Hot in de keuken!

Alhoewel de coronapandemie voor velen stress, verlies en verdriet met zich mee brengt, leidde het tot tenminste één positief punt: in de (Westerse) wereld gingen we in de afgelopen maanden meer tijd en energie besteden aan thuiskoken. Bovendien stegen de huishoudelijke uitgaven substantieel in menig huishouden. Niet alleen tijdens de lockdowns, we bleven het daarna doen. Op zich een positieve trend. Daardoor ontstond er een soort Renaissance in de keuken.

In een artikel in een Nieuw-Zeelands lifestyle magazine las ik onlangs over de laatste ontwikkelingen in thuiskookland. Door kookprogramma’s als Masterchef nam de interesse in thuiskoken al toe maar de coronapandemie deed daar een flinke schep bovenop.

Een geïnterviewde Nieuw-Zeelandse keukenontwerper vertelde dat de vraag naar extra grote koelkasten en vriezers recent toenam. High end-keukens met koelkasten van $30.000 à $40.000 zijn inmiddels meer regel dan uitzondering. (Voor de calculerende burger: de koers van de Nieuw-Zeelandse dollar is €0,60.) Mijn interesse ging niet zozeer uit naar de bedragen die in het artikel werden genoemd -al zijn die aanzienlijk- of de merken maar naar de soorten toepassing.

De stoomoven is al jaren in opgang als onderdeel van keukens in het hogere segment. (Mijn vriendin Nelly had in 2007 al een zelfreinigende stoomoven in haar Bulthaup-keuken...) Dit soort apparaten kan zich inmiddels verheugen in een veel bredere interesse en afzetgebied. Er zijn inmiddels ovens op de markt die zijn uitgerust met een sensor voor de juiste garing van vlees en andere proteïnen. Inductiekoken bestaat al heel lang: het werd in de VS uitgevonden in de jaren '30 van de vorige eeuw (Westinghouse) en was vanaf 1970 op de markt verkrijgbaar. Dat neemt vooral in Europa een grote vlucht. Men dacht dat inductiekoken het einde van koken op gas zou inluiden maar de gaspit is bezig aan een terugkeer. Niet als volledig gastoestel maar als één gaspit op een kookplaat.

Een gangbaar merk keukenapparatuur introduceerde recent de blast chiller en shock freezer voor thuisgebruik. Eerstgenoemde apparaat kende ik reeds van de professionele Masterchef-keuken. Dat zorgt ervoor dat de warme stoom in het gegaarde product uit de kern wordt gezogen door middel van een gecontroleerde koude stroom. Hierdoor worden bacteriologische risico’s vermeden. (Bacteriegroei start onder de 65°C en de meest kritieke temperatuur ligt tussen 40°C en 10°C.) Bij shock freezing wordt de temperatuur van een ingrediënt of gerecht zo snel mogelijk teruggebracht tot -18°C, de ultieme bewaartemperatuur voor de vriezer. Dit gebeurt in een omgeving van -40°C. Het resultaat is een ingevroren ingrediënt of bereid product van topkwaliteit. 

Zogenaamde downdraft afzuigkappen die in het aanrechtblad zijn aangebracht op hoogte van het fornuis, zijn eveneens in opkomst. Ik las voorts over sous vide-apparaten die in een keukenla worden ingebouwd waardoor je gerechten kunt sealen in een handomdraai en in een badje op de juiste temperatuur kunt garen.

Connectivity van keukenapparatuur onderling en met andere slimme apparaten in huis neemt toe. We kennen de koelkasten al die op je telefoon kunnen aangeven wat op voorraad is en wat moet worden ingekocht in winkel of supermarkt. Er zijn slimme koelkasten in de maak die op basis van de inhoud al recepten voorstellen aan de keukenprins of -prinses! Onderling verbonden apparaten die communiceren met een keukenapparaat zijn ook geen vreemdelingen meer: op de display van je koelkast kun je bijvoorbeeld al tv streamen. 

Er zijn vaatwassers verkrijgbaar die een autodoseringsfunctie hebben. Het apparaat, dat met een sensor is uitgerust, bepaalt zelf hoeveel en wanneer waspoeder, zout en spoelglans nodig is. Dat soort slimme apparaten kan op afstand met de telefoon worden aan- en uitgezet, zolang de deur maar gesloten is. (De recentste wasmachines in het duurdere segment hebben die functies ook.)

De “musts” van luxe keukens zijn op dit moment de ingebouwde wijnkoelkastde kranen waaruit direct gekoeld, gekookt maar ook prikwater komt.

De inbouwladen waarin gekoelde producten kunnen worden bewaard, winnen  aan populariteit in het luxe keukensegment. De Kiwi-keukenontwerper die in dit artikel wordt geïnterviewd, vertelde dat hij op een beurs in Milaan kruidenkoelkasten zag met ingebouwde hydrofunctie (zonder aarde). Zo wordt het kweken van verse kruiden in een la van je keuken een fluitje van een cent.

In dat artikel stond ook dat deskundigen denken dat we aan het einde van het magnetrontijdperk belandde. Die apparaten worden op grote schaal vervangen door stoom- en combi-ovens. Nu ben ik nooit een trendsetter geweest, eerlijk is eerlijk, maar zo bont als we het onlangs maakten, mag wel een dieptepunt heten in het licht van bovenstaande. Mijn liefje en ik schaften namelijk een magnetron aan. Je leest het goed. Eentje waartegen ik kan praten!* We gaan niet per se met dat ding koken (al is groenten blancheren handig en snel). Het was bedoeld voor het opwarmen… van een kussen. 

De regelmatige lezer herinnert zich wellicht dat ik mijzelf tijdens het strikte huisarrest van vorig jaar blesseerde tijdens het lopen van een marathon op eigen terras. We mochten niet buiten de poort komen en om toch in conditie te blijven, liep ik dagelijks straffe rondjes. Door voortdurend kort te draaien kwetste ik de grote bilspier (piriformis) aan een kant van mijn onderstel. Die voortdurend aangespannen spier drukte vervolgens op een grote zenuw waardoor een zeurende pijn in heup, knie en voet ontstond. Ik kon niet meer op of neer. Niet lopen, niet zitten, niet slapen. Alleen onderuitgezakt op mijn schouderbladen op de ligbank, was dragelijk. Ik werd met de dag chagrijniger. Onlangs keerde de klachten terug en die hielden ruim twee maanden aan totdat de situatie onhoudbaar werd. Laatst had ik dus een vervolgafspraak bij de behandeld arts. Hij gaf mij een injectie tegen de ontsteking in heup en bovenbeen en instrueerde mij bepaalde thuisoefeningen voor versoepeling van de bilspier te doen. 

Het was op dat moment dat ik dacht aan het warmtekussen, gevuld met rijstkorrels en lavendel dat ergens in een diepe lade moest liggen. (Niet ingebouwd.) Die warmtebehandeling kon weleens extra ontspanning aan de bilspier brengen. De eerste opwarmsessie mislukte: het kussen werd tè warm. Het zou mijn derrière hebben geschroeid als ik het had toegepast. En aangezien onze keuken geen dampkap op heuphoogte heeft, zou er een nare brandlucht in huis gaan hangen. Ongewenst. 

De volgende sessies liepen echter van een leien dakje. Juist in de keuken baart oefening kunst. De warmte lijkt positief bij te dragen aan herstel en de kamer geurt bovendien kortstondig naar de lavendelvelden van Guadalajara. Een aanrader voor iedereen die graag reist maar nu niet mag. De ultieme vorm van couch surfen. De bil raakt meer en meer senang en inmiddels geldt dat ook voor de rest van mij. 

*het ding praat alleen niet terug, helaas…