De hoogtepunten worden lager

De laatste loodjes wegen het zwaarst. Het blijkt ècht zo te zijn, zeker voor mijn liefje – controlfreak en perfectioniste. De laatste werkzaamheden in de villa vragen nogal wat doorzettingsvermogen. Van ons, welteverstaan. We weten het al jaren: afspraken maken met Balinezen is geen sinecure. Allereerst is daar het bekende ‘jam karet’, de elastieken tijd. Wij spreken af dat er werklui komen om negen uur ’s ochtends. De mannen zelf zien er geen been in om (veel) later te komen binnensloffen. Nu zul je denken “als je dat weet dan houd je daar toch rekening mee?” In plaats van ergernis, toon je blijheid als ze alsnog komen aanzetten. Maar zo zit zij niet -meer- in elkaar.

Dan is er het verschijnsel onder Balinese werklui dat ze liever niet alleen aan een klus werken’; da’s niet guzellug. Dus wordt er geverfd met twee personen op een te klein oppervlak waardoor ze elkaar snel in de weg zitten. En tenslotte komt het aantal vooraf aangekondigde mannetjes niet werken. Zegt de baas dat er de volgende dag vier personen komen, dan mogen we blij zijn als het er twee zijn. Als we dan vragen waar de andere twee blijven, dan krijgen we steevast het antwoord: ceremonie. De Balinezen hebben een ontelbaar aantal Hindoeceremonies waaraan ze deelnemen. Grote en kleine, in de eigen familie, bij aanverwanten, vrienden, buren en in het eigen dorp.

Er is al veel gedaan. We begonnen met de dingen die direct een verschil maakten: de poort werd grijs geschilderd, de bloemenbakken buiten werden opnieuw beplant, de gehele tuin werd opgelapt, de grote schelpenkroonluchter in de entree werd teruggehangen, andere lampen in huis werden gerepareerd, kapot of lelijk licht werden vervangen, de huistempel werd opgepimpt, Dewi Tara kreeg een nieuw kleedje, het gastenhuis werd bijgeverfd, het zwemdek werd geverfd, het tuinhek kreeg een bepaald in het oog springende verflaag. En het strand is inmiddels van gras en andere pollen ontdaan! De finance director van het gezin rekende mij voor dat die klus 20 Balinese mandagen in beslag nam.

Er staat echter nog het een en ander op de rol. Zo moet een stenen trap naar het terras opnieuw worden betegeld, onkruid uit de wandelpaden worden verwijderd, enkele tegelnaden door het gehele huis worden gevuld, sommige pilaarvoeten worden gerepareerd en geverfd. Het zijn weliswaar stuk voor stuk kleine ingrepen maar veel kleintjes maken een grote lijst met werkzaamheden. We zijn hier nu ruim zes weken en zijn bijna uitsluitend aan het klussen. Slechts op één dag hadden we geen personeel op het terrein (Nieuwjaarsdag). Wij zijn geen uitzondering: dat is nu eenmaal het lot van een eigenaar van een tropische villa. En zeker een in Bali.

Met mijn liefje sprak ik recent af dat we ons in onze laatste week in de villa niet meer opwinden over dergelijke situaties. Ze begon zich te ergeren aan hun werkhouding (direct ophouden nadat de baas weggaat, extreem lange koffiepauzes, opstaan als wij eraan komen). En dan hun gezeur: ‘panas’ (het is warm) en ‘hujan’ (het regent). Bij de eerste druppel laten ze acuut het werk uit handen vallen, mijn liefje mompelend achterlatend: “wie is hier nou de Balinees”? Ze dreigde een soort opzichter alias slavendrijver te worden en zo zie ik haar liever niet. Maar het is tamelijk vervelend gedrag, vind ook ik.

We schrapten inmiddels dingen van de klussenlijst; die moeten dan maar na ons vertrek gebeuren. In het tempo en met de instelling van de werklui lukt het eenvoudigweg niet alles te doen. Met de baas van de klussenportefeuille, die zich ongemakkelijk voelt over de gang van zaken en zelf ging meewerken, spraken we een dag van de week af waarop de mannen weggaan. Anders gaat het klussen door tot na ons vertrek, zelfs tot na de overdracht van de villa aan de nieuwe eigenaren. Sommige mensen verklaren ons toch al voor gek dat we al dat werk nog laten uitvoeren terwijl we weten dat het domein in nieuwe handen overgaat. Maar zo zitten we beiden nu eenmaal in elkaar: we willen het geheel netjes overdragen. Villa Kerang gaat aanstaand weekend over in andere handen. De naam van de villa wordt aangehouden. Als alternatief zou Het Huis met het groene Hek ook passen. Islamgroen :>)... Vandaag wordt hier op nationale schaal de geboortedag van de profeet Mohammed gevierd maar de mannen werken!