In de wolken

Als er iets is wat de zomer in Spanje dit jaar typeerde dan zijn het wel wolken. Wolken, hoog en langgerekt, dun en dik, wit en lichtgrijs. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Niet dat we veel bewolkte dagen hadden; in het geheel niet. Het was alleen nauwelijks wolkenloos. 
In de afgelopen jaren bracht de zomer continu  strakblauwe luchten, zonder een wolkje aan het firmament. De zon kwam op en je zag de koperen ploert voor de rest van de dag. Dit jaar niet. De zon kwam op en dook achter een wolkendek. Tijdens deze zomer was er sprake van ont-zet-tend veel vocht in de lucht. De hygrometer had een recordseizoen. Als professioneel wolkenstaarder, lid nummer 29.410 van de Cloud Appreciation Society, was ik er niet rouwig om. Het leverde regelmatig mooie beelden op.

In Nederland ervoeren mensen gisteren de eerste nachtvorst. Inmiddels betraden we ook hier de meteorologische herfst maar de temperatuur is nog ruim boven 20 graden Celsius. Ik trek nog bijna dagelijks baantjes in het koele zwembad. Langzaam door raken is geen optie dus ik plons erin en ga aan de slag. Doorgaans heb ik het bad voor mij alleen (mijn liefje zwemt niet meer, haar gewrichten mopperen luid). Nog even en ik word aangezien voor de dorpsgek…. Ik neem mij voor om tenminste tot 1 november door te zwemmen. Daarna is het aftellen totdat we kunnen zwemmen in een groot, tropisch bad. We ontvangen wekelijks foto’s van Balinese mannetjes die zich al zwemmend voorbereiden op onze komst. Op een zo’n kiekje zag ik Yuda een fraaie snoekduik maken. Joehoe!

Afgelopen week kregen we hier aan het begin van een avond een heel zware bui met donder en bliksem. De Spaanse meteorologische dienst AEMET waarschuwde ervoor, in bijna heel Spanje. Ik keek uit het zijraam en zag een grijze deken over ons neerdalen. Het appartement van onze vrienden Ben & Joan was niet meer zichtbaar. 

Staand op het terras, zag ik in de verte de bui over het vliegveld van San Javier naar de Mar Menor rollen. Een machtig gezicht. Het was zo’n typische gota fría-bui, waarbij water van een relatief warme Middellandse Zee botst met koude lucht in de hoge atmosfeer met grote overstromingen tot gevolg. De weerdienst voorspelde dat dit meteorologische fenomeen dit najaar relatief laat zou optreden. Ook daarin kreeg men gelijk. Dat ontriefde mij echter niet, het leidde wederom tot prachtige plaatjes. 

Die avond genoten we van een toepasselijk herfstig stoofgerecht: een klassieke Franse boeuf bourguignon met rode wijn- & cognacsaus, waar mijn liefje vijf uur aan werkte totdat het perfect was. Boerenkost op zijn best. Met een zijdezachte aardappelpuree. Heerlijk.

Vandaag is weer een heel mooie, zonnige dag. Het wordt 27 graden Celsius. We gaan -waarschijnlijk voor de laatste keer- een visje eten bij een van onze favoriete chiringuitos, onder de parasol en met de voetjes in het zand. Cheers!