Translate

dinsdag 22 juni 2010

Zes maanden

Dat wij weer lang mogen reizen ervaar ik, reislustige Hollandse, als bonus. Het voelt alsof ik aan een nieuwe levensfase begin. Ik realiseer mij dat het vreemd klinkt want wat veranderde er tussen vorige week en deze week om dit gevoel te rechtvaardigen?! Ik kan het niet goed verklaren maar het is prettig. Het schept ruimte in mijn hoofd en alles om mij heen lijkt thans mooier. Ooit blogde ik over reiskriebels. Ik voel al vele jaren een diepe behoefte om constant onderweg te zijn, om nieuwe oorden te bezichtigen en nieuwe ervaringen op te doen. Gaan en staan waar een mens wil, is voor mij de ultieme vorm van vrijheid. Het ervaren van dat vrijheidsgevoel werkt verslavend. Reizen is een verslaving zonder (al te) nare bijwerkingen. Dat geldt zeker als mijn reismaatje aan mijn zijde is. Wij keerden drie weken geleden uit Nederland terug naar Spanje maar in mijn beleving is het langer. Het waren dan ook wel drie goedgevulde weken: met gezelligheid van goede vrienden en kennissen, golfspel, tapas eten, zwemmen in de Middellandse Zee en San Jaime-bezoeken.

Spanje en ons appartement op de golfbaan zijn en blijven heerlijke plekken om te vertoeven. Ze boden ons vorig jaar de geborgenheid die wij nodig hadden en dit jaar het comfort van licht en warmte, na het koude verblijf op de Kijkduinse camping. Mei 2010 werd naar verluid de warmste maand wereldwijd sinds mensenheugenis. Wij ondervonden dat niet aan den lijve. We sloten ons verblijf in Europa voor dit jaar in stijl af: met verse Hollandse Nieuwe die aan een kraampje in Rojales vakkundig werd schoongemaakt. Weliswaar niet zo goed als bij Robbie's Haring (de ambulante viskraam aan 'De Fred') maar de tapa was heerlijk. Deze smaakvol verorberde Nederlandse 'sushi' bleek een voorbode van de uitslag van de voetbalwedstrijd Oranje-Nippon, afgelopen zaterdag. De zon ging even onder voor de Japanners. Mijn oranje shirt gaat op zeker mee in de koffer. Mijn liefje en ik zijn klaar om te vertrekken. Morgenochtend vliegen we naar Londen waar een ontmoeting staat gepland met mijn voormalige baas Paul en zijn nieuwe vrouw. Ook leggen we met hem een bezoek af aan de inmiddels-niet-meer-zo-nieuwe Terminal 5 van Heathrow. Dit prestigieuze gebouw werd ontworpen door een van mijn favoriete architecten: Sir Norman Foster; ik werkte 2 jaar mee aan de voorbereiding op de opening. Later op de dag vliegen we via Singapore naar eindbestemming Denpasar waar Ketut ons zal opwachten. Leo Dovente. We gaan relatief lichtbepakt op reis. Onze koffers bevatten nauwelijks eigen kleding. Een goed gevulde kledingkast wacht ons daar immers. Ze worden grotendeels ingenomen door gebruiksvoorwerpen zoals een sprinklerkop (voor de tuin), een Peugeot-pepermolen, keukendoeken in de gewenste kleuren, spaghetti's voor in het zwembad, Nespresso-cups in de favoriete smaken (voor onszelf en gasten), film-DVD's, muziek-CD's, nieuwe zwemvliezen, kindermedicijnen, babyverzorgingsmiddelen en kado's voor onze personeelsleden en hun kinderen. 

Voor mijn doen neem ik een minimaal aantal boeken mee. Momenteel lees ik het boek 'The time traveler's wife' van Audrey Niffenegger. Het is een ontroerende roman over Henry, een man die door een -gefingeerde- genetische afwijking tijdreiziger is, en zijn geliefde Clare die probeert een 'normaal' leven met hem te leiden. Ook deel 2 van de biografie van Gerard Reve's 'Kroniek van een schuldig leven' (getiteld 'De rampjaren 1962-1975') door Nop Maas gaat mee in de reistas. Ik sluit niet uit dat ik op Heathrow nog wat extra boeken in de rugtas prop. Voor boeiende verstekelingen heb ik altijd plaats! In Lovina (Noord-Bali) werd recent een bibliotheek opgezet door een Hollands echtpaar dat daar al jaren permanent woont: Coba en Peer. Met andere vrijwilligers richtten zij een plek in waar Balinese kinderen en volwassenen kunnen lezen en boeken kunnen lenen. De bibliotheek heet 'Coba baca', ter ere van Coba maar ook omdat dit in Bahasa Indonesia betekent 'probeer te lezen'. Dit is de link naar de website. Donaties zijn welkom. Evenals buitenlandse bibliotheekbezoekers. 

Wij maakten reeds enkele personeelsleden lid van deze bieb. Wekelijks gaat Ketut er met zoon Yuda naartoe. Hun trouwe bezoek doet mijn boekenwurmhart goed. Tijdens het aanstaande verblijf zal ik ook zelf lid worden. Niet alleen om de bibliotheek te steunen maar ook omdat er veel kinderboeken zijn te lenen. Ik heb mij namelijk voorgenomen de taal serieus te gaan bestuderen. Ik ben benieuwd wat ons qua belevenissen te wachten staat maar daarvan maak ik jullie graag deelgenoot. Dus tot bloggens, vanuit een andere wereld!