Onze reistassen kwamen na bijna twee jaar ook weer uit de schuur. De laatste keer dat ze werden gebruikt, was voor een reis naar Bali. Ook zij zijn toe aan een nieuwe trip. We lieten ze luchten op de patio en nu zijn ze weer zo fris als hoentjes, net als de eigenaren. Bodyboard, zwemkleding, paspoorten (want we gaan in Spanje ook buiten Europa!) digitale camera's en andere electronica, mijn Lensball, korte broeken, pantalons voor zowel de eerste als de laatste dagen (in verband met de verwachte gewichtstoename), een voorraad mondkapjes (hier nog steeds van toepassing tot maart 2022), notitieboek voor de offline blogger, speelkaarten, oordoppen (je weet maar nooit), verrekijker, sudokuboek, Bernadette´s verjaardagskado van dit jaar en meer. Het past allemaal in tas & auto.
Mijn liefje en ik gaan eerder op weg. We maken een tussenstop op een historische plaats (eeuwenoude Andalusische dolmen) en reizen de volgende dag door naar Málaga. Daar gaan we kwartier maken in een appartement in het stadscentrum. Deze stad kennen we alle drie al, ook van een eerdere gezamenlijke reis, maar er is nog genoeg te beleven. Bernadette halen we op van het plaatselijke vliegveld en daarna blijven we een paar dagen op dat Spaanse honk. Deze trip voert ons verder naar Gibraltar (Brits overzees gebied in Spanje), Tarifa (zuidelijkste stad van Europa), Jerez de la Frontera (geboortegrond van de sherry en flamenco) en Cádiz (oudste stad van het land).
Sommige van die steden gaan we voor de eerste keer bezoeken en dat maakt het extra leuk, wat mij betreft. Mijn reislust komt voort uit een diepgevoelde behoefte om bijzondere plaatsen in de wereld met eigen ogen te zien. Reizen is verslavend. De coronapandemie toonde aan dat dichtbij ook interessant en vermakelijk kan zijn. Hoezeer geldt dat voor het zuiden van Andalusië?
Het Gibraltarese voetbalelftal ging maandag jongstleden roemloos ten onder tegen het Nederlandse team (0-6). We gaan die ‘Gibs’ maar niet vertellen dat wij van Oranje zijn. Maar de Berberapen van het oord kan het niets schelen. Op het web trof ik deze beschrijving van Tarifa aan: “De sfeer smaakt een beetje naar Goa en Australië, vermengd met een vleugje Moors verleden.” Jerez heeft wel 100 sherry bodegas en een bezoek aan de zigeunerwijk Santiago, voor de flamenco, staat gepland. Cádiz wordt ook wel het kleine Havana genoemd. Als dat alles drie reislustige vrouwen, ervaren wereldreizigers, niet aanspreekt, dan weet ik het niet! Mijn liefje reserveerde alle accommodatie op de route; vanzelfsprekend in overleg met haar reisgenoten.
De Andalusische weergoden zijn ons goedgezind, als we de verwachtingen mogen geloven: dagelijks zonnig en ruim 23 graden Celsius. Joehoe! Spaanse cultuur en natuur, lekker eten en mooie wijn, ontspanning, vergezichten, nieuwe ontmoetingen, oeverloze gesprekken in goed gezelschap, wat wil een mens nog meer?! We hebben er zin an. Aangezien dit mijn eerste vakantie is sinds de uitbraak van corona stop ik tijdelijk met bloggen. Dat is a-typisch maar voor nu wel een goed idee. De reisverhalen houd je dus tegoed. ¡Hasta luego!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten