In 2016 stelde het Nederlandse kabinet geld beschikbaar voor nader onderzoek naar het Nederlandse beleid voor, tijdens en na de dekolonisatieoorlog. Momenteel wordt onderzoek gedaan door drie wetenschappelijke instituten. Onlangs liet het Niod (penvoerder van het project) weten dat, als gevolg van covid-19, de resultaten pas eind november 2021 kunnen worden gepresenteerd; maanden later dan gepland. De betrokken onderzoekers staan nu echter al volop bloot aan kritiek en scepsis. Van Walsum stelt in zijn artikel dat de “Federatie Indische Nederlanders de vrees uitspreekt dat de Bersiap te weinig aandacht krijgt.” [Barefootinfo: deze Bersiap was een gewelddadige periode in de Nederlandse en Indonesische geschiedenis, zich vooral afspelend tussen oktober 1945 en begin 1946. Na de Japanse capitulatie pleegden revolutionaire Indonesische jongeren en paramilitairen tijdens het ontstane machtsvacuüm terreur tegen Indo’s en mensen met een Nederlandse en Europese etniciteit.]
Het krantenartikel gaat verder. “Volgens het comité Nederlandse Ereschulden speelt deze episode juist een veel te grote rol in het onderzoek, met de bedoeling de aandacht van 350 jaar kolonialisme af te leiden. De belangenbehartiger van Molukse KNIL-veteranen en hun nabestaanden vreest daarentegen dat het onderzoek met een antikoloniale vooringenomenheid wordt uitgevoerd. Voor de Antifascistische oud-Verzetsstrijders Nederland staat nu echter al vast dat de KNIL-militairen per definitie oorlogsmisdadigers waren.”
Het laatste is er nog lang niet over gezegd; het zal ook niet de laatste blog van mijn hand zijn over dit beladen onderwerp. Het raakt mij, om uiteenlopende redenen.
Op tv keek ik onder andere naar een documentaire over mensen uit Nederlands-Indië die na de onafhankelijkheidsverklaring door Soekarno (‘proklamasi’) van Yogja naar Rotterdam vertrokken. Ze legden zich neer bij het verlies van hun moeder- of vaderland. In Nederland was helaas weinig aandacht voor hun geleden ontberingen en verlies. In het koude kikkerlandje aan de Noordzee werden ze kil onthaald. Een van de uitspraken die mij bijbleef was dat de Nederlandse overheid destijds sneller was met het sturen van rekeningen voor dekens en tweedehands kleding die ze ontvingen, dan met het uitbetalen van hun pensioenen.
Ook zag ik daarna de documentaire over Bep Rietveld (dochter van Gerrit), die in een jappenkamp portettekeningen maakte van jonge en oude Nederlandse gevangenen. Ontroerende beelden, hemeltergende verhalen. Ter gelegenheid van 75 jaar bevrijding organiseert het Museum Flehite in Amersfoort nu een expositie van haar werk die tot januari 2021 duurt.
Afgelopen weekend vierde onze Yuda in Bali zijn 13de verjaardag. Hij werd door zijn ouders gefêteerd op vissaté, gefrituurde kippepoten en een birthday cake. Het gaat vaak over eten met hen… waar je mee omgaat, word je mee besmet! Tijdens die Whatsapp-videosessie spraken we tevens over de crisis bij voetbalclub Barça. Yuda denkt dat Messi opstapt en naar Inter Milan verhuist. Ik heb geen idee, hij wel. Dit jaar waren er op de dag van de Onafhankelijkheid (17 augustus) geen festiviteiten en marsen van kinderen door de straten, het zogenaamde gerak jalan, vanwege covid. Kroepoekhappen was evenmin aan de orde. Deze eersteklasser stuurde ons een foto van zichzelf, opkijkend en saluerend naar de nationale vlag. Hij is en blijft een brave borst. We stonden er, met hem, bij stil. Yuda for President!
Het Groningse Winsum werd gisteren verkozen tot het mooiste dorp van Nederland. Wij waren daar ooit voor een vakantieuitstapje. Mijn liefje, van Grunningse origine, zocht direct op Funda naar een geschikte boerenschuur die kan worden verbouwd tot zomerhuisje. Niet dat ze dit met mij overlegde, hoor. No pasa nada, ik ben wel het een en ander gewend. Er staan kennelijk 24 panden te koop, inclusief 1 woonboot. Die laatste ligt op een heel rustige plek dus die wordt het! Met ons aardbevingsverleden in regio Torrevieja, Bali en Nieuw-Zeeland schrikt niets ons meer af.
Ook kwam er deze week officieel bericht van het Spaanse koningshuis over de verblijfplaats van de verguisde ex-koning Juan Carlos die deze maand met de staart tussen de benen vaderlandse bodem verliet. Hij verblijft inmiddels in de Verenigde Arabische Emiraten. Terug naar de bron, zal ik maar zeggen. De tientallen miljoenen die Juan Carlos als corrupt appeltje voor de dorst achterhield, is van lokale oliesjeiks afkomstig.
Het bericht dat het aantal corona-positief geteste personen in de regio Valencia steeg met 1.022%, kwam hier ook hard binnen. Die stijging werd bereikt tussen 16 juli en 13 augustus jongstleden. Het aantal besmettingen in het gezondheidsdistrict Orihuela steeg met 7.800%; het absolute lokale record. In de regio Alicante steeg dat met 6.400%. Met stip op 2, eveneens een dubieuze eer. Wij vallen onder gezondheidsregio Torrevieja en daar steeg het percentage in diezelfde periode met 2.500%. Dat komt in dit geval neer op een toename van 2 naar 52 besmette personen. Geen getallen die vrolijk stemmen. Ik houd mijn hart vast. In onze wijk werden afgelopen weekend nóg meer parkeerplaatsen langs de stranden gesloten, ter ontmoediging. Dat leek te werken… maar voor hoelang?
Momenteel wordt in de Verenigde Staten de Democratische Conventie gehouden. Tijdens deze virtuele bijeenkomst in Wisconsin (een belangrijke swingstate) wordt Joe Biden officieel tot presidentskandidaat gekozen en hij onvouwt daar de grote lijnen van zijn campagneplan tegen Trump. De 77-jarige presidentskandidaat wil de ziel van Amerika redden (1), banen, onderwijs en zorg in het land herstellen (2), corona bestrijden (3), zwarte kiezers en vrouwen aan zich binden (4), links Amerika tevreden stellen (5) en de VS weer wereldleider maken (6). Geen misselijke opdracht. Daarbij kan hij wel wat hulp gebruiken.
Michelle Obama en Bernie Sanders beten het spits af. Vandaag (Amerikaanse tijd) spreken Bill Clinton, Bidens echtgenote Jill en congreslid Alexandria Ocasio-Cortez de conventiegangers toe. Morgen doen Hillary Clinton, Nancy Pelosi (voorzitter van het Huis van afgevaardigden), Barack Obama en Kamala Harris dat. Er zullen ook Republikeinse 'Never Trumpers' spreken. Joe Biden zal op donderdag de conventie afsluiten met zijn acceptatiespeech.
President Trump staat achter in de peilingen maar hij is een betere debater dan Biden, die zich nogal eens verspreekt en dan weer zijn excuses moet aanbieden. Fingers crossed dat die schade beperkt blijft. Tijdens de Republikeinse Conventie van volgende week zal Trump officieel zijn presidentskandidatuur claimen (hij is de enige kandidaat) en zijn aanvalsplan op Biden ontvouwen. Ik denk dat Biden een grote kans heeft de aanstaande verkiezing te winnen maar het is eerst zien, dan geloven!
Vorige week koos Biden zijn running mate: Kamala Harris. Jong en divers qua achtergrond. Daarmee lijkt hij zijn verkiesbare kansen flink te vergroten. Deze vrouw zou weleens de Hoop in bange dagen kunnen zijn... Ze is linkser dan Biden maar is geen representant van de progressieve linkervleugel van de partij (van de kant van Bernie Sanders en Elizabeth Warren). Biden verklaarde dat hij zichzelf als tussenpaus ziet, gezien zijn leeftijd. Hij zou het stokje graag overdragen aan een jongere generatie. Wordt Harris dan de eerste Afrikaans-Aziatische vrouw als vice-president van dit land? Ze zou dan zelfs kans maken de eerste vrouwelijke president van kleur in de Verenigde Staten te worden. Hillary Clinton blijkt enthousiast te zijn over haar aanstelling.
Harris (1964) is dochter van een Jamaïcaanse vader en een Indiase moeder. Zij is wel degelijk op Amerikaanse bodem geboren! Haar vader Donald Harris werd als buitenlandse student toegelaten tot de universiteit van Californië (Berkeley) waar hij economie studeerde en later professor werd aan Stanford.
Haar moeder Shyamala Gopalan studeerde jong af aan de universiteit van Delhi waarna ze een Masters-studie deed (alsmede haar PhD behaalde) aan diezelfde universiteit van Berkeley. Haar beide ouders waren actief in de burgerrechtenbeweging. Zij werd een briljante wetenschappelijk onderzoeker op het gebied van borstkanker. (In 2009 overleed zij aan darmkanker.)
De ouders scheiden als oudste dochter Kamala zeven jaar oud is. Shyamala voedt haar beide dochters (er is ook zusje Maya) alleen op in Californië, gecombineerd met haar onderzoeksbaan. Als er één ding is dat mij direct duidelijk wordt in het boek, is dat de beide meiden heel veel wijze lessen, stimulus en steun ontvangen van hun moeder. Zelfstandigheid, onafhankelijkheid, gevoel voor rechtvaardigheid en ambities worden hen met de paplepel ingegeven. Dochter Harris gaat rechten studeren aan de beroemde zwarte Howard University en weet al op jonge leeftijd dat ze later de publieke zaak wil dienen. Het is dan ook niet vreemd dat Komma-la Devi Harris het ver schopt.
De autobiografie begint met haar verkiezingscampagne voor officier van Justitie van San Fransisco (2004). Voor iemand die van haar moeder tevens het belang leerde van bescheidenheid en het onbelang van ijdelheid, was campagne voeren voor zichzelf, in regen en wind, op het parkeerterrein van de supermarkt en bij bushokjes, met een strijkplank onder haar arm die ze uitklapte als tafeltje (idee van haar moeder), geen sinecure. Contact maken bleek echter gemakkelijker dan gedacht. Ze werd de eerste vrouw en zwarte DA van de staat, gevolgd door de functie van procureur-generaal. Biden heeft de hervorming van politie en justitie niet expliciet op zijn programma staan; die zaken lijken nu bij Harris in goede handen.
Harris is sinds 2017 senator namens Californië en deed mee aan de recente strijd om de Democratische presidentskandidatuur. Ze stapte vroegtijdig uit die race. Ze is nu weer prominent terug in de race. Hoe veel verder zij gaat? Wordt zeker vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten