Geen grap

Vanmorgen las ik op internet dat PVV-kamerlid Dion Graus een motie in de Tweede Kamer indiende om personen met dieronvriendelijke kleding voortaan uit het openbaar vervoer te weren. “Met de lente voor de deur is het een uitvoerbaar initiatief”, aldus de woordvoerder van de Partij. De motie komt voor uit overtuiging: “Dion is zijn hele leven al weg van beesten. Niets maakt hem bozer dan mishandeling of verwaarlozing van dieren”. Hij stemde weliswaar niet tegen de bio-industrie maar Neêrlands dierenambassadeur is wèl geestelijk vader van het eerdere plan om 250 Animal Cops in het Vaderland in te zetten. Dat voorstel werd overgenomen in het regeerakkoord van Bruin I. De landelijke dierenpolitie, zoals Wilders wil dat het corps gaat heten, gaat in voltijd optreden tegen dierenleed. Graus hoopt ook met zijn nieuwe motie op brede steun. Die motie stelt voor dat diezelfde dierenpolitie additionele bevoegdheden krijgt voor het uit bus, metro en trein zetten van dierenmishandelaars. Over de hoogte van de kopgeldpremie die de politie-agenten voor deze taak zullen ontvangen, wordt thans in de coalitie onderhandeld. “Met deze nieuwe motie gaat de Partij een stap verder in de keiharde strijd voor dierenwelzijn”. Aldus de krant.

Sis tranquillus est locum... ofwel: 1 Apriiiiil!

Het is een absurde grap die ik uit eigen duim zoog maar die tegen de realiteit aanschuurt. De werkelijkheid is echter nóg bizarderder. Herinner je je nog? Bij monde van Louis Bontes verkondigde PVV Noord-Holland tijdens de verkiezingscampagne voor de Provinciale Staten dat één van hun speerpunten is om vrouwen met een hoofddoek -lees: moslima’s- uit provinciale bussen te weren. Ze zouden uit de bus mogen worden gesleept door plaatselijke politie-agenten. Bontes, voormalig politie-agent, was een jaar lang PVV-Europarlementariër. Daar was hij lid van de Commissie Burgerlijke Vrijheden. Dacht ik toch even dat die commissie tot doel heeft om burgervrijheden te beschermen in plaats van te beknotten?! Naïef! Nieuwkomer PVV won 6 zetels in die provincie. Ze werden er de grootste partij; daarvoor zorgden ruim 200.000 stemmers.

Ik vind het een uitermate zorgelijke ontwikkeling. De PVV en het Nederlandse kabinet, die op een aantal vlakken maling lijken te hebben aan internationale verdragen, worden goed in de gaten gehouden door Europese instanties (EC) die over mensenrechten waken. Ik verwacht dat Rutte binnenkort op de vingers wordt getikt...

Onlangs las ik het boek ‘Vogelvrij’ van Sytze van der Zee. Hij was correspondent van NRC, hoofdredacteur van Het Parool en zoon van een vader die tijdens de Tweede Wereldoorlog NSB’er was. Vooral dat persoonlijke feit verklaart zijn sterke drijfveer om uit te zoeken wie de verraders, verklikkers en jodenjagers van Nederland waren en wat hen ertoe dreef joodse onderduikers opzettelijk de dood in te jagen. Ik las dat bij het Nationaal Archief in Den Haag circa 450.000 dossiers liggen van personen tegen wie een onderzoek werd ingesteld vanwege hun gedrag tijdens de Duitse bezetting. Vrouwen en mannen, intelligent en dom, burgers en ambtenaren, oud en jong, zelfs joods. Van der Zee onderscheidt in zijn boek 3 categorieën verraders: overtuigde antisemieten, mensen voor wie het om geldelijk gewin ging, personen die het uit lijfbehoud deden - hun eigen lijf of dat van dierbaren. Zijn aangrijpende boek geeft collaborateurs een gezicht. Beter gezegd: een boeventronie.

Ik sprak hierover met Theo (die overigens vandaag met vrouw en kind naar Zuid-Bali verhuist). Over hoe een mens een verrader kan worden. Over morele dilemma’s. Over de vraag of hij of ik zelf zoiets zou kunnen doen. Ik moest het antwoord schuldig blijven... Hij vertelde over een experiment dat in de jaren 70 van de vorige eeuw plaatsvond op een Amerikaanse middelbare school. Een leraar begon aan het experiment na een vraag van een leerling hoe het kon dat Duitsers vol overgave achter Hitler en zijn ideeën aanliepen. De leraar moest het antwoord schuldig blijven. Hij begon daarom aan het project The Wave dat als primaire doel had discipline en gemeenschapszin te bevorderen.

Het project werd een succes: al snel raakte de hele school beinvloed. De beweging had een mysterieuze leider die onbekend was bij de aanhang. Na enkele weken werd de sfeer grimmiger. Tegenstanders van de beweging werden geïntimideerd, bedreigd en gemolesteerd. Kluisjes van tegenstanders werden met ‘vijand’ beklad. De leraar raakte de controle over de groep kwijt en besloot dat er een einde aan het project moest komen. Hij riep de leden bijeen. Die droegen ondertussen allemaal een uniform met een The Wave-logo. Ook waren er inmiddels jongens die de beveiliging op zich hadden genomen. Op die bijeenkomst werd voor het eerst een film van de leider getoond... Die onthulling leidde tot heftige emotie. Als je de afloop wilt weten, kun je hieronder de Engelstalige film op kleinbeeld zien.



Begrijp mij niet verkeerd: ik praat niet recht wat krom is, ik zeg niet dat iets onvermijdelijk is. Ik pleit ervoor te allen tijde waakzaam te blijven. Ook de politieke beweging van Geert Wilders en een deel van zijn aanhang vertonen gevaarlijke trekken. Daar is niets grappigs aan.


P.S. De tekst op dit t-shirt trok direct mijn aandacht. Ik nam de foto in 2008 op een terrasje in Apollo Bay (Australië), met toestemming en medewerking van de vriendelijke drager.