Rollende keukens

Afgelopen weekend vierden mijn liefje en ik onze terugkeer op het Spaanse honk bij onze favoriete tapasbar in San Pedro del Pinatar. In het Vaderland smulden we van nieuwe haring, Zeeuwse mosselen en veel ander lekkers uit de zee. 

In deze tapasbar serveert men verse vis en allerlei schaal- en schelpdieren, geen nieuwe haring. Nederland is het enige land in Europa met deze traditie. Ik vraag mij af of Spanjaarden het visje zouden kunnen waarderen; ze weten weliswaar goed wat lekker is maar rauwe vis is geen onderdeel van de Mediterrane keuken, al staat grote, witte vis in een pekeljasje wel op het menu.

Onlangs vond ik op het web een interessante Gastro-Tapamap van alle regio’s in Spanje. Voor onze eigen streek wordt La Marinera opgevoerd als beste vertegenwoordiger. De Tonnetjes, zoals wij de tapasbar noemen, serveert dat hapje ook. Het bestaat uit een langwerpige cracker met daarop een laagje ensaladilla rusa con atún (aardappelsalade met tonijn) met daar bovenop een plakje verse ansjovis. Zonder die ansjovis noemt men de tapa Bicycleta (fiets). Menige tapa heeft in Spanje een bijnaam: een halve mosselschelp gevuld met vruchtvlees en kruiden heet een 'tigre'. Een combinatie van gedroogde tonijnplakjes met kuit heet een 'matrimonio' (huwelijk) en ga zo maar door. Grappig, he?! Ik leerde die namen door mijn buren aan de bar te vragen wat zij bestelden. Als je niet vraagt, dan weet je het niet. 

vlnr: Pedro, Clara, Ruben en Emilio

De mannen van de bediening hadden ons, naar verluidt, gemist. Altijd leuk om te constateren dat we kennelijk tot het meubilair behoren! We zegen tevreden op onze krukken aan de toog neer. Het was op dat moment nog niet druk maar dat duurde niet lang. Meestal beginnen we de lunch met een garnalenkroketje voor mij en een vleeskroketje voor mijn liefje. Doorgaans bestel ik daarna een paar oesters uit noordoost-Spanje en langostinos uit de Mar Menor, de binnenzee waaraan San Pedro ligt. De dieren zijn zó vers dat je hun schil zelfs kunt opeten. Mijn liefje is allergisch voor schaal- en schelpdieren dus zij laat deze tapas aan zich voorbijgaan. Zij is liefhebber van gegrillde octupus, met tentakels en al. Het was als vanouds. Een van de camareros liet achter de bar een bord op de tegelvloer vallen. Het was niet alleen een oorverdovend lawaai, een stukje porcelein vloog als projectiel op mij af en raakte mij net onder mijn neus. Er vloeide geen bloed maar ik ben thans een gehavend mens.

Op de wandelroute naar de auto viel mijn oog op een bord dat een gastro-event aankondigde: Gira Gastro Zoco. Het bleek te gaan om een soort rondreizend culinair circus van trucks die street food serveren. Een jaar geleden blogde ik voor de eerste keer over keukens-op-wielen. In juli 2015 kregen food trucks in Amsterdam namelijk toestemming van het gemeentebestuur om eten op wielen te gaan serveren. Er waren twee voorwaarden: men mocht niet alleen frites of hotdogs verkopen en men moest regelmatig van lokatie wisselen. Ze bestaan nog steeds.

Deze week rolden de food trucks San Pedro del Pinatar binnen. Op de website van het evenement en op de site van de provincie Murcia las ik dat de food trucks vanaf 12:00 uur 's middags tot 23:00 uur 's avonds zouden serveren. Terwijl in Nederland de vierdaagse startte en daar het nationaal hitteplan voor vier Nederlandse provincies in werking trad, deden wij onze 10.000 stappen (circa 7 kilometer) bij 29 graden Celsius; zonder blaren of flauwte al stond bij beiden het zweet op de bovenlip. Er is hier momenteel sprake van zeer hoge luchtvochtigheid, de hygrometer staat op max!

We passeerden ettelijke affiches die het evenement aankondigden maar geen passant op de boulevard wist ervan. Het bleek zich op steenworp afstand van de Tonnetjes af te spelen. Trucks en caravans stonden in een cirkel opgesteld, daarbinnen bevonden zich tafels en stoelen. Leeg. Er was geen leven in de brouwerij. Aan een chauffeur van een Argentijnse grilltruck vroeg ik naar de openingstijden… 19:00 uur 's avonds. Ik had het kunnen weten! Niet alleen loopt Spanje achter op internetgebied, ook de aangeleverde info klopt vaak niet. Zo ook nu. Ik keek de cirkel rond en was niet onder de indruk: geen leuke trucks, ik zag vooral krakkemikkige caravans. Het leek eerder op Meals on Wheels, waarop je je in een bejaardentehuis kunt abonneren. Bovendien vroeg ik mij in alle ernst af hoe het in sommige goggomobils zou zijn gesteld met de hygiëne. Ik voelde geen enkele behoefte om er 's avonds terug te keren. MJ en Biggetje B. dropen teleurgesteld af. Ter compensatie aten we verse sardientjes bij Chiringuito Rocio in dezelfde badplaats. Comfort food bij uitstek, bij een schone en gezellige strandtent.