Translate

zaterdag 12 mei 2018

Het schoolreisje

Het is zeer onrustig in de aardkloot, dat weet iedereen die de krant leest. In Indonesië steken de vulkanen al maandenlang hun kop op. Het recentste bericht is dat Merapi (Midden-Java) weer ging spuwen, niet lang nadat Agung (Bali) zich weer roerde. In Hawaii is het kommer en kwel en kan de huidige uitbarsting zelfs tot het einde van een eiland leiden. Op de Filippijnen, in Alaska en Guatemala gebeurt het terwijl je met de ogen knippert. Vulkaan Teide (Tenerife) staat volgens deskundigen op uitbarsten. Dat bericht houdt al dagenlang de gemoederen op de voorpagina van menig Engelse krant bezig.

Mijn liefje en ik zaten gisteren in de vroege avond in de eetkamer toen de grond onder onze voeten begon te schudden terwijl er gerommel was te horen. Zij en ik herkenden het direct: een aardbeving. Het is niet de eerste die wij hier meemaken en ik verwacht ook niet dat het de laatste zal zijn. Wat anders was dan voorheen, was dat het epicentrum nu heel dichtbij lag: ten oosten van Pilar de la Horadada, daar waar wij sinds een jaar wonen. De beving vond plaats op 10 kilometer diepte en had een kracht van 3.4 op de magnitudeschaal. Dat is fors. In Campoamor, onze vorige woonplaats, maakten we een aantal bevingen mee van mindere magnitudes. Als je in een flatgebouw woont, ervaar je zoiets anders… het zwiept meer. Het gerommel en geschud was nog niet afgelopen of de eerste Whatsapp-berichten van vrienden elders in dit deel van Spanje stroomden binnen. Sommigen van hen schrokken erg en dat begrijpen wij (die vijf jaar aan de Ring van Vuur woonden). Als je als Nederlander niet uit Groningen komt, maakte je zo’n verschijnsel waarschijnlijk nooit in je leven mee. Intussen registreerden 346 personen hun bevindingen op een website voor quakes op het Iberische schiereiland. Zelf was ik de zevende die dat deed. De costas lijken de sterkste trillingen te hebben ervaren maar ik realiseer mij dat iedereen dit anders ondergaat.

Terwijl ik dit zit te typen, is de rust weergekeerd. En dat na en leuk dagje uit!

Wij gingen namelijk gisteren met een groepje vrienden op excursie in de provincie Murcia. Bij enkelen van ons heerste een soort schoolreisjesgevoel compleet met ballorigheid. Er werd nog net geen 'potje met vet' gezongen. Voor vertrek spraken we bij ons af voor een rondje koffie met amandelkoekjes. De ochtenden worden hier al enkele dagen overheerst door zeemist. Daarom besloten we binnen te zitten.

We namen deel aan de ‘Experiencia 43’. Al jarenlang rijden we op weg naar Cartagena langs een opmerkelijk gebouw dat mij qua kleuren telkens doen denken aan de Engelse ontwerper Paul Smith. Het is modern, strak en zeer kleurrijk. Vriendin Emmy reserveerde een plaatsje voor ons in de rondleiding die begon in het museum, ons daarna naar de productieplaats voerde en eindigde in de bar waar cocktails op basis van de Spaanse likeur 43 konden worden geproefd. En dat deden we!

De Spaanse Racquel nam ons bij de hand en vertelde in mooi Engels het verhaal van het familiebedrijf van oprichter Diego Zamora, diens broer Angel en zus Josefina. Dit drietal nam in de jaren ’50 van de vorige eeuw een bedrijf over dat een zoet drankje produceerde dat was gebaseerd op een 2.000 jaar oud geheime recept dat door de Romeinen als ‘Liqvor Mirabilis’ (wonderbaarlijke vloeistof) in Cartagena en omstreken werd genuttigd. Er zijn slechts drie mensen in het bedrijf die het recept kennen. Het enige dat wij als bezoekers te weten kwamen, is dat het uit 43 ingrediënten bestaat en dat zij de alcohol inkopen. Ze destilleren dus zelf niet. Op mijn vraag aan haar welk ingrediënt het meest bepalend is voor de smaak, zei de gids dat ze mij zou moeten doden als ik dat zou weten… Dan maar niet. Wat ze later wel uit zichzelf verklapte, is dat de kleuren van het bedrijfspand -groen, geel, oranje en varianten daarop- iets zeggen over de ingrediënten van het drankje. Citrusvruchten maken zeker deel uit van de lijst.

Het bedrijf ontwikkelde aansprekende marketing-campagnes met Spaanse beroemdheden die ik met bewondering bezag; aanvankelijk alleen voor de Spaanse markt. Op enig moment was het in Spanje niet langer toegestaan reclame te maken voor dranken die meer dan 20% alcohol bevatten (Licor 43 bevat 31%). Duitsland en Nederland zijn thans de belangrijkste buitenlandse afzetgebieden. Men was hun tijd ver vooruit, de meeste innovaties waren te danken aan visionair Diego. Deze Zamora-groep blijkt tegenwoordig tevens eigenaar van onder andere een gewaardeerd merk Spaanse rode en rosé-wijnen van Ramón Bilbao te zijn en nog een aantal, voor mij, minder bekende wijnen.

De productie is van bescheiden omvang en dat is een bewuste keuze; dat geldt ook voor het lage aantal personeelsleden (circa 100). Men produceert gemiddeld 1.500 flessen per dag (tussen 7 uur en 15:00 uur), met een moderne gerobotiseerde en een langzamere, traditionele productielijn (met keuvelende dames). Ik keek met verbazing toe hoe een jongeman fles voor fles ompakte van de ene doos in de andere, bubblewrap op maat afsneed, elke fles daarin wikkelde, een nieuwe doos met de hand vouwde, het lijmpistool erop losliet, een kartonnen tussenschot handmatig vouwde en in de doos zette en tenslotte de flessen daarin plaatste. Ik bedacht mij dat ik het als freubelaar sneller en accurater zou doen. Die gedachte had wel iets zoets... Het zegt waarschijnlijk iets over de bedrijfscultuur. 

En toen moest het hoogtepunt van de rondleiding -de proeverette- nog komen. Het bedrijf gaat graag met de tijd mee dus men is constant bezig nieuwe producten en markten te ontwikkelen. Vooral de orochata kon mij bekoren. Dat is een mengsel van de goudgele Licor 43 (‘Oro’) en een traditionele kruidige melk van aardnoten (‘Horchata’). Je proeft het bittertje van deze amandelsoort goed in de likeur die je ijskoud dient te drinken. De smaak vond ik heel apart. Ik laat onvermeld wie van ons de meeste cocktails uitprobeerde (maar ik was het deze keer niet). Het werd nóg gezelliger...

Het was een informatieve en interessante excursie. Dit uitje is een aanrader (vooraf reserveren noodzakelijk). In onze drankenkoelkast ligt nu een mooie fles te wachten op zijn beurt. Volgens Racquel kun je deze likeur zowel voor als na een maaltijd nuttigen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten