Feestje zonder ons

De Drie Gratiën

De regelmatige lezer weet dat onze vriendin Bernadette momenteel in Indonesië rondreist. Wij reizen deze keer uitsluitend virtueel met haar mee via mails, apps en foto’s. Dat doen we al bijna twee maanden. Het einde van haar ‘sabatical leave’ komt in zicht. Ze kwam begin juni in Java aan en reisde vervolgens naar de provincies Sumatra, Banda Aceh, Kalimantan, Molukken, Sulawesi, (Zuid-)Bali, Flores, Komodo, Lombok en de Gili’s. Ze wilde deze rondreis niet afsluiten zonder ook Noord-Bali te bezoeken.

Bernadette is af en toe ook onze niet-virtuele reisgenoot. We ontmoetten elkaar 12 jaar geleden in Australië (2006) en gingen in 2008 voor de eerste keer samen op vakantie. Die eerste gezamenlijke reis voerde ons naar Bali waar we een strandvilla huurden van waaruit we uitstapjes over het eiland van de Goden maakten. Elsa werkte in die verhuurvilla en zo leerden wij haar en haar gezin kennen. Deze foto van ons met cocktail in de hand en frangipani bevallig achter het oor, werd genomen op kerstavond in het resort Damai, gelegen in de heuvels van Lovina. O-o-o, wat waren we toen nog fris en fruitig!

Nadat onze eigen tropische villa aan de Bali-zee in 2009 werd opgeleverd, was Bernadette logée nummer 1. Daar leerde zij Elsa, Ketut en peuter Yuda beter kennen. Foto’s van ons, de Drie Gratiën, hangen pontificaal aan de wand in het huis van onze Balinese familie. Bernadette maakte zich er in korte tijd geliefd. Elsa en Ketut lieten een welkomsbanner maken “Welcome to your lovely villa” met drie namen eronder. Het ding troffen wij op 16 december 2009 boven onze voordeur aan, met een foto van Yuda ter illustratie. Ze snapten toen al hoe ze ons moesten inpakken ;-} Bernadette kwam enkele dagen later in Noord-Bali aan. Sweet memories, ondanks de sneue afloop van ons ‘Bali proyek’. 

Wij informeerden Elsa, Ketut en de mannetjes pas een week geleden over haar komst. Dat gaf Bernadette gelegenheid eventueel anders te besluiten. Maar haar plan hield stand: vanaf een Gili-eiland zou ze met de snelle ferry naar Padangbai (Oost-Bali) reizen. Daar zou Ketut haar ophalen en naar het Hoge Noorden rijden. Wij appten dat we “a surprise” voor de familie hadden en dat een video call op zijn plaats was. Het kwam snel tot een verbinding want wie kan een verrassing weerstaan?!

De opwinding was groot toen wij vertelden dat Bernadette eraan kwam. Ik vertelde dat zij er vooral naar uitkeek de jongste van de familie, Damai, te leren kennen. Het is toeval dat nummer 2 bij zijn geboorte dezelfde naam kreeg als het resort waar bovenstaande foto werd gemaakt. (Damai betekent ‘vrede’ in Bahasa Indonesia.) Ik zag de wangen van het 7-jarige mannetje gaan gloeien toen hij dat aanhoorde. Hij is eigenlijk nooit verlegen maar ik sluit niet uit dat hij wel ‘malu-malu’ zal zijn als hij voor het eerst oog in oog met haar staat…

Bij deze gelegenheid vertelde ik hen tevens dat wijzelf een jaartje overslaan. Ik zag een schaduw over Elsa’s gezicht glijden bij dat bericht. Mijn liefje en ik reisden de afgelopen tien aaneengesloten jaren naar Noord-Bali om met hen samen te zijn; jarenlang in onze eigen villa en na de verkoop in een plaatselijk resort. Wij vonden het tijd voor verandering. Aan het begin van dit jaar -na terugkeer uit Bali- besloten we weer een keertje naar Zuid-Amerika te reizen om daar te gaan overwinteren. Die info deelden we nog niet met hen. Maanden geleden, toen wij al het een en ander hadden vastgelegd voor de aanstaande reis, vertelde Elsa ons dat ze wederom zwanger was. Dat we baby ‘Nomor Tiga’ (nummer 3) dit jaar niet in de armen zullen sluiten, is een onvoorziene samenloop van omstandigheden. Kasian.

Foto van Gili Air. Met dank aan Bernadette

Ketut is inmiddels door de medische keuring heen dus hij kan elk moment worden opgeroepen om weer aan boord van een Amerikaans cruiseschip te stappen Daar werkte hij in de afgelopen jaren om zijn gezin in Bali een betere toekomst te geven, met een beetje hulp van onze kant. Het zal erop uitdraaien dat hij wederom niet bij de geboorte van zijn kind zal zijn. Elsa kreeg ondertussen te horen wat het geslacht van hun derde kind is: een jongetje. (Zij had zó gehoopt op een meisje...) 

Yuda en Damai begonnen deze week aan hun nieuwe schooljaar; de oudste in de vijfde, de jongste in de tweede klas. Volgens hun moeder waren ze er helemaal klaar voor. Twee dagen geleden kwam ook Yuda’s verjaardagsdoos aan; dat ging nog nooit zo snel. Terima kasih, tante Pos!

Bernadette zal wel op de geplande dag aankomen maar niet op de afgesproken plaats. Ze had een ticket waarmee ze met de snelle ferry van Gili Air naar Bali zou varen. Die oversteek werd afgelast vanwege hoge golven. Ook de afvaart van de langzame ferry, die er minstens tien uur over doet, kon niet worden gegarandeerd. Het zij zo, veiligheid van de passagiers gaat voor alles. Morgen vliegt ze binnen. Wat niet wijzigde, is dat Ketut haar zal opwachten. En dat wij reislustige dames, de Trits der Bevalligheden, ons daar niet zullen herenigen. Helaas.