Uit een onderzoek onder Nederlanders in 2008 zou blijken dat zij Russen in het buitenland 'asociaal, arrogant en altijd dronken' vinden. Ik vond het opmerkelijk genoeg om erover te bloggen. De verklaring zou liggen in het feit dat Russen vanwege hun vroegere politieke isolement niet gewend zijn met andere culturen en nationaliteiten om te gaan. In die tijd kwam het verschijnsel 'Rusvrije reizen' op. Op de Kijkduinse camping kregen we in juni 2008 voor het eerst met Russische buren te maken. De twee ervaringen die mij bijbleven, zijn: er passen wel heel veel Russen in één partytent... en we werden uitgerookt toen ze de BBQ aanmaakten met hout dat ze sprokkelden in omliggende bossen.
Slechts 15% van de Russen gaat op vakantie naar het buitenland. Dat percentage zal in de komende jaren toenemen want Indonesië en Rusland gaan de banden aantrekken en wekelijks zal het aantal rechtstreekse vluchten gaan toenemen. Kasian!
Inmiddels maakten wij hier enkele luidruchtige feestjes mee: op twee avonden was het aantal decibellen dermate exorbitant dat wij en andere buren lagen te stuiteren in onze bedden. De eerste avond bleek 'de testavond' te zijn van de geluidsinstallatie van de speciaal ingevlogen disc jockey, de tweede avond was het geplande feest. Deze Russen zijn niet alleen rijk, ze zijn ook feestbeesten. Tot 4 uur 's ochtends schudden de villa's op hun grondvesten. Bij onze andere buren trilden de deuren in hun sponningen. Zij hadden in wanhoop en verbijstering hun huismanager uit bed gebeld.
Na uren afzien, besloot ik oordopjes in te doen. Het mocht niet baten. Het buitensporige gebonk was in mijn lichaam te voelen. Ongehoord. Orang gila! (Bahasa Indonesia voor 'gestoorde lui'.) Ik belde hun Balinese huismanager en deed mijn beklag. Ik bleek niet de enige: de politie van Seririt had de villa al bezocht. Niet dat het enig verschil maakte. Voor Russen die $1.000= per dag kunnen betalen, is 'compensatie' van Balinese politie-agenten een eitje.
Er is sprake van een enorm cultuurverschil. Russen gaan op vakantie om te genieten van hun vrijheid; dat gaat gepaard met veel eten, veel drinken, veel lawaai. 'Laat de rest de p maar krijgen', lijkt hun adagium. Wij komen hier voor onze rust en dat gaat niet samen! De geluidsoverlast breidde in de afgelopen dagen uit naar de namiddag. Tja, als je laat gaat slapen, sta je ook laat op. Dat geldt echter niet voor ons: ons ritme is semi-Balinees. De innerlijke klok loopt 's ochtends tussen 6 en 7 uur af. Op een middag vond ik het welletjes: ik liep over het strand naar de villa om een Rus op de aanhoudende geluidsoverlast aan te spreken. Het werd een Russin. Kennelijk was zij de enige die Engels spreekt. Ze stond mij poedelnaakt te woord. Ik vroeg haar of het muziekvolume voortaan beperkt kan blijven. “Ik wil graag zelf bepalen waarnaar ik luister. Bovendien is het normaal dat je rekening houdt met je buren. Doen wij ook.” En woorden van gelijke strekking. Excuses werden gemaakt, ze beloofden beterschap.
De ochtend erop werd er -tijdens onze afwezigheid- een fles Moët & Chandon Brut Imperial met briefje bij Elsa afgegeven. Eerst dacht ze dat iemand champagne aan de poort kwam verkopen. “Dank U, mijn bazen hebben geen interesse”. Het bleek echter een Rus te zijn die ons kwam 'compenseren'. Niet voor iets dat was geweest maar voor iets dat nog komen zou. Diezelfde avond was wederom allerbelabberds. De buren en wij lagen tot 3 uur 's nachts weer te schudden in onze slaapkamers. Wij zijn niet te lijmen met een fles, hoe mooi ook. Niet alles is te koop!
En afgelopen weekend was het dus opnieuw mis: geen idee wat er nu moest worden gevierd maar het was wederom 'party time'. Om 12 uur middernacht liep ik eens naar buiten om te zien wat er gaande was. Zwaar gebonk en een lichtshow. Onze beveiligingsman Made kwam mij tegemoet. Ik mopperde tegen hem en zei hem dat wij niet kunnen slapen. Een kwartier later bleken de Balinese beveiliging en de chauffeur van de buurvilla op de stoep te staan. Made was een praatje met zijn collega's gaan maken. Ze stonden met een grote doos bonbons, weer een fles en weer excuses. Ik vertelde hen dat ik niets meer van die кровавые русские wens te accepteren. Vannacht was het rustig, we konden weer even bijslapen.
