergedeelte) kreeg ooit een flinke klap van de molenwiek. Koppen is en blijft risicovol!

Deze week volg ik een intensieve privécursus Spaans aan een opleidingsinstituut (Enforex/Don Quijote) in Alicante. Ik heb het druk-druk-druk en kwam daardoor niet eerder aan bloggen toe. Die cursus is niet helemaal privé want mijn liefje en onze vriendin Emmy zitten in hetzelfde klasje. ‘s Ochtends rond het ochtendgloren rijden we gedrieën naar Alicante waar we tot na de lunch aan het strenge regime van twee Spaanse leraressen worden onderworpen: Cristina en Yolanda.

Op maandagochtend kreeg ik een formulier voor mijn neus dat na invulling mijn beginniveau moest aangeven. Ik keek naar de vele vragen en vroeg mij af of ik in de juiste cursus zat. Moeilijk... ¡¿Madre Mia?! Ik vond nauwelijks idioomvragen, zag hoofdzakelijk werkwoordsvormen die mij soms bekend voorkwamen maar vaak helemaal niet.

Driemaal in mijn leven volgde ik een cursus Spaans: een zelfstudie tijdens mijn tijd aan de universiteit, een cursus Spaans-aan-huis nadat wij ons appartement in Spanje kochten, een groepscursus op zaterdagochtend in onze eigen Spaanse wijk, nadat wij permanent verhuisden.
In de afgelopen jaren hanteerde ik echter een mix van Engels-Nederlands-Bahasa Indonesia-Spaans. Ik scoorde dan ook niet erg hoog tijdens de test maar dat stoorde mij niet. Ik volg de cursus immers om te leren en de latente kennis die ik reeds van de Spaanse taal bezit, op te halen. Het interessante was dat mijn liefje, die veel meer affiniteit voelt met cijfers dan met taal, dezelfde score behaalde als ik. Zelf verklaart ze dat vanwege haar intuïtieve vaardigheden… (¡La pelota!) ik schrijf het toe aan haar vaardigeid om goed te gokken. Verbaasd was ik, desalniettemin. Mijn eigen Dulcinea besloot jaren geleden niet langer tegen windmolens te vechten. Zij doet sindsdien vooral wat ze zelf wil en daaraan verandert geen Spaanse juf ook maar iets!

Die doen overigens erg hun best het ons naar de zin te maken met afwisselende programma-onderdelen maar een fikse dosis grammatica maakt dagelijks onderdeel uit van het programma. Dat talige gepuzzel vond ik van kindsaf aan erg boeiend en leuk. In de lessen ligt de nadruk momenteel op de preterito indefinido, de verleden tijd. Geldt in het Nederlands ‘ik kwam, ik puzzelde en loste op’, in het Spaans bestaan vele soorten verleden tijd en uitzonderingen op taalregels. Regelmatige werkwoorden krijgen vervoeging A, onregelmatige werkwoorden krijgen vervoeging B, werkwoorden die eindigen op -ir, -uir en -guir, krijgen weer verschillende vervoegingen en wederkerige werkwoorden zijn wéér anders. Net als de werkwoorden met twee aansluitende klinkers. Volg je me nog? Ik worstel mij als een Spaanse peuter door het donkere bos van de werkwoordsvervoegingen: ik kijkte en liepte, het regente, ik maakde... Niets is mij vreemd. Een taal leren is voor een oudere jongere sowieso geen sinecure.

‘s Middags maak ik thuis braaf huiswerk want oefening baart kunst. Ik ben daarin de enige van het gezin. Voor mijn liefje geldt: zij doet niet aan huiswerk. And she doesn’t do mornings, zoals op de foto is te zien. Tja. Het gegeven moment is niet altijd het juiste moment... Over vier weken zullen we namelijk weer naar Bali reizen en moet mijn Bahasa Indonesia weer worden opgepoetst. Na terugkeer gaan we waarschijnlijk met de caravan een tijdje in Noord- en Midden-Europa ‘uithangen’. We zullen de komende maanden dus niet bepaald in Spaanssprekende gebieden vertoeven.
Maar deze cursus heeft zeker zin, Spaans leren is geen hopeloze strijd. We hebben nog twee dagen te gaan. De komende weken in Spanje ga ik goed besteden. ¡Claro que si!