De goedzak

Onlangs zag ik een tv-reclame van Albert Heijn. Een zwangere vrouw van filiaal Heemstede toont een zak met speelgoed dat bij het ene gezin kennelijk niet meer wordt gebruikt maar heel welkom is bij een andere familie, waar kinderen het niet breed hebben. Die goedzak-campagne vind ik een mooie actie. Mijn liefje en ik hebben zelf goede herinneringen aan dat betreffende AH-filiaal. Daar mochten we in juli naar hartenlust dinoplaatjes uitzoeken. Wijzelf en vele vrienden in Nederland spaarden ze voor de beide mannetjes in Bali die zeer binnenkort een enorme stapel mogen gaan openen en inplakken. De plaatjes en boeken van Freek zitten voor de zekerheid in onze handbagage.

Telkens als we naar Bali afreizen, is er een flinke zak kadootjes om mee te nemen. Deze keer is die groter dan in voorgaande jaren. Goedzak Frans bracht op de valreep nog een leuke verrassing mee ter opleuking van twee kinderfietsjes. De mannetjes zullen over de moon zijn! Vanwege het vele speelgoed, de kinderboeken, de kinderkleren en de kadootjes voor Elsa, is er in de reistassen minder ruimte dan ooit voor eigen kleding. Ik denk dat ik voor muzelluf minder dan tien kilo bagage meeneem; een persoonlijk record.

Deze Frioleras zijn klaar om te gaan. Ooit waren mijn liefje en ik meisjes van Jan de Wit; nu niet meer. Tja. De temperatuur daalt hier, de veratoño loopt ten einde. Het is de periode waarin de zomer voorbij is maar de herfst nog niet echt zijn intrede maakte. Je kunt het de Spaanse equivalent van de Indian Summer noemen. Het huis is opgeruimd, net als het terras. Enkele planten gaan uit logeren bij de Schotse buurman. Elk jaar krijgt hij onze producten uit de koelkast; dat noemt hij “zijn vroege kerstpakket”.

Ik heb veel zin om weer te gaan reizen en daar kan ik niets aan doen... Onlangs las ik een artikel getiteld ‘The Wanderlust Gene: Why Some People Are Born To Travel’. Reislust wordt genetisch bepaald. Gen DRD4 maakt dopamine aan in de hersenen. Een variant van dit gen, DRD4-7R (dat in 20% van de mensheid voorkomt), hangt samen met rusteloosheid en nieuwsgierigheid. Die gedragingen zijn de uitgesproken drijfveren voor reizen. Een aantal recente studies toonde aan dat voorouders die het verst en vroegst migreerden, over dit gentype beschikten. 

In The Telegraph van 7 november jongstleden stond een artikel over de jongste vrouw die alle landen van de wereld zal bezoeken. Ze heet Cassie de Pecol, is Amerikaanse en 27 jaar oud. Als kind droomde ze al van reizen. Ze is al 16 maanden onderweg, eind 2016 zal zij haar project voltooien waarmee ze een wereldrecord zal vestigen. Ik ben twee keer zo oud en bezocht ongeveer half zoveel landen. Haar website heet Expedition 196.

De Burmese minister van Werk, Immigratie en Populatie stuurde ons inmiddels de vereiste inreisvisa toe. Met dank voor de aanvraag. Tussen het volgnummer van mijn liefje en mij zitten welgeteld 41 nummers. Het lijkt er druk te worden maar dat gaan we met eigen ogen zien in december.

Illustratie: Jungho Lee

Inclusief overstappen en wachttijd zullen we nu ongeveer 23 uur onderweg zijn voordat we op Balinese bodem stappen. Aangezien we daar langer dan een maand zullen verblijven, gaan we ook hier voor een visum betalen. Van de fout die we vorig jaar maakten -door voor een gratis visum te kiezen- hebben we geleerd. Mijn reader is goed gevuld: ‘The Whistler’ van John Grisham, ‘The Making of Donald Trump’ van David Cay Johnson en het satirische zelfhulpboek van John Cleese ‘Families and How to Survive Them’ gaan mij er doorheen slepen.

Ketut wenste ons vanmorgen via Whatsapp “a safe journey home”; de goeierd. Ik moest erom grinniken. Mijn volgende blog komt van het eiland van de Goden, Leo Dovente.