Leuke dagen

Henk (foto: Barefoot on the Beach)

Afgelopen week waren we terug in Nederland, na drie jaar afwezigheid. Er waren tijdens dit rondje familie en vrienden een aantal ‘firsts’ dus dat maakte het extra bijzonder. De belangrijkste aanleiding om weer voet op vaderlandse bodem te zetten, was de afnemende gezondheid van mijn schoonpa. Enige tijd geleden, we waren nog in Chili, ontvingen we hierover de eerste berichten. Hij is sterk als een beer maar wel inmiddels 90+ dus dat verwondert niet.

Hij kreeg last van epilepsie-aanvallen. De patiënt zelf wist zich die niet te herinneren maar op een keer was zijn oudste zoon aanwezig tijdens zo’n aanval. Toen gingen de alarmbellen af. Pa belandde aanvankelijk in een ziekenhuis, gevolgd door een opname in een zorghotel. Daar wilde hij niet blijven. Het was er saai, voor hem was daar niets te doen. Hij heeft geen zorgindicatie en bovendien is hij heel eigenwijs. (It runs in the family…) Daar er geen alternatief was, wilde hij per omgaande terug naar huis. Daar krijgt hij nu enkele keren per week bezoek van een thuishulp. Deze Sandra noemt hij “de vrouw van zijn leven” en dat begrijpen we. Ook gaat hij meermalen per week naar de dagopvang. Meedoen aan spelletjes vindt hij onzin al begrijpt hij de goede bedoelingen van het personeel. Schetst dit een beeld van de man in kwestie?

Mijn liefje, niet per se op haar gemak bij ouderdom-met-gebreken, zag erg tegen het bezoek aan haar vader op. Die zorg bleek volkomen onterecht. Sinds hij een medicijn slikt tegen epilepsie blijven de aanvallen uit. Hij zat er picobello gekleed bij, was op de praatstoel en bleek nog over een positieve levensinstelling te beschikken, ondanks de haperingen in gehoor, zicht en mobiliteit. (Wij praatten gewoon wat harder.) De uitslag van een scan van zijn hoofd wordt deze week verwacht.

We logeerden de eerste dagen bij onze vrienden Frans & Roland. Hun huis ligt pal naast een Larens landgoed waarop vogels het voor het zeggen hebben. En hoe! Geen uil van Minerva maar een heuse oehoe meldde zich dagelijks voor het ochtendgloren. Net als kukelende hanen en een specht die zijn koppie secondenlang tegen de boom tikte.

David Hockney in het Van Gogh Museum (foto: Stephane de Sakutin - AFP)

Op de vrije dag van Roland bezochten we de tentoonstelling ‘The Joy of Nature’ in het Van Gogh-museum (Amsterdam) die op 1 maart opende en tot 26 mei is te zien. Een absolute aanrader. Het thema is de veelzijdigheid van de natuur. David Hockney haalt veel inspiratie uit het werk en de brieven van Vincent van Gogh. Onze man uit Zundert was niet alleen een razendknappe schilder, hij was tevens een messcherpe kijker. Wat ik vooral interessant vond, waren de schilderijen die Hockney op de iPad maakte met gebruikmaking van het programma Brushes. Deze 81-jarige Brit gaat nog als een sneltrein.

We aten tijdens dit bezoek de eerste witte asperges van het jaar. Vanwege het milde seizoen waren ze vroeger beschikbaar dan in voorgaande jaren dus we vielen met onze neuzen in de (room)boter. Het witte goud was om te smullen zo lekker. Gekookt eitje en aardappeltje, plakje beenham, mooi glas wijn erbij… Koningsmaal! We aten bij vrienden en familie thuis, lunchten buiten de deur in Dordrecht, Den Haag en Scheveningen, Amsterdam en Rotterdam.

De laatste nachten sliepen we in een internationaal hotel in Den Haag. We wandelden over het Binnenhof, fotografeerden Het Torentje, passeerden Het Huis van Europa en de ambassade van Spanje. Met vriendin Bernadette bezochten we voor het eerst het museum Voorlinden, het particuliere museum voor moderne en hedendaagse kunst in Wassenaar. Eveneens een aanrader! We staarden onder andere naar het gat in het dak van landschapskunstenaar en oude favoriet James Turrell, gingen kopje onder zonder nat te worden in het zwembad van Leandro Ehrlich, verdwaalden in het loodzware maar toch vederlichte doolhof van Richard Serra, liepen door het schuldige landschap van Armando, vergaapten ons aan de bollen en stippen van kunstenares Yayoi Kusama die afgelopen week 90 jaar werd. Deze blog had ook zomaar de titel ‘Krasse Knarren’ kunnen hebben…

Yayoi Kusama (foto: 大臣官房人事課) 

De tijdelijke tentoonstelling ‘Less is More’ had daar ook veel interessants voor ons in petto. Die is een reactie op de overdaad aan prikkels die we 24/7 via sociale media ontvangen. Minimalisme lijkt de nieuwe levensstijl te worden. Er was ook ruime  aandacht voor het werk van wereldverbeteraars als Ai Weiwei en Tony Cragg. Klimaatverandering en plasticsoep zijn onderwerpen naar mijn hart. Die avond wandelden we bij 2 graden Celsius terug naar het hotel. De wollen muts en handschoenen van de Falklands-eilanden kwamen mijn liefje goed van pas.

We schoven aan bij mijn neef Dennis, zijn vrouw Femke en hun gezin. Aangezien het drie jaar geleden was dat wij hen voor het laatst bezochten, waren de kids (10, 11 en 13 jaar) niet zo bekend met onze gezichten. Dat ongemak was echter van korte duur, de kado’s hielpen daarbij een handje. Wat zijn ze slim, leuk… en druk! Ik kan niet bevatten hoe deze ouders hun eigen baan kunnen combineren met alle wekelijkse activiteiten van hun kinderen. Het trio zit namelijk op muziekles, sport, scouting en andere sociale clubs. Allemaal op andere dagen en tijden. Respect.

We ontmoetten de nieuwe vriendin van mijn schoonbroer Marcel voor de eerste keer. We bezochten hen in haar woonplaats Leerdam. Erny is aardig, ondernemend (letterlijk) en reislustig, hond Koos is een leuke viervoeter die niet blaft. Kom er eens om! Marcel haalde mijn liefje en mij aan als voorbeeld van hoe mooi het hem leek om bij leven een soulmate te ontmoeten. Welnu, onlangs overkwam het hemzelf. We hoorden het instemmend aan. Later dit jaar gaan ze samenwonen en trouwen.

Zijn oudste zoon Ingmar bezochten we in zijn nieuwe onderkomen in Delft. Na zijn technische studie richtte hij met een medestudent een eigen hard- & software-bedrijf op in zijn studentenstad. Hij kwam ons in 2017 in Spanje bezoeken met zijn destijds Indonesische vriendin -nu echtgenote- Anne. Zij mag inmiddels na een korte en uiterst geslaagde inburgering in Nederland verblijven en gaan werken. Zo doe je dat! Ze was echter een weekendje met vrienden in Maastricht.

Op maandagochtend hadden we nog graag de tentoonstelling van Erwin Olaf bezocht in het Haags Gemeentemuseum, om de hoek van ons hotel. Met het Fotomuseum Den Haag eren zij deze suksesvolle Nederlandse fotograaf die dit jaar 60 jaar wordt. Hij is een van de kunstenaars van mijn tijd, aan het begin van zijn loopbaan bekend geworden door zijn homo-activisme in de foto's. Hij werd een veelzijdig kunstenaar, zelfs hofleverancier! Op die dag is het museum echter gesloten. Jammer, jammer, jammer. Ik zag een tv-programma waarin een museumdirecteur een tipje van de sluier van de tentoonstelling onthult. Er is nieuw werk te zien dat Olaf in Palm Springs (VS) maakte, bijvoorbeeld een variant op het wereldberoemde 'Pool with two Figures' van David Hockney, dus ga dat zien.

Later die dag ontmoetten we de vrouw die in het leven kwam van Diederik, de man van mijn veel te vroeg overleden vriendin Nelly. Ze overleed in 2009, op 48-jarige leeftijd. We wisten al geruime tijd van het bestaan van Sjoukje maar kwamen nu voor het eerst oog in oog met haar te staan. Een leuk mens. De tijd was rijp voor deze ontmoeting.

Al dat moois compenseerde afgelopen week ruimschoots het lelijks van Thierry Baudets verkiezingsoverwinning. Het is sprekend dat ik bij het typen van dit lange woord in eerste instantie ‘verziekingsoverwinning’ typte. Een Freudiaanse typefout, zal ik maar zeggen. Tja.

Ondanks de harde wind in Rotterdam vlogen we rustig en zonder vertraging terug naar Spanje. Met een grote tas vol nieuwe boeken; het was immers boekenweek. Ook ging er een kleine tas met lekkernijen mee van dokter Vogel; onder andere een flink stuk boerenkaas, heerlijke broodjes voor aan boord en huisgemaakte vitello tonato voor thuis. De vliegroute ging weliswaar via Londen en het Verenigd Koninkrijk vanwege een staking van de Belgische luchtverkeersleiders. (Na een no deal brexit kan dat niet meer!) Vriend Frans, die op een eerdere vlucht uit Amsterdam zat, landde later dan wij in Alicante.

Ik dank eenieder die bijdroeg aan onze leuke terugkomdagen in het Vaderland. Veel dank voor jullie tijd, gastvrijheid en gulheid. Love You!