Tien jaar jonger

Vannacht sliep ik als een baby. Het verblijf in Tanaya Bed & Breakfast werd een goede ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is maar er gaat kennelijk niets boven het eigen bed. Het Zuiden is altijd druk, vol en luid. Het Noorden oogt en voelt daarna als uitzonderlijk sereen.

De dagen in Legian vlogen voorbij. Ze waren zonnig en mijn verjaardag spande de kroon. Letterlijk en figuurlijk: dank voor de aardige SMSen, mails en ecards. Er bleek zelfs een pakket met verrassingen aan de poort te zijn afgegeven door tante Pos, zo meldde Elsa ons aan de telefoon.
Het uitgebreide ontbijt nuttigden wij temidden van jonge Aziaten op het dakterras van Tanaya en daarna liepen we op ons gemak richting Kuta Beach. Het is een prachtig wit strand dat met hulp van Coca Cola en Quicksilver wordt schoongemaakt en onderhouden. Bij de Schilpaddenreddingsbrigade las ik dat er in de afgelopen maanden 305 eieren op dit strand waren gevonden die in een beschermd nest worden beheerd totdat ze uitkomen. Uit eerdere ervaringen weet ik dat slechts 1 op de 1.000 zeeschilpadden overleeft dus het is een belangrijke missie. De golven waren schitterend en er werd gesurft. Ik voelde spijt geen zwemkleding te hebben meegebracht!

De lunch werd genuttigd op een scheepsdek (Boardwalk) langs het strand. Onder de grote parapluboom was het goed toeven. Ik krijg nooit genoeg van over de zee uitkijken. Ik ben dol op de zee en haar bewoners. Dead or alive. Ik kan eindeloos genieten van de oneindigheid, van constant wisselende kleuren, het gebulder van de golven en het ruisen van de branding.

's Middags besloot ik tot een bezoek aan een salon, niet voor mijn nagels of voor een full body massage maar voor een knipbeurt. De vaste lezer weet dat het in Noord-Bali niet meevalt een goede kapper te vinden. Daar probeerde ik in de afgelopen jaren Kapper Penny en Salon Princess uit maar ik was nooit helemaal tevreden. Ik stapte hier een professioneel ogende salon binnen en werd voorgesteld aan Awal uit Jakarta. Zijn kniptechniek was ouderwets vertrouwd, hij werkte zeer toegewijd, ik hoefde niet te prietpraten. Een kapper naar mijn hart! Niet in de laatste plaats omdat hij, toen hij klaar, tevreden opmerkte dat ik er 10 jaar jonger en flitsender uitzag... Dat werd door mijn liefje beaamd. Zij voegde er -zoals altijd- nog iets aan toe: “goh, wat ben je weer blond - hij knipte alle grijze haren eruit”. De schat. (Awal, welteverstaan.) Ik voel mij in ieder geval kilo’s lichter.

's Avonds zou het hoogtepunt van de dag komen: mijn eerste bezoek aan restaurant Warisan. De avond ervoor was de udang bakar (gegrilde grote garnalen) heerlijk maar Warisan is van een ander culinair kaliber. Ik koos een van de specialiteiten van de chef als entree: met gegratineerde geitenkaas gevulde portobello op een bedje van mesclun met appeljulienne, walnoot en subtiele dressing. Mijn hoofdgerecht was puur genot: verse ravioli gevuld met eendelever in een zwarte truffelroomsaus. Mijn liefje koos omwille van haar cholesterolverlangend dieet voor Wagyu-biefstuk... Een glas Franse rode wijn en haar lieve gezelschap maakten het tot een mooie avond.

Die dag voerde ik trouwens voor de eerste keer een gesprek met een Balinees in Bahasa Indonesia, zonder gebruikmaking van de Engelse taal. Wel op redelijk elementair niveau maar ik vond het toch memorabel.

De dag erna stond in het teken van de medische controle van mijn liefje. Het wachten is nu op de uitslag. En we deden boodschappen die we direct meekregen. Bij Carrefour en Bali Deli troffen we alle producten van onze boodschappenlijst aan. De vriezer is nu gevuld met John Dory, zalm, garnalen, worstjes en wagyu-biefstuk die in koelboxen met ijs rap door nieuwe chauffeur Ketut Santi naar huis werden getransporteerd. (Meer over hem in een van mijn volgende blogs.) Het is leuk om te zien dat er steeds meer biologische producten op de schappen verschijnen. Zo kocht ik deze keer onder andere onbespoten aardbeien van Indonesische bodem. Aan de binnenkant van de deksel las ik vanmorgen dat ze onder beheer en toezicht van een Hollands bedrijf zijn gekweekt. Ik at ze met mijn bio-müesli als ontbijt.

Wat ik ook niet zal vergeten was de thuiskomst. Elsa en Eba wachtten ons op in een zeer schoon, met ballonnen versierd huis. Hun twee ondeugende koppies vielen mij vervolgens op. In de keuken trof ik een schattig verjaardagstaartje met opschrift aan. Brandende kaarsjes in de vorm van een 5 en een 4 completeerde het geheel… Van je personeel moet je het hebben. De tien jaren die Awal mij de dag ervoor kado deed, zaten er in één klap weer bij!