Oude en nieuwe hobby’s

Foto: ESA/NASA

ESA, het Europese ruimteagentschap, zoekt astronauten voor nieuwe missies; liefst vrouwen. De selectieprocedure werd deze week bekend gemaakt. Je moet tenminste zijn afgestudeerd in een exact vak (daar ga ik al…), vloeiend Engels spreken (tick in the box), drie jaar werkervaring hebben (dubbele tik) en jonger zijn dan 50 (discriminatie!). Er zijn kenmerken die een plusje opleveren: als je kunt vliegen of duiken bijvoorbeeld (twee tikken), of als je bent gepromoveerd of een tweede masters-opleiding hebt afgerond in de gewenste richting (halve tick).

Zo’n extra plusje krijg je dus ook als je vrouw bent. (Dat wordt wat als iemand transanders is!) Van alle astronauten was heelalwijd tot nu toe slechts iets meer dan 10% vrouw. Een lichamelijke beperking geldt eveneens als plus. ESA streeft namelijk naar meer diversiteit in de ruimte. Ik ga zeker niet solliciteren vanwege… hoogtevrees! Het was niet zozeer de foto van de vrouw in die kleine ruimtecapsule die mijn aandacht trok. Het waren vooral de wolken en het beeld van land vanuit de lucht als achtergrond waarvan mijn hart, als fotograferende wolkenstaarder, sneller ging kloppen.

Wat nóg meer intrigeerde deze week was de landing van NASA nieuwste verkenningsrobot (‘De Volharding’) in de Jezerokrater op planeet Mars. Het gevaarte kwam met een bloedvaart van 20.000 km/per uur de dampkring van de Rode Planeet binnen, werd binnen luttele minuten afgeremd tot 3 km/per uur dankzij een hitteschild en een giga-parachute. Daarna werd het Marswagentje vanaf een soort hijskraan (platform met stuwraketten dat op een hoogte van 20 meter bleef hangen) aan kabels zachtjes op het oppervlakte neergelaten. Dat alles in slechts 7 minuten en precies zoals gepland. Ongelofelijk!

Ik keek live mee op de NASA-site en zag veel mensen met dubbele mondkapjes op; dat schijnt momenteel in het hele land een trend te zijn. We hoorden dat de landing lukte, zagen er niets van. Vrij snel daarna verschenen de eerste zwart-wit camerabeelden, vanaf 200 miljoen kilometer afstand van de aarde. Die waren nog wat wazig vanwege opstuivend zand. Je zag de lens steeds scherpere beelden doorsturen. (Volgende week volgen meer gedetailleerde kleurenfoto’s.) De verkenner wordt momenteel in orde gemaakt om in de komende dagen te gaan rijden. Daarna werd Jessica Samuels van NASA geïnterviewd; zij gaat de komende jaren de missie van dit Marswagentje managen.

Een dag later zou ook een drone-actige helikopter, genaamd ‘Ingenuity’, uit de buik van het wagentje vallen. Deze Marscopter is uitgerust met computers, sensoren voor navigatie en twee camera’s. Deze apparatuur wordt opgeladen met zonne-energie. De drone gaat telkens ongeveer 20 seconden op 3 meter boven de grond vliegen. Hoe vaak? Geen idee. De roterende bladen kunnen 2.400 omwentelingen per minuut maken. Voordat dit gaat gebeuren, moet men eerst een goede locatie vinden om de helicopter op te laten. Dat vertelde Mimi Aung, dé projectmanager van Ingenuity. Ze werkte zes jaar aan deze kleine maar krachtige vlieger. Daar gaan we nog veel plezier aan beleven. 

Over slimme ruimtevrouwen met diverse achtergrond gesproken!

Op enig moment (wellicht 2026) gaat er weer een missie naar Mars om de fysieke vondsten van de Perseverance, liefkozend Persie genoemd, op te halen. Die missie zou dan in 2031 naar de aarde kunnen terugkeren. In dat decennium zal ook uitvinder Elon Musk zijn bemande missie naar Mars willen lanceren. Is there life on Mars? Zanger David Bowie vroeg zich dat al in 1971 af… Het lied werd live door de jonge Engelse artiest Yungblud (1997) gezongen na de geslaagde landing. Hij was een groot fan van Bowie. Wie niet? Al met al een zeer geslaagde avond. 

Zelf wilde ik nooit ruimtevaarder worden al interesseren hemellichamen mij mateloos. Bovendien zit daar niemand op een 60-jarige witte troela te wachten. Nee, laat mij maar met beide voeten op de aarde staan, met af en toe een vliegreis naar de andere kant van de aardbol. (Liever morgen dan volgend jaar!) Tegenwoordig ben ik al blij weer op de fiets te kunnen zitten. Het mankement aan mijn onderstel is zo goed als voorbij alhoewel ik het bijna niet durf te typen. Niet dat ik bijgelovig ben maar ik vind het eng om wellicht te vroeg te juichen. Mijn fiets moest eveneens worden nagekeken want het leek erop dat er tijdens de laatste fietsttocht (oktober 2020) een slag in mijn achterwiel ontstond. Fietsenmaker Ruben heeft zijn werkplaats net over de provinciegrens aan Murciaanse zijde dus dat was de volgende handicap: daar mogen we nog steeds niet overheen. Niet lopend, niet fietsend.

Toen ik mijn mobiliteit hervond, kreeg ik weer veel zin om te fietsen. Dus ik mailde hem. Na dagen wachten was er nog geen respons van zijn kant. Dan maar bellen. Een vrouwenstem meldde dat de houder van de telefoon niet beschikbaar was maar als ik een boodschap wilde inspreken, kon dat. Ik vroeg hem of hij de fiets wilde komen ophalen in zijn busje en in zijn werkplaats aan een inspectie wilde onderwerpen; vanzelfsprekend alles tegen betaling. Op dat antwoord wacht ik nog steeds. Ik vrees dat hij zijn zaak tijdens deze pandemie niet overeind kon houden...

We hebben echter een heel handige buurman (Pat) die mijn achterwiel wel wilde inspecteren en tegelijkertijd aanbood met zijn electrische fietspomp de banden van onze beide fietsen op spanning te brengen. Wij hebben minstens drie handmatige fietspompen in huis maar pompen zal nooit een hobby worden. De slag in mijn achterwiel verdween als sneeuw voor de zon toen de band de juiste hoeveelheid lucht ontving. Sindsdien fiets ik, zoals gezegd, weer dagelijks met heel veel plezier rond. 

Op een van die tochtjes luisterde ik naar een vogel die zich al zingend voor mij uitsloofde. Ik zette de fiets aan de kant en keek om mij heen. Daar, op een kale tak van een geknotte boom, zat een kuifleeuwerik. De regelmatige lezer weet dat ook het spotten van gevederde vriendjes een dierbare hobby is. Omdat ik op gepaste afstand bleef staan, hield het zingen aan. Een mooi geluid. Twee dagen later zag ik er twee in een leeg veld neerstrijken. Dat verbaasde mij niets want ze houden van droge, zanderige grond en zaden en groene plantdelen zijn hun favoriete hapjes. Nu was het niet de eerste keer dat ik een kuifleeuwerik hoorde en zag. Hier komt deze broedvogel veelvuldig voor, terwijl het dier in Nederland op de rode lijst staat van ernstig bedreigde vogels. Deskundigen menen dat er in Nederland geen enkel broedpaar meer leeft waardoor deze vogel er theoretisch is uitgestorven. Kasian.

Wat ik onlangs ook weer oppakte, was het schaken. De eerste zin ontstond na het zien van de miniserie ‘The Queen’s Gambit’ op Nextflix. Verslavend goed! Alhoewel het boek voorziet in slechts één serie, wordt erop gehint dat er in 2022 weleens een vervolg zou kunnen komen. Misschien niet met dezelfde hoofdrolspeelster maar wie weet. Zelf leerde ik schaken van mijn vader en van hem kreeg ik destijds een met plakband bijeengehouden boek van Max Euwe (1901-1981), de Nederlandse schaakgrootmeester die meermalen wereldkampioen werd (1935-1937). Het boek was een soort schaakbijbel, had een grijsblauwe kaft en op de voorkant een tekst met krullen maar ik weet niet precies wanneer en waar ik het exemplaar kwijtraakte.

Onlangs trok een artikel over schaakapplicaties aan mij oog voorbij. Ik besloot het te lezen; zo kwam ik bij Chess. Met deze app kun je gratis èn betaald spelen maar er bestaat ook een website met dezelfde naam. Ik downloadde de gratis app op de iPad en bekeek de functionaliteit. Die blijken oeverloos. Je kunt schaken tegen de computer op elk gewenste niveau (van beginner tot meester), deelnemen aan een echte competitie, schaken met een vriend-op-afstand, schaaklessen volgen, puzzels oplossen, beroemde en minder beroemde partijen bekijken, artikelen lezen, naar analyses luisteren en trainingen volgen. Met de gratis app ben je alleen beperkt in het aantal per dag.

Om enkele basisprincipes en tactieken op te de poetsen en als voorbereiding op een quick start, las ik tevens het boekje ‘Learn Chess Quick’ van Brian Byfield (e.a.). Het voert je door de materie van het begin-, middel- en eindspel, rijk geïllustreerd met grappige cartoons en woordgrappen. Het was de juiste opfrisser voor mij. Schoorvoetend begon ik tegen de computer te schaken en tegen een andere beginner maar snel had ik zin in een dagelijks potje met halfgevorderden. De schaakmatten vlogen om de oren. Ik laat maar even in het midden aan wie. Aanvankelijk schaakte ik met assistentie maar inmiddels zonder - wel af en toe met een hint in het eindspel. Het afmaken van de koning gaat mij nog niet altijd goed af. Hoet het ook zij, ik heb er veel lol in. Het mag dan (wederom) een saaie kalenderjaar zijn, never a dull moment met al die hobby’s!