Van die dingen

In de jaren '90 van de vorige eeuw werkte ik als consultant voor nationale en internationale ICT-bedrijven, organisaties met informatie- en communicatietechnologie als kern van hun zakendoen. Ze varieerden van kleine Nederlandse internet startups tot wereldwijd opererende telecombedrijven. De Amerikaan Vinton Cerf, een van de grondleggers van het internet, was in die tijd adviseur van een van die grote bedrijven. Hij was voor mij een icoon. De VIP kwam naar Amsterdam voor een lezing over het internet en ik woonde die als geïnteresseerde bij. Tijdens de receptie sprak ik hem aan en kwam de foto tot stand. De foto stond lange tijd op mijn bureau. Een memorabele ontmoeting met een heel aardige en interessante man.

Op 14 april jongstleden vond in Utrecht de Europese Internet of Things-conferentie plaats. Met het begrip worden allerlei slimme apparaten aangeduid die via sensoren en microchips aan het internet zijn gekoppeld. Het wordt de Tweede Industriële Revolutie genoemd en die is al even aan de gang. Om meer van die ontwikkeling te begrijpen las ik een tijd geleden een essay van Bruce Sterling, getiteld ‘The Epic Struggle of the Internet of Things’ (2014). Sterling schrijft science fiction-verhalen maar ook artikelen voor het blad Wired. Sterling is van mening dat het internet der dingen niet voor de consument is maar vooral de Big Five dient: Google, Amazon, Facebook, Apple en Microsoft (GAFAM Inc.). Het werkje is niet bepaald diepgravend.

Is IoT iets om bang voor te zijn? De recentste reclame van Even Apeldoorn Bellen speelt daarop wel degelijk in. Iemand die veel weg heeft van Steve Jobs (brilletje, coltrui) spreekt met overtuiging een enthousiast publiek toe over allerlei slimme apparaten in zijn huis die hij met één druk op de knop stuk voor stuk of tegelijk kan activeren. Applaus! In dat slimme huis blijkt echter op dat moment te worden ingebroken door twee jongemannen. Op het moment dat de man op die ene knop drukt, openbaren alle kunstwerken en electronica zich in één klap in het huis. De buit ligt voor het oprapen. Tja.

Cerf is eveneens van mening dat enige angst terecht is. Niet vanwege slimme hardware, hij wordt nerveus van de bijbehorende software. “Software has bugs”. Technische snufjes hebben nadelen, vooral waar het veiligheid betreft. Hij maakt zich in toenemende mate zorgen over de juridische kanten van het Internet der Dingen: wie is verantwoordelijkheid als een apparaat niet doet wat het moet doen, als het schade berokkent aan de consument of als gegevens in verkeerde handen vallen?

Ook in Huize Barefoot zetten we de eerste stappen op het vlak van The Internet of Things. Mijn liefje draagt sinds enkele maanden een Fitbit-armband die bijhoudt hoeveel stappen ze zet, hoeveel tijd ze dagelijks actief is, wat de kwaliteit van haar slaap is en nog zo wat van die dingen. Wekelijks krijgt ze via de bijbehorende app een overzicht van haar verrichtingen, haar doelstellingen en haar toestand.

En toen onze twaalf jaar oude wasmachine er onlangs de brui aan gaf, schaften we een nieuwe aan die slim én energiezuinig is (A+++). Zo weegt de machine elke wasbeurt en voegt uit zichzelf de precieze hoeveelheid water toe. De gebruikershandleiding meldde voorts dat je de app Smart Washer kon downloaden. Met die applicatie kun je communiceren met de machine die dan terugpraat wanneer het tijd is voor een onderhoudsbeurt, of dat er een probleem is en hoe je dat het best kunt oplossen.

Als we het Amerikaanse enquêtebureau Gartner mogen geloven, zouden er tegen 2020 al 25 miljard apparaten bestaan die met elkaar op internet communiceren!

Onlangs las ik een artikel in het Belgische blad Knack, getiteld ‘Slimme huizen worden een onbeheersbaar risico’ van journalist Manfred Dworschak. Hij beschrijft een ontmoeting met pionier Ian Mercer (Nextbase) die in de omgeving van Seattle het slimste huis ter wereld ontwikkelde en met zijn vrouw en zonen bewoont. Al 15 jaar werk deze man aan de automatisering van zijn huishouden. Het huis heeft sensoren in deuren, vensters, onder de vloer en aan de oprit. Een computer regelt automatisch de verwarming, de luchtcirculatie en het licht. Het licht snel voor de bewoners uit, als de kamer leeg is gaat het uit. Luidsprekers richten zich, indien nodig, tot de bewoners. Ook voor hem is het hoofddoel: energie besparen.

Badkamerweegschalen en bakovens, handvatten van vensters en tuinsproeiers: geen voorwerp blijft zo dom als het ooit was. In de toekomst bedienen we de oven vanaf het kantoor, licht de paraplu in de gang op als er regen dreigt en stuurt een slimme toilet alarmerende urinewaarden rechtstreeks naar de huisarts. En zo kunnen we nog veel meer toepassingen bedenken. Het is de hoogste tijd voor strenge veiligheidsnormen anders is er een ramp op til, aldus een geciteerde Amerikaanse veiligheidsexpert.