Afgelopen maandag kregen we hier de eerste hittegolf voor de kiezen. Dat is
relatief vroeg in het jaar. Dit deel van Spanje kreeg vorig jaar te maken met
een hittegolf die twee weken aanhield: van eind juli tot begin augustus. Het
was langdurig rond 40 graden Celsius en dat maakten we toentertijd voor het
eerst mee in deze contreien. Deze week stond er veel wind die uit het
zuidwesten kwam, dus over noord-Afrikaanse vlakten. Het voelde dan ook alsof er
een föhn op je lichaam stond.
Mijn liefje, aka de Fitbitch, besloot haar dagelijkse 10.000 stappen te
gaan zetten. De voorafgaande week was tot dan toe haar beste loopweek met in
totaal 73.500 stappen ofwel ruim 50 kilometer dus dat was extra motiverend. Op
maandag raadde ik het haar echter ten sterkste af; gezien de temperatuur vond ik het onverantwoord. Zelf bleef ik binnen met een goed boek.
Momenteel lees ik ‘Shell
Games. Rogues, Smugglers and the Hunt for Nature’s Bounty’ van Craig Welch. Het
gaat over de illegale vangst en internationale handel in schaal- en
schelpdieren die worden gevangen aan de Amerikaanse westkust. Het gaat met name
om geoducks (spreek uit: ghoewieduks), een heel grote, tweekleppige mollusk in de vorm van een fallus die vooral in Azië wordt beschouwd als lekkernij. Het boek beschrijft vanuit het perspectief van de milieupolitie op boeiende wijze hoe doortrapt onderwaterstropers te werk gaan.
Zij besloot te gaan wandelen op de nieuw ontdekte wandelboulevard van Mil
Palmeras, een traject dat we regelmatig samen afleggen. Het loopt
kilometerslang langs de kust, met zicht op fraaie baaien. Ondanks de
waarschuwing ging ze op weg… om niet veel later transpirerend en met hoogrood
hoofd terug te keren. De temperatuurmeter in de auto gaf 38 graden Celsius aan,
toen ze wegreed. Toen ze bij het wandelpad aankwam, stond er nog steeds 38
graden op de meter. Dat was dus ‘gewoon’ de buitentemperatuur van dat moment. Na
ongeveer 1.000 stappen hield ze het voor gezien en keerde huiswaarts. Ze
vertelde mij dat strandbezoekers bijna allemaal in het water zaten of stonden. Op
weg naar huis gaf de thermometer zelfs 40 graden Celsius aan. Het was die dag te
heet voor welke buitenactiviteit dan ook. De golfbaan waaraan we wonen, leek die
dag uitgestorven. Bij dit soort temperaturen is siësta houden een verstandig
tijdverdrijf. Spanje wil echter van de gewoonte af.
Het is vandaag World Tapas Day.
Als het aan het Spaanse ministerie voor cultuur, onderwijs en sport ligt, wordt
de Tapa UNESCO (immaterieel) cultureel erfgoed! Men is aan een campagne
begonnen om dat voor elkaar te krijgen. De Semana Santa (heilige week met
Pasen), het Spaanse carnaval en de tapa zijn alledrie in de race voor opname op de VN-lijst.
Deze dag wordt officieel in 22 plaatsen in heel Spanje gevierd; doorgaans wordt in
grotere steden een Tapasroute georganiseerd. Zelf ben ik een grote liefhebber
van die kleine hapjes. Het gaat al lang niet meer uitsluitend om patatas
bravas, croquetas en albondigas. In Spanje is de tapa inmiddels in veel
horecagelegenheden tot ware kunst verheven. Onlangs bezochten wij met vrienden taberna El
Portal in Alicante waar we genoten van heerlijke gourmethapjes, zoals een ei op 65 graden gegaard met truffel, krokante lamszwezerik en tonijntataki. Een aanrader. Wij konden op de valreep aanschuiven. Reserveren is noodzakelijk, het is een druk bezocht restaurant.
Volgende week rond deze tijd zijn we reeds in het Vaderland aangekomen
(Leo Dovente). We hoeven daar niet bang te zijn voor een hittegolf. Mijn koffer
zal grotendeels bestaan uit lange broeken, sokken, truitjes en een regenjas. De
zwemkleding laten we thuis. Desondanks hebben we er heel veel zin in. We
maakten reeds afspraakjes met vrienden en familie en we stelden een lijst van
dingen op die we gaan ondernemen. Daarop staat onder andere een Nederlandse
tapasroute: haring proeven aan de viskar van Haagse Robbie en bij Simonis aan
de Scheveningse binnenhaven. Vriend Ger stuurde gisteren een foto van een
bordje met haringen met de vermelding dat het dit jaar weleens een lekkerder
haring zou kunnen zijn dan die van vorig jaar dus dat belooft wat! We gaan ook
naar Friet Atelier Den Haag van sterrenchef Sergio Herman. Hij gaat frietjes
van topkwaliteit bakken van Zeeuwse aardappelrassen dus die lekkernij laat ik niet
aan mijn neus voorbijgaan. De servetten zijn ontworpen en getekend door de
Belgische cartoonist Kamagurka. We kijken ernaar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten