Mijn liefje en ik genoten van de laatste Hollandse dagen bij onze
vrienden Dini & Guus. Het waren rijk gevulde, sportieve dagen: we wandelden
in de duinen van Schouwen-Duiveland, liepen er over het strand, werden
gezandstraald op de dijk bij de stormvloedkering en fietsten in de omgeving. Bij
Neeltje Jans proefden we Zeeland; we snoepten daar van heerlijke, überverse vis.
Dini weet veel van de natuur. Onder haar bezielende leiding vonden we
duizendguldenkruid, zwanebloem en wilde orchidee aan de kant van een poeltje in
hun woonomgeving. Zwanebloem is een beschermde plant die het -net als wij- naar
de zin heeft in de Zeeuwse kleigrond. De geslachtsnaam 'Centaurium' ontleent het duizendguldenkruid aan de centaur Cheiron die er volgens Griekse mythe een voetblessure van Herakles mee genas. Toeval mag dan niet bestaan maar ik loop
weer als een kievit!
Tussen Burgh-Haamstede (Zeeland) en Stiphout vielen welgeteld twaalf buien
op het dak van de kittige Opel Corsa die we huurden. Vóór ons definitieve
vertrek uit Nederland waren we uitgenodigd voor een Brabantse koffietafel bij Jos
& Hemmie, die wij jaren geleden leerden kennen in Spanje. Zij hebben een
vakantiewoning in dezelfde woonwijk, wonen in een belendend huizenblok. In de
loop van de jaren leerden wij ook hun dochters en kleinkinderen kennen. De mannetjes
Tim & Van en de meisjes Isa & Sam leerden wij -beter- zwemmen in het eigen
bad. Ook Tim verzamelde in de afgelopen weken dino-plaatjes en leverde het laatste
dino-plaatje (nr 103) aan dat ontbrak in het verzamelboek voor onze Balinese mannetjes.
De kids komen hier volgende maand allemaal weer vakantie vieren. We zien naar
hen uit.
Het was een prettige vlucht, met wind in de rug op het hele traject en
nul turbulentie. We kwamen 20 minuten voor de verwachte aankomsttijd in
Alicante aan. Het duurde echter bijna één uur voordat we onze reistas op de
band aantroffen. Welcome back to Spain... zucht. De reizigers in het vliegtuig
uit Italië dat later landde, haalden hun bagage eerder op dan wij?! Het goede
nieuws was dat de auto wel direct voor ons klaarstond. We gingen deze keer in
zee met een nieuwe dienstverlener op het gebied van parkeren. Dit bedrijf,
gerund door Britten (hoe lang nog?), spreekt met chauffeurs af op de luchthaven
en parkeert de auto’s in de nabijgelegen parkeergarage van de voormalige
terminal, tegen een zeer competitieve prijs. De auto staat dus overdekt, voor
weinig geld, op dezelfde plek als waar je zelf landt. Er komt geen voor- of natransport
aan te pas.
Na drie weken rijden in schakelauto’s met versnellingspook, was wegrijden
in de eigen automaat geen sinecure. Met beide voeten op de pedalen bij de start
kreeg ik de auto niet in beweging. Scherp blijven, Barefoot! We reden
huiswaarts over de kustweg met zijn tientallen rotondes, het was er zeer druk. Regelmatig betrapte ik muzelluf erop dat ik de
hand op de versnellingspook legde. De mens is een gewoontedier.
We keerden terug naar een schoon huis, haalden de luiken op en zetten de schuifpui
en schuiframen open. Het was een zwoele avond, de temperatuur was als vanouds.
We sliepen als roosjes. En toen we vanmorgen opstonden, scheen de zon ‘gewoon’.
Ook daaraan went een mens direct. Ik pakte de reistas uit, de wasvrouw deed het
eerste wasje reeds. De lange broeken, truitjes en sokken gaan voor maanden de
kast in. De krekels roeren zich hier inmiddels flink, dat was nog niet zo voor
vertrek. De jacaranda onder ons keukenraam bloeit nog steeds niet.
Mijn liefje en ik kijken terug op drie geweldige weken in het Vaderland. Het
was een heerlijk weerzien met jullie allen. Nogmaals hartelijk dank voor jullie
gastvrijheid, de pret, de fijne gesprekken, de leuke uitjes, de koffie-met-taart, de kado's, de
mooie wijnen die jullie speciaal voor ons schonken, de heerlijke ontbijtjes,
lunches en diners. We voelen ons grote bofkonten met jullie in ons leven. Tot
over drie jaar! (Just kidding…)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten