Vrede op aarde is dit jaar verder weg dan ooit dus daarover ga ik het hier niet hebben. Deze Kerstblog gaat over (kleine) mensen die de wereld mooier maken: de kids in Bali. Wij vertelden de oudste jongens een tijdje geleden dat we elkaar dit jaar niet in levende lijve gaan zien. Lang hoopten ze dat we na corona weer naar hen zouden afreizen aan het einde van het jaar maar we zijn in de afgelopen jaren elf keer naar Bali gereisd en kiezen anders dit jaar. Dat hebben ze verdrongen. Ze weten dat we niet komen maar we spreken er niet meer over.
Onlangs stuurden de beide jongens ons hun eindejaarsrapporten. Daar hoeven we inmiddels niet meer naar te informeren; dat sturen ze ons uit eigener beweging toe. Zij waren, naar verluidt, best tevreden met hun cijferlijsten. Dat vonden wij heel terecht. Ook wij zijn blij met de behaalde resultaten. Vooral hun hoge cijfers voor de Engelse taal vinden we top. Beter dan bahasa Indonesia en bahasa Bali! Mijn liefje en ik keken elkaar met glimmende ogen aan. Dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gekregen. Het maakt dat we wekelijks heel gemakkelijk met elkaar kunnen communiceren via Whatsapp. Een groot goed.
Beide zitten op dezelfde (goede) middelbare school. Hun rapportgemiddelde ligt rond 7.5. En hun leesvaardigheid ligt flink boven dat van een gemiddelde Nederlandse puber. Met vriendin Bernadette deden we een duit in het zakje voor een gezellig Kerstdiner met de hele familie. Met lekker eten maak je eenieder daar blij. Dat is eveneens iets dat we ze leerden.
Mijn liefje en ik prijzen ons gelukkig met zulke leuke kids. De oudste twee zijn pubers van ruim 16 en bijna 13 jaar oud. Zij mopperen bijna nooit, hoe lastig of eentonig hun leventje in Noord-Bali soms ook is. Ze talen niet naar drugs, tatoeages of sigaretten, hebben geen gedoe op school. Yuda, de oudste, begint wel te mijmeren over grote, snelle motoren maar de verwachting dat wij hem die volgend jaar -wanneer hij daarvoor de wettelijke leeftijd bereikt- gaan schenken, hebben we de bodem ingeslagen. Dat kan hij op zijn buik schrijven! We gaan niet bijdragen aan een mogelijk ernstig of zelfs fataal verkeersongeval.
Ze zijn fanatiek op TikTok maar weten op tijd te stoppen en zich te richten op dingen die ze moeten doen voor school en familie. Kom er eens om?! We zijn vooral blij dat Yuda zich goed herstelde van de schok van de veel te vroege dood van zijn vriendinnetje eerder dit jaar. Dat baarde ons zorgen maar hij gaat weer lekker zijn gangetje en trekt vaak op met zijn leuke vriend Made. Ze hebben nu eindejaarsvakantie. Ze gaan onder andere lekker varen op de Balizee met de roeiboot die we Damai eerder dit jaar schonken op zijn verjaardag.
De jongste van het gezin, Santya, vierde haar verjaardag eerder deze maand. We zongen haar op afstand toe en kregen een bericht van een lief stemmetje terug. “Thank you” en “ I love you” in goed Engels. Er kwamen die dag filmpjes binnen van een bezoek aan een speelcentrum met ballenbak, klimrekken, glijbanen, kruip-door-sluip-door-toestellen. Ze was overal te vinden en nergens bang voor. Ze is een heuse tomboy. Die kleine komt er wel! We verwachten niet anders met drie oudere broers.
Pa Ketut geniet van zijn laatste weken thuis. En ook hij gaat nog deze maand zijn verjaardag vieren met zijn gezin. Dat zal wel tot een bezoek aan een warung (eethuis) leiden. Voor hen is december daarom sowieso een feestmaand. Zij vieren geen Kerst of Nieuwjaar. De Balinese kalender en jaartelling werken heel anders dan die van ons.
Bij hen hoef ik mij geen zorgen te maken of polarisatie tussen genodigden het kerstdiner zal vergallen. Dat zijn vooral Westerse zorgen. Zij hebben andere dingen aan hun hoofd.
Ik wens jou
fijne Kerstdagen en een smakelijk maar vooral conflictloos diner toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten