Down (and) Under

De regelmatige lezer weet dat ik mijn hart heb verpand aan Australië. Er zijn mensen die dol zijn op Frankrijk of Italië maar ik heb dat heel aparte gevoel -niet uitsluitend maar vooral- voor Down Under. Ik had het muzelluf gemakkelijker kunnen maken door een land te verkiezen dat niet aan de andere kant van de aardbol ligt maar zoiets past een reislustige Hollandse wel.

Australië betreden, heeft echter soms wat voeten in de aarde. Ik spreek uit ervaring. De eerste keer ging het heel gemakkelijk. In 2008 deed ik nogmaals een online visumaanvraag die spoedig daarna door de betreffende instanties werd goedgekeurd. In 2011 deed ik dat wederom. Die beide, laatste keren leek ik te stranden op tussenstoplocaties Bangkok en Singapore. Het geval wil dat ik verschillende paspoorten bij mij droeg waarvan de nummers beide toevallig nullen en o’s bevatten. Het verschil is heel moeilijk te zien.

Bij de digitale visumaanvragen had ik een 0 ingetypt terwijl de scan een O las. (Of omgekeerd, dat weet ik niet meer.) In deze tekst is het verschil goed te zien, op het paspoort nauwelijks. Hierdoor klopten mijn persoonlijke gegevens niet en werd mij de toegang tot het land ontzegd. Ik werd verhoord door een medewerker van de Immigratiedienst. De eerste keer dat het mij overkwam, was ik in paniek, de tweede keer dacht ik: “toch niet weer vanwege een nul?!” Het is mijn persoonlijke Histoire d’O. Met mij en Australië kwam het helemaal goed.

Geert Wilders deed in augustus een visumaanvraag aan de Australische instanties voor een gepland bezoek in october. De aanvraag is tot op heden niet gehonoreerd; volgens de Australische instanties zou het gaan om een 'complex geval'. De kans bestaat dat hij geen visum krijgt. Provocateur Wilders lijkt niet welkom Down Under. 

Dat het provoceren hem serieus is, werd duidelijk toen hij onlangs besloot de anti-Islam amateurfilm 'Onschuld der Moslims' alsnog op zijn website te zetten. Hij deed dat welbewust, nadat de trailer van de film reeds had geleid tot gewelddadige protesten uit moslimlanden. Wereldwijd vielen daarbij 30 doden en de Amerikaanse ambassadeur in Libië werd gedood.

Dat geweld praat ik niet goed. Dergelijke reacties van islamitische fanatici vind ik zonder meer verwerpelijk. Dat vind ik echter ook van Wilders gedrag, die opzettelijk olie op het vuur gooide. Australië is gewaarschuwd. Kunstenaar Ard Doko schilderde Wilders (af) als clown. Ik vind hem meer weg hebben van The Joker.

Een toegangsverbod overkwam ook Margiris, de 142 meter lange Nederlandse supertrawler. De vissersboot, die twee keer zo lang is als een A380, werd politiek correct omgedoopt tot Abel Tasman. Het mocht niet baten: de komende twee jaar is de trawler niet welkom in Australische wateren. Die tijd is nodig om de mogelijke gevolgen van dit soort grootschalige visserij nader te onderzoeken. Volgens wetgeving kan een vissersboot alleen uit Australische wateren worden geweerd als vaststaat dat het slecht is voor het leven in zee. Men heeft nog geen ervaring met dergelijke monsterschepen maar de Australische minister van Visserij wil het risico niet nemen. Terecht, lijkt mij.

Met een sleepnet van 600 meter lang, gelijk aan tien geschakelde Nederlandse rijtjeshuizen en langer dan het Sydney Operahouse, met een netopening van 200 meter, zo breed als 80 opengesperde bekken van de grootste vis: de walvishaai, is dat zonder twijfel een verstandige beslissing. De Margiris heeft de capaciteit om de helft van het toegestane quotum in dat gebied in één keer te vangen?! Dat heeft meer weg van 'leegvissen'.

Nu lijkt het alsof ik alles dat Australisch is of uit Australië komt, kritiekloos omarm. Dat is niet zo. Enkele dagen geleden stemde een grote Tweede Kamermeerderheid tegen het homohuwelijk. Minister-President Julia Gillard en oppositieleider Tony Abbott stemden allebei tegen. Kort daarvoor deed een liberale senator, vertrouweling van Abbott, veel stof opwaaien. Hij suggereerde dat het homohuwelijk een eerste stap is naar polygamie en het toestaan van seks met dieren. Homofobisch en aartsconservatief, noem ik dat.

Wat ook slecht nieuws is, is dat men (weer) op witte haaien gaat jagen. Voor de kust van Perth, aan de Australische westkust werden dit jaar vijf surfers en duikers door een witte haai aangevallen en gedood; het jaarlijkse gemiddelde stond tot 2012 op 1. De haai die het zou betreffen, kreeg de naam 'Brutus' en zou een lengte hebben van negen meter. Er moet dus wel iets gebeuren. Ik zou het echter vreselijk vinden als de grote witte haai als diersoort weer vogelvrij wordt verklaard. Het behoort tot de bedreigde soorten en moet worden beschermd.

Wat mij tevens schokte, is dat een aantal mijnbouwmagnaten een bouwcontract wil sluiten voor een kolenoverslaghaven middenin het Great Barrier Reef, een van de kwetsbaarste ecosystemen ter wereld. De kolenhaven zou ervoor zorgen dat 20 schepen per dag vuile kolen over het Barrièrerif van Australië naar China vervoeren. Een gotspe! Ik voer in het gebied rond en zag die prachtige onderwaterwereld met eigen ogen. UNESCO keerde zich inmiddels publiekelijk tegen dit plan. Het wonderschone rif staat immers bovenaan hun werelderfgoedlijst. Ik kwam dan ook in actie en ondertekende een online petitie om het plan te stoppen. Wil je die onderwaterflora en -fauna met eigen ogen zien vanuit je luie stoel? Neem dan een virtuele duik met Google Streetview. Men voegde een nieuwe dimensie toe aan het programma, als onderdeel van het World Wonders Project.