Terug op het Spaanse honk

We zijn afgelopen weekend teruggekeerd uit Marokko. Voor aanvang van de reis, had ik mij voorgenomen niet veel mee terug te brengen. Dat is mij niet gelukt: ik ben teruggekeerd met een fikse keelontsteking èn een irritante ontsteking van de voorhoofdsholten. De terugreis kreeg hierdoor minder stops en was minder leuk dan gepland; ook voor mijn liefje. Momenteel maak ik niet veel geluid, bevreesd als ik ben voor de scheermesjes die in mijn keel lijken te zitten. Mijn stem is eerder een soort gepiep... Dat kan echter helemaal geen kwaad; zeker niet op een dag als vandaag, 4 mei, dodenherdenking. Dat is voor mij überhaupt een dag waarbij ingetogenheid past. Vandaag zal ik die dag dan ook letterlijk in alle rust tot mij nemen. Met een kopje zelfgebrouwen kippensoep van mijn eigen zuster Clivia!

Door Marokko trekken was qua cultuur en natuur een schitterende reiservaring maar het goede weer liet ons bijna overal in de steek. We volgden een zeer gevarieerd reisprogramma: zo gingen wij na een verblijf in de Midden-Atlas met bedden met driedubbele dekens 's nachts vervolgens naar de 'windy city' (Essaouira) aan de zuidwestkust alwaar de pijpen spontaan en ongewild van mijn afritsbare broek waaiden. Ook hebben wij tijdens deze reis sneeuwballen gegooid in de Hoge Atlas en kort daarna in bermuda in de woestijn gebivakkeerd (Erg Chebbi). Die vele, wisselende contacten moesten dus wel consequenties krijgen voor de gezondheid?!


Dat paste allemaal in de categorie 'kleine tegenspoed''. Ècht verdrietig werd ik pas toen ik het bericht ontving dat mijn favoriete Nederlandse columnist, Martin Bril, op 49-jarige leeftijd aan de gevolgen van darmkanker was overleden. Ik weet nog precies waar ik was toen ik het hoorde: op een terras in de Rozenvallei, nippend aan een smakelijke 'café naz-naz' (espresso met een beetje melk). Marokko is één van de belangrijkste leveranciers van rozenextract aan de Franse parfumindustrie. De 'Rosa Damascena' is hier door bedevaarders uit Damascus geïntroduceerd. De rozen sierden het landschap en een bijzonder delicate geur waaide door de vallei.
Ik heb daar een paar traantjes weggepinkt en de 'typisch Bril' thema's, stijlkenmerken en zijn meest memorabele berichten in gedachten de revue laten passeren. Zonder hem zal het nooit meer rokjesdag worden... Deze week zal ik de gemiste uitzending van DWDD gaan bekijken die geheel was gewijd aan deze bijzondere man.
Momenteel ben ik (rustig) bezig met het selecteren van de vele foto's voor de online diashow die er binnenkort aankomt.