In Denpasar Airport waren we in een mum van tijd uit
de terminal. Zo snel deden we het niet eerder. De vliegtuigdeuren gingen kort
na landing open, de bagage lag razendsnel op de band, we hoefden nauwelijks te
wachten bij de visumbalie en ook bij de paspoortcontrole hadden we geluk: er
gingen nieuwe loketten open en wij waren er als eersten bij. De contouren van
de nieuwe terminal zijn goed zichtbaar. De taxichauffeur bracht ons via een
snelle route naar het hotel.
We namen een drankje in een van de vele, trendy bars
aan de Jalan Pantai, de Strandweg. Dat soort etablissementen troffen wij
nauwelijks aan in Maleisië. Moe van de reisdag sliepen wij beiden als roosjes. Na
enkele nachten met geluidshinder in Malacca konden we deze diepe rust erg
waarderen. We liggen op 100 meter afstand van het strand van Kuta en hoorden slechts
de branding. Vannacht viel er een hevige tropische bui die ik niet vernam (mijn
liefje wel) maar gisteravond en hedenmorgen werd ik wel gewekt door de roep van de
gekko. Dat voelt vertrouwd.
Al verlieten we Maleisië recent, het land is
nog steeds in mijn gedachten. We brachten er goede weken door. De rondreis werd
een mooie combinatie van cultuur en natuur, zoals bedoeld. Voor mij bestond het
hoogtepunt uit het zien van -diverse soorten- apen in de vrije natuur. Mijn
liefje genoot vooral van de natuur in al zijn facetten.
Wat wij zelf niet dagelijks voelden maar wat wel degelijk speelt, is dat het broeit in Maleisië. Dit jaar moeten nieuwe landelijke verkiezingen worden gehouden. Elke dag stond de krant vol
met vooranalyses. De huidige regering, die een gematigde koers vaart, hield
zich aan gedane toezeggingen tijdens de voorgaande verkiezingen. Zo is er nu gratis
onderwijs voor iedereen, voert Maleisië een gunstige economische koers en daalt
het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft snel. Maar de druk van
radicale(re) moslimgroepen is groot.
Een tipje van de sluier over die onderhuidse
spanningen werd voor ons opgelicht toen we met enkele Indiërs praatten: zij en
de Chinezen voelen zich tweederangsburgers, beide bevolkingsgroepen voelen zich
gediscrimineerd door de Maleiers. In de afgelopen jaren werden nieuwe overheidsbanen
voornamelijk toegekend aan Maleiers en het aantal Chinezen en Indiërs in
overheidsdienst nam af. Huizenprijzen voor Maleiers liggen lager dan die voor
de andere bevolkingsgroepen. De slogan over eensgezindheid van de huidige regering '1 Malaysia' lijkt dus eerder wens dan realiteit...
Veel Maleiers willen leven in een moslimstaat, de meeste Indiërs
en Chinezen willen onderdeel zijn van een multiculturele samenleving. Zij geven de voorkeur aan een scheiding van kerk en staat en willen hun eigen religie en cultuur in vrijheid
beleven. Dat lijkt met elkaar op gespannen voet te staan.
Een van de opmerkelijkste dingen die wij in de afgelopen dagen in de
krant lazen, was een beslising van Kedah, een regio met overwegend inwonende moslims en met een moslimbestuur. Men besloot dat tijdens de aanstaande viering van het Chinese Nieuwjaar geen
danseressen en zangeressen in het openbaar mogen optreden. Bovendien moeten
alle mannen die wel live mogen optreden religieuze liederen ten gehore brengen. De schoen wrikt overal. Nieuwjaar
is nu eenmaal geen religieus feest dus dat besluit lijkt anderen en mij het
opzettelijk dwarsbomen van medeburgers... De regerende partij stelt het moment
van de verkiezingen tot nu toe uit. Men is namelijk bang om te verliezen; de
oppositie krijgt momenteel veel steun van Chinezen en Indiërs en groeit sterk.
We reisden naar Bali af met gemengde gevoelens. Net
voor de jaarwisseling trokken de kopers van onze villa in Bali zich uit
de overeenkomst terug (zij willen zelf een resortje gaan bouwen) en aan de baan
van Elsa, ons hoofd van de huishouding, kwam een einde. De relatie tussen de
huidige langetermijnhuurders en haar verslechterde recent en werd onhoudbaar. 'Een verstoorde werkrelatie' zouden we dat in Nederland noemen.
We werden overdonderd door al dat slechte nieuws maar ik kan inmiddels weer aan
Bali denken zonder maagpijn te krijgen. In die paar weken dat we hier zullen blijven, hebben we dus weer veel te organiseren.
Kasian. Morgen reizen we naar Noord-Bali. Binnenkort gaan wij ons Balinese vriendje Yudha weer in de armen
sluiten; dat is oprecht een leuk vooruitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten