Blog uit de Biersteeg

De villa waarin wij thans verblijven, is eigendom van een ouder Scandinavisch echtpaar. Zij wonen al vele jaren in het Noorden van Bali. Zelf wonen zij in huis A en verhuren huis B. Zij verhuurden hun huurwoning voor enkele maanden aan Nederlanders die ruim een jaar geleden enkele maanden in onze villa verbleven. Die zijn nu enkele weken op reis door Cambodja en dat stelde ons in staat onder te huren. Deze villa ligt aan de Gang Bintang. Bintang betekent 'ster' in bahasa indonesia maar het is ook de naam van hét Indonesische biermerk. Mijn liefje, liefhebber van het brouwsel, vond de locatienaam aanvankelijk een goed teken. Ik heb in mijn hele leven misschien driemaal een slokje bier geproefd; het goedje is aan mij niet besteed!

De villa is volledig ommuurd, redelijk eenvoudig ingericht en uitgerust. De Zweedse eigenaren hebben één pembantu in dienst voor schoonmaak en avondmaal. Zij verdeelt haar werkweek over twee woningen: drie dagen in de ene en drie dagen in de andere villa. Ik trof mieren aan in het gehele huis, vuile vegen op de plavuizen, een keuken die plakkerig en rommelig was en een badkamer die in mijn ogen ook wel een extra sopje kon gebruiken.

Aangezien Elsa, ons voormalige hoofd Huishouding, momenteel baanloos is vanwege gedoe met onze eigen huurders, stelde zij voor ons dagelijks te komen helpen met schoonmaken en koken. Zij wil geen financiële vergoeding, wij trekken ons daar niets van aan. Elsa is tijdelijk voltijdmoeder. Als echtgenoot Ketut 's middags van zijn werk terugkeert, neemt hij de zorg voor de kinderen over en kan Elsa ons enkele uurtjes komen bijstaan. Wij vonden het een uitstekend voorstel en overlegden met de eigenaar. Als wij dat willen, vindt hij dat prima. Inmiddels blinkt de keuken en is overzichtelijk. Elsa en wij zijn en blijven een goed team!

De zwembadpomp en de koelkast moeten uit als mijn liefje de wasmachine aanzet. Er is niet voldoende vermogen om die apparaten gelijktijdig aan te hebben. We wisten ervan, daar valt mee te leven. De gordijnen in de tweepersoonsslaapkamers zijn aanzienlijk smaller dan de ramen dus ik ga met een blindeerlap voor naar bed. Het doorspoelen van de enige toilet in het huis is als Russische roulette: doetieutofdoetieutniet?! Kennelijk weet de eigenaar van het euvel want hij snelde toe toen wij het meldden. Het vraagt om een beetje improviseren maar dat kunnen wij, ex-kampeerders en ervaren Aziëgangers als geen ander.

Na een slechte eerste nacht waren we beiden qua gemoed millimeters verwijderd van een vertrek uit de villa... Naast ons wordt momenteel namelijk een nieuwe woning gebouwd: dagelijks slaat een generator aan die een cementmolen in gang zet. Dat gebeurt zowel in de ochtend als in de middag. We lieten de nieuwe ervaringen goed op ons inwerken. Na rustig overleg besloten we de knop om te zetten en onszelf te herpakken. “Samen rooien we het.” Het is al jarenlang onze strijdkreet.

Desalniettemin heeft het iets vervreemdends: in andermans onderkomen verblijven, op steenworp afstand van de eigen comfortabele villa.

Niet alles is comme ci, comme ça. Putu, de handige part-time tuinman en zwembadbeheerder, kreeg de airco en de satellietontvanger weer aan de praat. Na twee maanden zagen we Pauw & Witteman en DWDD weer via BVN. Ook de plaatselijke wifiverbinding is prima. 

Vanaf het overdekte terras op de eerste verdieping kijk je over rijstvelden uit. Er zijn altijd wel mensen aan het werk. Dat is een mooi gezicht. Het zwembad is van bescheiden omvang maar fijn, de tuin idem dito. 's Avonds daalt de rust over het land. Als de muggen zijn verdwenen, is het goed toeven op het terras. Zowel het gezang van de imam als van de Hindupriester rolt met regelmaat over de velden.

We kregen Elsa, Ketut en de mannetjes op visite. We namen kadootjes voor de kids mee. Yudha had een zelfgeschreven brief voor ons met versgeplukte bloemen erop geplakt. Hij groeide in de afgelopen maanden uit tot een echte grote broer en doet het goed op school. Hij nam zijn verlate verjaardagskado, een boek met uitklapplaten over dieren in de Oceaan mèt bijbehorende geluiden, gefascineerd in ontvangst.

We vierden het weerzien met feestartikelen die we van Oudjaar bewaarden; een kinderhand is gauw gevuld. Vanzelfsprekend werd er gezwommen. In tien minuten tijd draaide Yudha zijn geheel vernieuwde repertoire voor ons af: een goede schoolslag, snel zwemmend op zijn rug, onder water. Zijn snoekduik vond ik persoonlijk het mooist! Duiken met een pak dat je boven water dient te houden, valt nog helemaal niet mee. Hij trad in plouffpak op maar dat hoop ik binnenkort te veranderen. Ik heb mij voorgenomen hem in de komende weken slechts in zwembroek te laten oefenen. Ik zal weer een webalbum aanmaken.