Beslagen zonnebril

Illustratie: Freepik

Toen het bericht op zaterdag jongstleden laat binnenkwam, was ik op zijn zachtst gezegd ‘not amused’. Ook in deze autonome regio van Spanje moeten we voortaan overal en te allen tijde mondkapjes dragen in het openbaar. Had ik daarvoor drie maanden in strict huisarrest gezeten?! Grr!@#$%^&*€äñ¿¡ Ik voelde mij, braverik, wederom beroofd van een beetje vrijheid. Daarom had ik geen goed woord over voor alle personen die de coronamaatregelen aan hun laars lappen. En dat blijken er nogal wat… Hier, in Nederland en in veel andere delen van de wereld. ¡Qué cabrónes!

We gingen zondagochtend op de fiets, met mondkapjes voor en zonnebril op, naar het strand voor onze dagelijkse zwempartij. (De combinatie is niet prettig, kan ik je verzekeren.) Mijn liefje en ik stapten niet per se vrolijk op onze stalen ros. We betreuren het dat we hierin voorlopen op de rest van Europa... Op de route naar de fietsenstalling zag ik veel andere fietsers zonder M. Een Scandinaviër op twee wielen maar zonder mondbedekking passeerde mij. Dat vond ik een goed moment om hem te vragen of hij wist dat hij en zijn fietsmaatje in overtreding waren. Je kunt een boete van €100 per persoon krijgen als de lokale politie je niet goedgezind is. Hij wist niets van de nieuwe regel. Tja.

Op dat korte stuk naar zee zag en hoorde ik vervolgens een groepje Belgen op huurfietsen, een Nederlands sprekend paar op Stella-fietsen en een grote familie zonder mondkapjes uit een huurauto stappen. Een Spaans gezin van drie personen werd even later aangehouden, net voordat zij het strand wilde betreden, omdat ze geen mondkapjes droegen. Papá moest terug naar de geparkeerde auto om ze te halen. Ik nam mij op dat moment voor niemand meer op de noodzaak te wijzen. Iedereen moet inmiddels beter weten.

In Nederland wordt er veel gepraat over het nut van deze mond- en neusbedekking. Voor mij is dat een gepasseerd station. Ik denk zeker dat het besmetting zal vertragen maar 100% zekerheid krijg je er niet mee. Afstand houden blijft allerbelangrijkst. Ik merk overigens wel dat het mondkapje psychologisch lijkt bij te dragen aan het bewustzijn rondom de 1.5 meter afstand. Hou het ook zij, het ding zal hier voorlopig niet weggaan, voor de lage landen verwacht ik dat het dragen van eentje binnenkort zal worden geadviseerd. Wen er maar aan! 

Zeker niet alle terugval in het land is uitsluitend te wijten aan arbeidsmigranten en toeristen. De Spaanse leefwijze is tevens debet aan nieuwe covid-uitbraken in het land. Ook in onze straat zien en horen we de weekendfeestjes met luid zingende bezoekers (uit Murcia en Madrid), de avondjes uit op het eigen terras met vrienden en/of familieleden. Zonder mondkapjes. Zelfs onze übervoorzichtige buurman Jesus, die zelfs niet buiten de poort kwam toen het eenmaal mocht, ontving afgelopen week zijn twee jonge dochters (uit een vorig huwelijk) en zijn schoonfamilie van nu met open armen. Wel bijna allemaal met mondkapje op maar ze zaten vaak binnen, in de woonkamer met airco. Niet per se goed om besmetting te voorkomen.

Twee Spaanse zussen waarvan er eentje verderop in de straat woont, kusten elkaar hartstochtelijk bij hun weerzien. Hoe ik dat weet? Ze deden het pal voor onze voordeur. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is begrijpelijk als je bedenkt dat men elkaar maandenlang niet mocht zien, maar tegelijkertijd vind ik het oliedom en schadelijk. In de afgelopen twee weken ontstonden circa 200 nieuwe covidbrandhaarden in mijn tweede vaderland. De besmettingsgraad loopt ook in Nederland weer op, daar ligt de R thans op 1.3. Afstand bewaren is hier bijna onmogelijk maar lijkt ook in de Lage Landen een lastige opgave. Zon, zee en zuipen door jongeren blijkt in delen van Europa vooral een giftige cocktail. Ook zij onspringen de coronadans niet.

Tien van de 15 autonome regio’s van Spanje gingen over tot het verplicht stellen van mondkapjes-te-allen-tijde in de openbare ruimte: op straat, lopend en op de fiets. Alleen als het mondkapje niet is te verenigen met een zekere activiteit, mag het af. Zwemmen mag daarom tot op heden nog nèt zonder…

Men ging hier deze week nóg een stap verder: het mondkapje moet nu voortdurend op elk buitenterras worden dragen, ook op de momenten waarop je even niet drinkt en eet. Grr!@#$%^&*€äñ¿¡ Dat voelde als een nieuwe schep roet in het eten. We ontdekten namelijk een nieuw restaurant met ruim terras in de openlucht in de jachthaven van Torre de la Horadada. Het opende twee weken geleden, is eigendom van de lokale nautische club en wordt beheerd door de eigenaar van strandtentketen Pirata. We bezochten het gisteren en kregen van de kok een rondleiding door de keuken. Er staan diverse soorten wilde vis (‘salvaje’) op het menu en daar is hij trots op. Terecht.

We boekten een tafeltje voor vier voor dit weekend; we kozen het zorgvuldig uit. Ik zette mij over de weerzin van het dragen van een mondkapje op een buitenterras heen, al zal het wennen zijn. Als we eventueel eventjes in overtreding zijn, zullen we geen boete ontvangen -aldus de laatste verordering- maar we willen evenmin dat de horeca-eigenaar (die we kennen) wordt beboet. Eens een brave borst, altijd een brave borst.

Onze vrienden Frans & Roland keerden onlangs voor de tweede keer deze maand naar Spanje terug voor een kort maar welverdiend verblijf in hun vakantiehuis. Ons eerste gezamenlijke avondje brachten we door op hun terras. In de afgelopen dagen raasde weer een kleine DANA over het noorden en noordwesten van Spanje. Het gaat om een depressie in de hogere luchtlagen die hier voor veel wind en een rode vlag aan zee zorgde. We hebben daarom al een aantal dagen niet gezwommen. Het fietsende mondkapje is daarom tijdelijk niet aan de orde.