Varkenspootjes

Niet eerder overkwam het mij, hier of in een ander tropische oord: ik kreeg last van een bacteriële huidinfectie. Vraag mij niet hoe dat precies ontstond. Wat ik wel weet, is dat aan de wonden een muggenbeet, een blaar (van schoenen naar een deftig restaurant) en een schaafwond (trap) vooraf gingen. De infectie kwam wellicht voort uit tuin- en/of strandvuil. Mijn handen was ik de gehele dag door, mijn voeten minder vaak...

De infectie zit aan beide voeten, rechts rondom mijn enkel en links op mijn grote teen en mijn hiel. Mijn huid zwol op, ik kon mijn enkels niet meer zien en de onderbenen werden rood en warm. Mijn tenen lijken op Duitse cocktailworstjes. Het voelt alsof teveel voet in een te krappe kous zit. Een naar gevoel. 

De eerste dagen dacht ik het nog met een beetje thuisdoktoren te kunnen verhelpen dus we kochten betadine, pleisters en gaasjes. Pleegzuster Bloedje maakte de wonden drie keer per dag schoon en verzorgde koude compressen. Zelf tracteerde ik mij op aspirines. Het baatte niet, de voeten zwollen verder; al lopend lilde het vlees op en naast de voet.

Plan B trad dus in werking. We lieten dokter Made komen; mijn liefje had ’s nachts een nachtmerrie over coccen die mij vanaf mijn voeten langzaamaan oppeuzelden tot aan mijn kruin. Zoiets is niet voor herhaling vatbaar dus er werd gebeld naar de dokterspraktijk. Ik ken deze arts niet persoonlijk, al deed hij weleens medisch werk voor ons: jaren eerder entte hij onze personeelsleden tegen nare dingen in.

Hij kwam met zijn assistent op de brommer. Toen hij het huis binnenstapte, voelde ik direct een band: hij liep net zo moeizaam als ik. Bij hem komt dat waarschijnlijk door zijn obesitas. Hij stelde zich voor, zei dat hij de junior versie van dokter Handra is (vandaar de brommer) en bekeek de wonden. Hij wist het direct: een bacteriële infeksi. Die subiete diagnose wekte vertrouwen. Dokter Made ging naar zijn praktijk terug om de benodigde geneesmiddelen voor mij te bereiden.

Toen hij weg was, kwamen Ayu en Nomi vragen wat er nu met mijn voeten ging gebeuren. Ik zei dat er niets tegen olifantsvoeten valt te doen... anders dan inkorten. En stampte rond in huis. Nomi, degene die zoveel stress kreeg van de vorige villabewoonster, riep met een guitige glimlach op haar gezicht uit: ‘net als een varken?!’. Ze hield haar hand tegen haar mond. Ik moest er hartelijk om lachen. De sfeer in huis is goed. Nu mijn voeten nog.

Niet lang daarna kwam dokter Made terug met een tasje met medicijnen. Hij deed bij mijn liefje voor wat de bedoeling is van elk geneesmiddel: antibioticum, antibacteriële zalf, gaasjes en watervaste pleisters. Zwemmen doe ik al dagen niet. Enkele dagen kunnen er nog wel bij al vindt Yudha zwemmen zonder mij minder leuk. Na de lunch ging ik over de knie van pleegzuster Bloedje. Zij smeerde en plakte alles op de gewenste plek. Nog een paar dagen en dan ben ik weer de oude, al gaat het veel te langzaam naar mijn zin.

Ik tel af naar slanke enkels.

In de tuin ben ik momenteel persona non grata. Ik ben er niet welkom al gebeuren er constant leuke, interessante dingen. Zo maakte tuinman Dewa de kokospalmen schoon. Niet alleen kwamen er grote mierennesten tevoorschijn, ook bleken sommige kokosnoten rijp om te worden geplukt. Hij sneed een kluster van vier noten af voor eigen gebruik en opende er eentje vakkundig voor ons. 

Ik zei mijn liefje dat ze een wens moet doen. Het was immers de eerste grote kokosnoot uit eigen tuin. Eentje voor Dewa, eentje voor Nomi en eentje voor Ayu. Altijd delen wat uit eigen tuin komt! Het goede nieuws is dat kokoswater een antibacteriële werking heeft dus het drankje viel in vruchtbare aarde. Het was bovendien heerlijk dorstlessend.

Vanwege het lichamelijke getob bestaat mijn dag grotendeels uit zitten op het terras, vanzelfsprekend met de reader in de hand. In de afgelopen dagen las ik de boeken ‘De vergeten tuin’ van Kate Morton (over een familieschandaal in aristocratische kring en de terugblik van drie generaties daarna) en ‘Tikkop’ van Adriaan van Dis (over een blanke verzetsman ten tijde van de Apartheid die jaren later naar het land terugkeert). Beide aan te raden literatuur. Kun je ook lezen zonder varkenspootjessituatie.